بحران روهینگیا؛ داستان بی‌پایان یک نسل‌کشی
گروه بین‌الملل ــ مسلمانان روهینگیا در ایالت راخین میانمار پس از گذشت دو سال از قتل‌عام آنان به وسیله نیروهای ارتش و بودائیان افراطی، هنوز هم قربانی سیاست‌های مقامات این کشور هستند.
به گزارش ایکنا؛ مسلمانان میانمار حدود یک میلیون و 300 هزار نفر جمعیت دارند که چهار درصد از جمعیت کل میانمار را تشکیل می‌دهند. دولت میانمار مسلمانان روهینگیا را مهاجران غیرقانونی می‌داند که از بنگلادش وارد این کشور شده‌اند و از این جمعیت حدود 40 هزار نفر تابعیت میانمار را دارند.
خشونت‌های قومی میان مسلمانان و بودائیان در میانمار تاکنون صدها کشته و صدها هزار آواره برجای گذاشته است. ارتش میانمار در سال 2017 میلادی به بهانه مقابله با «ارتش آزادی‌بخش آراکان» که در ایالت راخین برای استقلال مسلمانان روهینگیا از میانمار فعالیت می‌کند، به راخین حمله کرد که در نتیجه آن، 750 هزار نفر از مسلمان این کشور به بنگلادش گریختند. آنها در حال حاضر در کمپ‌های آوارگان در کاکس‌بازار بنگلادش به سر می‌برند و در شرایط نامناسبی هستند.
اما در حین این تحولات در سال 2017، گروهی از مسلمانان روهینگیا در ایالت راخین ماندند که هم‌اکنون در وضعیت اسفباری زندگی می‌کنند؛ به طوری که اخیراً در میان درگیری نیروی‌های دولتی با ارتش آراکان در راخین محاصره شده و دارای وضعیتی بحرانی هستند.
خبرگزاری رویترز طی گزارشی به آخرین وضعیت مسلمانان میانمار پرداخته است که مشروح آن از نظر می‌گذرد:
درگیری‌ها در میانمار
هنگامی که مقامات میانمار ماه گذشته از اردوگاه‌های پناهندگان روهینگیا در بنگلادش بازدید کردند، به پناهندگان دفترچه‌هایی همراه با عکس‌هایی از زنان باحجاب که در حال عبور از بازرسی‌ها و با خوشحالی در حال دریافت کارت هویتی بودند، نشان دادند. آنها همچنین به جنگ جدیدی که در میانمار در حال رخ دادن بود، اشاره نکردند.
در سال 2017 هنگامی که اکثر روهینگیایی‌ها در جنوب غرب میانمار به وسیله یک عملیات نظامی از این کشور اخراج شدند، جمعیتی 200 هزار نفری از آنها در ایالت راخین باقی ماندند که اکنون پس از گذشت دو سال از این واقعه، با بحرانی جدید دست و پنجه نرم می‌کنند.
از اواخر سال گذشته نیروهای دولتی میانمار در حال نبرد با «ارتش آزادی‌بخش آراکان» هستند؛ گروهی که برای استقلال روهینگیا از میانمار تلاش می‌کنند.
ساکنان محلی اطراف ایالت راخین در این زمینه به رویترز گفتند که به سبب درگیری‌های دولت با ارتش آراکان، مردم روهینگیا با تهدیدات و حملات دو طرف روبه‌رو شده که این باعث شده بازگشت آوارگان بعید به نظر برسد.
ارتش آزادی‌بخش آراکان
«تین شوی»، یکی از ساکنان محلی اطراف راخین در این زمینه گفت: ما در وسط جنگ این دو طرف محاصره و گرفتار شده‌ایم. طی دو سال گذشته در زندگی ما هیچ پیشرفتی حاصل نشده و فقط با مشکل روبه‌رو بوده‌ایم.
بازرسان سازمان ملل در این زمینه اعلام کردند که عملیات ارتش میانمار شامل کشتار دسته‌جمعی و تجاوزات گروهی با قصد نسل‌کشی صورت گرفته است؛ اما ارتش میانمار تقریبا تمام ادعاهای پناهندگان را انکار و اعلام کرده که این عملیات قانونی بوده و در مقابله با تروریسم صورت گرفته است.
تلاش‌های نافرجام برای بازگشت آوارگان
دولت میانمار تاکنون دو بار تلاش کرده که آوارگان روهینگیا را به میانمار بازگرداند که هیچ‌کدام از آنها موفق نبوده است. همچنین در هفته گذشته برای سومین بار تلاش دولت میانمار برای بازگشت سه هزار و 500 آواره روهینگیا با شکست مواجه شد.
«مین تین»، مدیر وزارت رفاه اجتماعی میانمار در این باره گفت: اقدامات امنیتی برای بازگشت پناهندگان انجام شده و نیروهای امنیتی میانمار از آنها محافظت خواهد کرد، این ادعا در حالی است که ارتش میانمار تاکنون در این زمینه اظهار نظری نکرده است.
آوارگان روهینگیا در اردوگاه‌های بنگلادش از طریق تلفن با خویشاوندان خود در ارتباط هستند و در حال حاضر که شبکه اینترنت قطع شده است، هیچ کدام از آنها حاضر به بازگشت به روهینگیا نیستند. یکی از ساکنان محلی ایالت راخین در این زمینه گفت: به خاطر نبود امنیت، اکثر مسلمانان راخین می‌خواهند فرار کنند. دولت که نمی‌تواند به جمعیت اندک باقیمانده در راخین رسیدگی کند، پس چطور خواهد توانست به جمعیت صدها هزار نفری آوارگان کمک کند.
