به گزارش ایکنا از کردستان، بهرام مرادی، کارشناس برنامهریزی فرهنگی و مساجد در یادداشتی به مسئله اهمیت مسجد و تفاوت جایگاه مسجد نزد مردم از گذشته تاکنون پرداخته است که در ادامه متی یادداشت می آیدهمیشه این سوال برایم پیش می آید که چطور مساجد قدیمی شهر سنندج مانند حاج اسماعیل، مسجد طوبی خانم، مسجد حاج ابوالحسن فدوی، مسجد امین و غیره به نام اشخاص نامگذاری شده اند، تصور این است که بنای مسجد با همت و هزینه شخصی افراد مذکور احداث شده است.
اکنون از نمازجمعه شهر سنندج که به شهر منارهها معروف است و قریب به 350 مسجد دارد خارج میشوم افرادی را مشاهده میکنم که صندوقی آماده کرده و بنری را در دست دارند و یا در گوشهای از محوطه مسجد جامع، تقاضای دریافت کمکهای مردمی و نمازگزاران به مسجد احداثی را دارند.
اشخاصی را هم در این شهر میشناسم که برای ساخت مسجد اکثریت شهرها و روستاهای استان را برای جمعآوری طی کردهاند اما هنوز هم هزینه لازم برای تکمیل آن تامین نشده و پیشرفتهای فیزیکی 70 درصدی را داشتهاند.
اما سوال اینجاست که چه شده است ما را که گاهی یک شخص هزینه ساخت یک مسجد را کاملا برعهده دارد و گاهی افرادی باید برای ساخت مسجد به هر دری بزنند؟ آیا تهاجم فرهنگی و دینگریزی دشمنان بر ما تاثیرگذاشته است یا فقر و تنگدستی در جامعه بیشتر شده و میپنداریم که باید بیشتر به فقرا کمک کنیم تا اینکه مسجد بسازیم؟
بنظر میرسد امروزه نسبت به 50 سال پیش و یا گذشتهای دور و نزدیک، تجملگرایی اقتصاد و توجه به مادیات و زرق و برق دنیوی، خرج و مخارج و گرانی و توقعات اجتماعی از سویی و برنامهریزیهای همه جانبه رسانه دشمن در تفرقهاندازی و فرقهسازیهای مذهبی باعث ایجاد شکاف و اعتقادات و باورهای دینی و مذهبی شده است.
یادآور می شود؛ لذا میطلبد که روشنگری مناسب در جامعه توسط روشنفکران و روحانیون و جامعه فرهنگی بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد.
انتهای پیام