ابراهیم اصغری:
کانون پرورشی باید محوریت امور کودکان را دوباره به دست گیرد
گروه هنر ــ یک تهیه‌کننده سینما و تلویزیون گفت: برای اینکه سینمای کودک بتواند به رونق دهه شصت برگردد باید به مراکزی چون کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان رونق بخشید تا کانون به محوریت خود در این زمینه بازگردد.
ابراهیم اصغری، تهیه کننده سینما و تلویزیون در گفتوگو با ایکنا، فعالیت در حوزه کودکان و تولید اثر در این ژانر را سخت‌ترین فعالیت در حوزه سینما دانست و گفت: اگر بخواهیم یک گونه سینمایی را به‌عنوان دشوارترین ژانر انتخاب کنیم به نظرم سینمای کودک گزینه اول است، زیرا فیلمساز قرار است با لحن و نسلی سخن بگوید که سال‌هاست از آن‌ها فاصله گرفته به همین جهت برایش دشوار است فیلمی بسازد که از جنس کودک باشد.
وی افزود: نتیجه عدم آشنایی فیلمسازان با فضای فیلم کودک باعث شده که آثار این ژانر برای کودکان نباشد و فقط درباره کودکان باشد و این نگرش قطعاً برای کودکان سودمند نیست. اگر شرایط فعلی را با فیلم‌هایی که در دهه ۶۰ تولید می‌شدند و کودکان را جذب می‌کردند مقایسه کنید تفاوت چشم‌گیری را مشاهده خواهید کردید زیرا در آن زمان کانون پرورش فکری کودکان رونق خوبی داشت. در آن دوران فعالیت‌های گسترده کانون سینما را تحت تأثیر قرار داده بود و به نوعی سواد رسانه سینمای کودک را هم بالا برده بود.
این تهیه‌کننده درباره سواد رسانه‌ای در سینمای کودک هم چنین توضیح داد: سواد رسانه‌ای پاشنه آشیل سینمای کودک است که کمتر مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. سواد رسانه‌ای ابعاد گوناگون ژانر کودک را در بر می‌گیرد و کمتر فیلمسازی سعی می‌کند به این حوزه ورود کند.
وی افزود: نتیجه عدم آشنایی فیلمسازان با فضای فیلم کودک باعث شده که آثار این ژانر برای کودکان نباشد و فقط درباره کودکان باشد و این نگرش قطعاً برای کودکان سودمند نیست. اگر شرایط فعلی را با فیلم‌هایی که در دهه ۶۰ تولید می‌شدند و کودکان را جذب می‌کردند مقایسه کنید تفاوت چشم‌گیری را مشاهده خواهید کردید زیرا در آن زمان کانون پرورش فکری کودکان رونق خوبی داشت. در آن دوران فعالیت‌های گسترده کانون سینما را تحت تأثیر قرار داده بود و به نوعی سواد رسانه سینمای کودک را هم بالا برده بود.
این تهیه‌کننده درباره سواد رسانه‌ای در سینمای کودک هم چنین توضیح داد: سواد رسانه‌ای پاشنه آشیل سینمای کودک است که کمتر مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. سواد رسانه‌ای ابعاد گوناگون ژانر کودک را در بر می‌گیرد و کمتر فیلمسازی سعی می‌کند به این حوزه ورود کند.
فیلم کودک، نباید بیانی ناصح گونه داشته باشد
اصغری تأکید کرد: سواد رسانه‌ای اول در فیلمنامه نمود پیدا می‌کند. همانگونه که گفتم فیلمساری برای کودک با فیلمسازی درباره کودکان بسیار متفاوت است، البته درباره کودک هم فیلم ساختن اتفاق بدی نیست، اما نیاز اصلی این ژانر را تأمین نمی‌کند. حال باید گفت چگونه می‌توان به این توانایی دست یافت، مهمترین نکته‌ای که در این مسیر ضرورت دارد، این است که سازنده کودک درونش بیدار باشد و فیلمساز نباید خود را به‌عنوان ناصح در نظر گیرد و رفتار کودکان را از دیدگاه یک بزرگسال قضاوت کند. برای حل این مسئله می‌توان از مشاوره کودک استفاده کرد، یعنی سازنده از بچه‌ها بپرسد نظرشان درباره اتفاقات چیست و بر مبنای نگاه آن‌ها مسیر فیلم را ادامه دهد.