نبود اطلاعات کافی
مقامات میانمار به بهانه جلوگیری از ناآرامی، از ورود خبرنگاران و سازمان‌های حقوق بشری به ایالت راخین ممانعت می‌کنند و از اوایل تیر ماه اینترنت این منطقه را قطع کرده‌اند. هرچند با وجود این محدودیت‌ها، کسب اطلاعات در این زمینه دشوار است؛ اما رویترز با ده‌ها روهینگیایی در شمال و مرکز ایالت راخین و پناهندگان در بنگلادش در این باره صحبت کرده است.
برخی از این افراد از انفجار مین و خمپاره‌ها در مناطق مسلمان‌نشین و همچنین رعب و وحشت آنها از جنگجویان هر دو طرف درگیری خبر می‌دهند. آنها می‌گویند که که اگر می‌توانستند به بنگلادش فرار می‌کردند، اما در حال حاضر مسیرهایی که قبلاً از آن برای خروج استفاده شده بود، ناامن شده‌اند.
طبق گزارش آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد، بیش از هزار آواره روهینگیایی از ماه ژانویه وارد اردوگاه‌های بنگلادش شده‌اند. اکثر آوارگان روهینگیا که در اردوگاه‌های بنگلادش به سر می‌برند، تحت شرایطی خاص از جمله اینکه حقوق شهروندی، امنیت و شرایط زندگی آنها بهبود یابد، حاضر به بازگشت به میانمار هستند.
اگرچه بسیاری از روهینگیایی‌ها از قرن‌ها قبل در میانمار سکونت داشته‌اند، اما اکثراً از تابعیت شهروندی محروم بوده و تحت شدیدترین محدودیت ها قرار گرفته‌اند که آنها را وادار به زندگی در اردوگاه‌ها و مناطق روستایی کرده است.
محصورشدن میان درگیری‌ها
ارتش آراکان قرن‌هاست که برای استقلال منطقه راخین که قبلاً یک قلمروی مستقل محسوب می‌شد، تلاش می‌کند. روهینگیایی‌هایی که هنوز در این منطقه زندگی می‌کنند، می‌گویند که آنها در وسط درگیری‌ها میان ارتش آراکان و نیروهای دولتی گرفتار شده‌اند.
ساکنان محلی این منطقه می‌گویند نیروهای دولتی با شورشیان که در روستاهای مسلمانان در بخش‌هایی از شمال راخین اردوگاه زده‌اند، در حال جنگ هستند. آنها همچنین می‌گویند سربازان دولتی از روستاییان می‌خواهند که به آنها غذا بدهند و راهنمایی‌شان کنند که این امر روستاییان را در معرض مجازات ارتش آراکان قرار می‌دهد.
یکی از ساکنان شهر «راتهائونگ» در راخین می‌گوید: اگر سربازان از ما بخواهند که شب در آنجا بمانیم، ما باید بپذیریم. یکی دیگر از ساکنان محلی آن منطقه گفت: بعد از آنکه سربازان از من خواستند که آنها را راهنمایی کنم، تماسی را از یک شماره ناشناس دریافت کردم که می‌گفت هر کسی که به نیروهای دولتی کمک کند، متوجه عواقب آن خواهد شد. ما شما را خواهیم کشت و روستایتان را به آتش خواهیم کشید.
برخی دیگر از ساکنان محلی همچنین گفتند که در اوایل آگوست (مرداد) دو نفر روهینگیایی در شهر راتهائونگ به خاطر همراهی سربازان دولتی کشته شدند.
یکی دیگر از ساکنان مسلمان این منطقه نیز گفت: ما بین دو گروه درگیری گرفتار شده‌ایم. قبلاً سه بار از روستای محل سکونت‌مان فرار کرده‌ایم. وی در ادامه نیز گفت که دولت نمی‌تواند این منطقه را کنترل کند.
«خاین تو کا»، سخنگوی ارتش آراکان، کشتار غیرنظامیان را انکار کرد و نیروهای میانمار را عامل کشتار آنان دانست. وی در ادامه اظهار کرد: ما غیرنظامیان را نمی‌کشیم، بلکه ارتش برمه آنها را دستگیر و به قتل می‌رساند و تاکنون موارد زیادی مانند این اتفاق افتاده است.
بحران غذا و دارو
بسیاری از مردم روهینگیا از آغاز وقوع خشونت‌ها در سال 2012 که آنها را مجبور به وارد شدن به اردوگاه‌ها کرد، به کمک‌های سازمان‌های بشردوستانه بین‌المللی برای مراقبت‌های پزشکی و تأمین غذا وابسته بودند که از زمان درگیری‌های ارتش آراکان با نیروهای دولتی، این کمک‌ها به شدت کاهش یافته است.
یکی از ساکنان محلی در این زمینه گفت که آنها برای آخرین بار در ماه می (اردیبهشت) غذا را از این نهادها دریافت کرده‌اند.
«کیو وین»، مدیر اجرایی حقوق بشر میانمار که بر بحران روهینگیا نیز نظارت دارد، اعلام کرده است که گزارش‌هایی در مورد مواد منفجره کار گذاشته شده در جاده‌های نزدیک به خروجی روستاهای روهینگیا دریافت شده است.
هفته گذشته در یک بیانیه مشترک، 61 سازمان غیردولتی از جمله «بچه‌ها را نجات دهید» (Save the Children) و «آکسام» گفتند که هیچ پیشرفت معنی‌داری در زمینه آزادی یا حقوق بشر مسلمانان روهینگیا در میانمار حاصل نشده است. این در حالی است که افزایش خشونت در چند وقت اخیر، اوضاع نابسامان و وخیم گذشته را در شمال و مرکز ایالت راخین بدتر کرده است.
گزارش از حیدر عبداللهی
انتهای پیام
