علی نواز چوهان، حقوقدان و رئیس کمیسیون حقوق بشر پاکستان، در گفتوگو با ایکنا سه موضوع فلسطین، کشمیر و تفاسیر نادرست از اسلام را مهمترین چالشهای پیش روی جهان اسلام دانست.
مسئله کشمیر
این حقوقدان پاکستانی در مورد اوضاع مسلمانان کشمیر گفت: حدود 4 ماه از اعلام وضعیت فوقالعاده در کشمیر میگذرد؛ در این مدت مردم کشمیر سرکوب شدهاند و زنان و کودکان زیادی جان خود را از دست دادهاند. در حال حاضر 6 هزار نیروی نظامی هندی برای سرکوب مردم کشمیر در آنجا حضور دارند. کشمیریها تنها خواستار برخورداری از حق تصمیمگیری درباره سرنوشت خود هستند که دولت هند این حق را از آنها گرفته است. دولت این کشور به مجامع جهانی تعهد داده بود که در آنجا همهپرسی برگزار کند، اما به وعده خود عمل نکرد و خودمختاری کشمیر را لغو کرد.
وی درمورد اقداماتی که می توان در سطح بینالمللی به ویژه از سوی کشورهای اسلامی برای حل بحران کشمیر انجام داد، گفت: این یک موضوع حقوق بشری است و میتوانیم این پرونده را به دادگاه بینالمللی کیفری ببریم. این کاری است که دولت پاکستان میخواست انجام دهد، اما نمیدانم چرا تاکنون محقق نشده است. اگر کشورهای مسلمان با هم متحد شوند و این موضوع را در سازمان ملل مطرح کنند، قدرت زیادی به وجود میآید و مانع از ادامه خشونتهای دولت هند در این منطقه میشود.
وی در مورد ارزیابی خود از واکنش کشورهای اسلامی در مورد اوضاع کشمیر اظهار کرد: کشورهای اسلامی تاکنون درباره این مسئله تنها صحبت کردهاند، اما اقدام عملی و اثرگذاری انجام نشده است. اگر ما در موضوعات مختلف اسلامی اقدامی نکنیم، مانند قضیه فلسطین خسارت زیادی به جهان اسلام وارد میشود.
مسجد بابری
چوهان در مورد مسجد بابری گفت: دادگاه عالی هند در این قضیه به عنوان یک دادگاه بیطرف باید از حقوق همه هندیها از هندو گرفته تا مسلمان دفاع میکرد، اما به وظیفه خود عمل نکرد. این مکان از دیرباز مسجد بوده است؛ این مسجد در زمان حکومت مغولان هند ساخته شده و آنها به بهانه اینکه آنجا زادگاه یکی از خدایان هندو است آن را از مسلمانان گرفتهاند. اگر دادگاه میخواست عدالت را اجرا کند، باید این مسجد را به همین شکل نگه میداشت و زمینی را برای ساخت معبد به هندوها میداد. آنها حتی به اندازه مساحت مسجد بابری برای ساخت مسجدی جایگزین به مسلمانان زمین اختصاص ندادهاند و میخواهند قطعه زمین کوچکی را به آنها بدهند.
چالشهای جهان اسلام
چوهان در مورد مهمترین چالشهای جهان اسلام، گفت: به نظر من سه چالش عمده پیش روی مسلمانان قرار دارد. یکی از این چالشها موضوع کشمیر است. چالش دوم مسئله فلسطین و چالش سوم تفاسیر ایدئولوژیک است، مانند تفسیر خودساخته از اسلام که داعش ارائه میکند. این موضوع تهدید بزرگی برای پاکستان و نیز خاورمیانه به شمار میرود و باعث شده موج گستردهای از پناهجویان برای فرار از جنگ به اروپا و دیگر نقاط جهان بروند. بنابراین تروریسم ناشی از تفاسیر نادرست از اسلام، یکی از چالشهای عمده جهان اسلام است. طالبان نمونه دیگری از افراطگرایی است که آمریکا آن را به وجود آورد و اکنون با آنها مخالفت میکند.
رئیس کمیسیون حقوق بشر پاکستان در مورد اوضاع مسلمانان چین تصریح کرد: وضعیت اقلیت مسلمان اویغور در این کشور بسیار ناراحتکننده است. تعداد زیادی از آنها در اردوگاهها در بازداشت به سر میبرند. چین سعی میکند این مسئله را توجیه کند، اما واکنش کشورهای مسلمان درباره این موضوع بسیار ضعیف بوده است.
چوهان تأکید کرد: مسلمانان روهینگیا در میانمار هم با مصائب زیادی مواجه هستند و بر اثر خشونتهای ارتش این کشور بسیاری از آنها آواره شدهاند و به بنگلادش و دیگر کشورها گریختهاند. در کنفرانسی در نپال خواستار انجام تحقیقات درباره وضعیت مسلمانان این کشور شدم، اما دنیای اسلام درباره این موضوع سکوت پیشه کرده و مسلمانان میانمار همچنان در رنج و محنت به سر میبرند. اگر ما متحد نباشیم و به رنجها و مصائب مسلمانان واکنش مناسبی نشان ندهیم، این وضعیت ادامه پیدا خواهد کرد.
این حقوقدان پاکستانی ابراز کرد: سازمان همکاری اسلامی یک نهاد مرده است که اقدام مؤثری نمیکند. این سازمان بازیچهای در دست برخی حاکمان است. این سازمان حتی در مورد جنگ عراق علیه ایران میتوانست مداخله کند، اما کاری نکرد.
رئیس کمیسیون حقوق بشر پاکستان تصریح کرد: ما باید سازمان دیگری را به وجود بیاوریم که فعال و دلسوز باشد، در مورد مشکلات جهان اسلام سخن بگوید، مطالبهگری کند، آگاهی عمومی را بالا ببرد و جهان اسلام را علیه ظالمان متحد کند. باید برای تشکیل چنین سازمانی، آگاهی عمومی مسلمانان را بالا ببریم و نخبگان باید در این باره سخن بگویند.
موانع همبستگی اسلامی
چوهان درباره اینکه در درون جهان اسلام چه موانعی بر سر همبستگی کشورهای اسلامی وجود دارد، گفت: مهمترین مانع این است که در برخی کشورهای اسلامی حکومتهای غیردموکراتیک بر سر کار هستند. آنها اجازه برقراری قانون و آزادی بیان را نمیدهند، مانند آنچه در دوره «معمر قذافی» در لیبی یا در دوره «حسنی مبارک» در مصر رخ داد. مشکل اینجاست که در این کشورها، نهادها مردمی نیستند و یک شخص تصمیم گیرنده است و این حاکمان اغلب به رنجها و مشکلات مسلمانان جهان بیتفاوت هستند.
گفتوگو از محسن حدادی
انتهای پیام