تهیه کننده فیلم سینمایی «شور شیرین» بیان کرد: وقتی از سواد رسانه‌ای در سینمای کودک سخن می‌گوییم بخش مهمی از آن به دنیای فانتزی کودکان بر می‌گردد که کودکان آن را دوست دارند، پس تا زمانی که نتوان این فضای فانتری ایجاد کرد نتیجه دلچسبی در پی نخواهد داشت. به نظر من «تیم برتون» کارگردانی است که دنیای فانتزی را به خوبی درک می‌کند و استاد فانتزی سازی است و کمتر کسی می‌تواند اینگونه استادانه نگاه کند.
وی ادامه داد: در سینمای ایران هم فیلمسازان خوبی داریم که فانتزی کودکانه را به خوبی درک می‌کنند. فریال بهزاد، مرضیه برومند، ایرج طهماسب و... مثال‌های خوبی در این زمینه‌اند، اما متأسفانه سال‌هاست این فضا از آن‌ها گرفته شده و آن‌ها نمی‌توانند اثر مورد علاقه‌شان را بسازند، برای همین این دست سینماگران هم ترجیح می‌دهند کاری در این زمینه تولید نکنند. مهیا بودن موقعیت تنها به معنای ساخت فیلم نیست، بلکه تولید اثر تنها نیمی از راه است و نیمی دیگر راه به شکل نمایش آثار بر می‌گردد.
اصغری با بیان اینکه فیلم‌های کودک بدترین شکل اکران را دارد، گفت: برای اینکه به سینمای کودک توجه لازم شود سازمان سینمایی باید سینماداران را موظف کند تا در طول سال چند فیلم کودک را روی پرده ببرند، اما این تصمیم درست منجر به نتیجه خوب نشده است، چون آن‌ها راه دور زدن این قانون را پیدا کرده‌اند. سینماداران عموماً در زمان‌های مرده سینما آن هم به صورت واحد چند فیلم را روی پرده می‌برند، برای همین به نوعی فیلم‌سوزی می‌کنند. این درحالیست که در طول سال حتی یک فیلم کودک هم روی پرده نیست.
این تهیه کننده در پاسخ به این سؤال که در فضای موجود چگونه می‌توان به بالا رفتن سواد رسانه‌ای کمک کرد، چنین توضیح داد: یک راهکار را نمی‌توان به عنوان سیاستی کامل برای رسیدن به کمال نام برد، بنابراین باید مجموعه از برنامه‌ریزی‌ها صورت گیرد و به عنوان راهکار اجرایی شود. این تصمیمات باید همانند گذشته از طریق کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شکل گیرد، یعنی باز هم این مرکز به‌عنوان هسته اصلی برنامه‌سازی در حوزه کودک در نظر گرفته شود تا در یک پروسه زمانی مشخص به افزایش سوادرسانه در کودکان دست یافت.
وی در پایان درباره گرایش دینی در سینما کودک گفت: اگر بخواهیم در این ژانر همانگونه که برای بزرگسالان پیام‌رسانی می‌کنیم رفتار کنیم فقط کودکان را از معنای مورد نظر دور خواهیم کرد. مثلاً تبلیغاتی که برای نماز یا حجاب صورت می‌گیرد عموم مردم با آن ارتباط برقرار نمی‌کند پس نمی‌توان از کودکان انتظاری فراتر از این داشت، بهترین راه برای جلب توجه کودک به این مضامین ورود به دنیای فانتزی آنهاست.
اصغری تأکید کرد: سواد رسانه‌ای اول در فیلمنامه نمود پیدا می‌کند. همانگونه که گفتم فیلمساری برای کودک با فیلمسازی درباره کودکان بسیار متفاوت است، البته درباره کودک هم فیلم ساختن اتفاق بدی نیست، اما نیاز اصلی این ژانر را تأمین نمی‌کند. حال باید گفت چگونه می‌توان به این توانایی دست یافت، مهمترین نکته‌ای که در این مسیر ضرورت دارد، این است که سازنده کودک درونش بیدار باشد و فیلمساز نباید خود را به‌عنوان ناصح در نظر گیرد و رفتار کودکان را از دیدگاه یک بزرگسال قضاوت کند. برای حل این مسئله می‌توان از مشاوره کودک استفاده کرد، یعنی سازنده از بچه‌ها بپرسد نظرشان درباره اتفاقات چیست و بر مبنای نگاه آن‌ها مسیر فیلم را ادامه دهد.
