جامعه عزت نفس معلولان را به چالش کشیده است/ چرا آثار ارزشمند هنری توانیابان در اتاق وزرا و مسئولان نیست؟
گروه جامعه ــ یک آسیب‌شناس کشورمان با انتقاد از اینکه به جای دادن عزت نفس به توانیابان اقداماتی انجام شده که عزت نفس آنها به چالش کشیده و حتی به گداپروری منجر شده است، خواستار توجه بیشتر به آثار هنری توانیابان شد.
مجید ابهری، آسیب‌شناس و رفتار شناس اجتماعی، در گفت‌و‌گو با ایکنا؛ از دیدگاه رفتارشناسی و آسیب‌شناسی اجتماعی به بررسی برگزاری جشنواره‌‌های هنری ویژه معلولان پرداخت و گفت: از دیدگاه رفتارشناسی وقتی آثار هنرمندان معلول را نگاه می‌کنم احساس می‌کنم مکنونات درونی این هنرمندان، درد‌ها و سختی‌هایی که با آن مواجه هستند در آثارشان نشان داد‌ه‌اند.
وی با اشاره به اینکه نقاشی می‌تواند دریچه‌ای به روح افراد باشد و به درمانگران کمک می‌کند تا ارتباط و شناخت بهتری از افراد به دست آورند، گفت: همانند همه مباحث، جامعه ما در زمینه معلولان نیز دچار غفلت است. متأسفانه در جامعه ما به جای دادن عزت نفس به معلولان اقداماتی انجام شده که عزت نفس آنها به چالش کشیده شده و حتی در برخی مواقع به گداپروری منجر شده است.
این آسیب‌شناس اجتماعی با اشاره به آثار ارزشمند هنری که در نمایشگاه همام مشاهده کرد، گفت: این آثار ارزش هنری بالایی دارند. آثاری که با دهان یا دست یک معلول نقاشی شده‌اند به حدی زیبا هستند که افراد سالم هم از پس انجام چنین کارهای هنری بر نمی‌آیند.
وی با انتقاد شدید از عدم توجه گسترده رسانه‌ها به برگزاری جشنواره‌‌هایی همانند جشنواره همام که در آنها آثار هنری توانیابان به نمایش گذاشته و توانیابان به جامعه معرفی می‌شوند، گفت: جوانان سالم باید بیایند و آثار هنری معلولان را ببینند تا اینقدر آه و ناله و شکایت نکنند. وقتی در همین جامعه یک فرد معلول می‌تواند چنین آثاری خلق کند و توانمندی‌های خود را علی‌رغم مشکلات بسیار زیادتر نشان دهد قدر مسلم جوانان سالم هم می‌توانند تلاش کرده و موفق شوند.
ابهری خواستار جایگزینی واژهای بهتر به جای معلول شد و گفت: واژهای مانند توانیاب بهتر از معلول است و باید چنین واژهای در جامعه جایگزین شود. وقتی توانیابان ما چنین آثار ارزشمند هنری خلق می‌کنند همه مردم باید برای دیدن این آثار بیایند به خصوص جوانان.
نقص عضو دلیل رکود، رخوت و بیکاری نیست
وی ادامه داد: 40 سال است که در دانشگاه‌ها کنار جوانان هستم و ناامیدی و کفران نعمت و ناشکری آنها را می‌بینم. بچه‌هایی را می‌بینم که با پول‌های کلان والدین خود در کلاس‌های هنری ثبت‌نام می‌کنند اما یادگیری هنر را رها می‌کنند چون ناامید هستند. اما دیدن چنین آثاری و برپایی چنین نمایشگاه‌هایی محل تولد و تقویت اعتماد به نفس و عزت نفس جامعه است تا همه بفهمند نقص عضو دلیل رکود، رخوت و بیکاری نیست.
این رفتارشناس کشورمان با تأکید بر اینکه باید عزت نفس و اعتماد به نفس به همه معلولان جامعه بازگردانده شود، گفت: دیدن موفقیت این توانیابان به سایر توانیابان و کل اعضای جامعه کمک می‌کند ناامیدی را کنار گذاشته تلاش را آغاز کنند. توانیابانی که با هنر خود می‌توانند درآمدی بیشتر از افراد دیگر داشته باشند باید به جامعه شناسانده و معرفی شوند.
چرا آثار ارزشمند هنری توانیابان در اتاق وزرا و مسئولان نیست؟
وی از لزوم تبلیغ و معرفی هنرمندان توانیاب سخن گفت و افزود: اکنون (در نمایشگاه همام) وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، سازمان بهزیستی و سایر نهادهای مسئول کجا هستند؟ باید آثار هنرمندان توانیاب مورد توجه قرار گرفته و خریداری شود. چرا باید اتاق‌های مسئولان و مدیران ما پر از آثار سفارشی هنری باشد که با قیمت‌های کلان از افراد خاص خریداری شده‌اند؟ چرا چنین آثار ارزشمند هنری در اتاق وزرا و مسئولان نیست؟
این استاد دانشگاه با انتقاد از تبعیض‌های موجود در مواجهه با هنرمندان و توجه کمتر به هنرمندان توانیاب، گفت: این تبعیض‌ها ظلمی است که در جامعه رخ می‌دهد. تعداد چنین نمایشگاه‌هایی باید بیشتر شده و به صورت گسترده برگزاری آنها تبلیغ شوند. شهرداری و سایر نهادها می‌توانند با تبلیغ چنین نمایشگاه‌هایی از این هنرمندان حمایت کنند اما متأسفانه حتی با چنین رویدادهایی هم خطی، سیاسی و جناحی برخورد می‌شود.
انتهای پیام