تهیه کننده فیلم سینمایی «شور شیرین» بیان کرد: وقتی از سواد رسانه‌ای در سینمای کودک سخن می‌گوییم بخش مهمی از آن به دنیای فانتزی کودکان بر می‌گردد که کودکان آن را دوست دارند، پس تا زمانی که نتوان این فضای فانتری ایجاد کرد نتیجه دلچسبی در پی نخواهد داشت. به نظر من «تیم برتون» کارگردانی است که دنیای فانتزی را به خوبی درک می‌کند و استاد فانتزی سازی است و کمتر کسی می‌تواند اینگونه استادانه نگاه کند.
وی ادامه داد: در سینمای ایران هم فیلمسازان خوبی داریم که فانتزی کودکانه را به خوبی درک می‌کنند. فریال بهزاد، مرضیه برومند، ایرج طهماسب و... مثال‌های خوبی در این زمینه‌اند، اما متأسفانه سال‌هاست این فضا از آن‌ها گرفته شده و آن‌ها نمی‌توانند اثر مورد علاقه‌شان را بسازند، برای همین این دست سینماگران هم ترجیح می‌دهند کاری در این زمینه تولید نکنند. مهیا بودن موقعیت تنها به معنای ساخت فیلم نیست، بلکه تولید اثر تنها نیمی از راه است و نیمی دیگر راه به شکل نمایش آثار بر می‌گردد.
سازمان سینمایی باید سینماداران را موظف کند تا در طول سال چند فیلم کودک را روی پرده ببرند، اما این تصمیم درست منجر به نتیجه خوب نشده است، چون آن‌ها راه دور زدن این قانون را پیدا کرده‌اند. سینماداران عموماً در زمان‌های مرده سینما آن هم به صورت واحد چند فیلم را روی پرده می‌برند، برای همین به نوعی فیلم‌سوزی می‌کنند
اصغری با بیان اینکه فیلم‌های کودک بدترین شکل اکران را دارد، گفت: برای اینکه به سینمای کودک توجه لازم شود سازمان سینمایی باید سینماداران را موظف کند تا در طول سال چند فیلم کودک را روی پرده ببرند، اما این تصمیم درست منجر به نتیجه خوب نشده است، چون آن‌ها راه دور زدن این قانون را پیدا کرده‌اند. سینماداران عموماً در زمان‌های مرده سینما آن هم به صورت واحد چند فیلم را روی پرده می‌برند، برای همین به نوعی فیلم‌سوزی می‌کنند. این درحالیست که در طول سال حتی یک فیلم کودک هم روی پرده نیست.
این تهیه کننده در پاسخ به این سؤال که در فضای موجود چگونه می‌توان به بالا رفتن سواد رسانه‌ای کمک کرد، چنین توضیح داد: یک راهکار را نمی‌توان به عنوان سیاستی کامل برای رسیدن به کمال نام برد، بنابراین باید مجموعه از برنامه‌ریزی‌ها صورت گیرد و به عنوان راهکار اجرایی شود. این تصمیمات باید همانند گذشته از طریق کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شکل گیرد، یعنی باز هم این مرکز به‌عنوان هسته اصلی برنامه‌سازی در حوزه کودک در نظر گرفته شود تا در یک پروسه زمانی مشخص به افزایش سوادرسانه در کودکان دست یافت.
وی در پایان درباره گرایش دینی در سینما کودک گفت: اگر بخواهیم در این ژانر همانگونه که برای بزرگسالان پیام‌رسانی می‌کنیم رفتار کنیم فقط کودکان را از معنای مورد نظر دور خواهیم کرد. مثلاً تبلیغاتی که برای نماز یا حجاب صورت می‌گیرد عموم مردم با آن ارتباط برقرار نمی‌کند پس نمی‌توان از کودکان انتظاری فراتر از این داشت، بهترین راه برای جلب توجه کودک به این مضامین ورود به دنیای فانتزی آنهاست.
گفتوگو از داوود کنشلو
انتهای پیام 
