حجت‌الاسلام بهجت‌پور:
شیعیانِ اسمی مشمول شفاعت اهل بیت(ع) نیستند
مفسر قرآن کریم گفت: اهل بیت می‌توانند کسانی را که تحت ولایت آنان هستند، در قیامت نجات دهند، البته نه اینکه شیعیانِ اسمی، هر جرم و توهین و گناهی بکنند و روز قیامت هم متوقع باشند که به خاطر ولایت اهل بیت نجات یابند.
به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام والمسلمین عبدالکریم بهجت‌پور، صاحب تفسیر همگام با وحی، امروز 24 اردیبهشت‌ماه در ادامه مباحث تفسیری سوره دخان، گفت: در آیات 37 به بعد تأکید شد که مجرمین به هیچ وجه از سوی خدا یاری نمی‌شوند، ولی کسانی که مجرم نیستند، یاری خواهند شد.وی با اشاره به تعبیر «إِلَّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ» در آیه 42، افزود: در روایات بیان شده که اهل بیت(ع) کسانی هستند که یاری شده‌اند؛ فردی از امام صادق(ع) روایت کرده که ما با حضرت در شب جمعه همراه بودیم، و گفته شد که قرآن بخوانیم و من همین آیات را خواندم (سوره دخان تا آیه 42)؛ امام فرمود به خدا قسم کسی که مشمول رحمت الهی است، ما هستیم.
بهجت‌پور تصریح کرد: این سؤال مطرح است که آیا مشمول «الا من رحم الله»، فقط اهل بیت هستند و مؤمنان دیگر مشمول آن نیستند؟ آیا روایت قصد بیان این مطلب را دارد؟ نه این طور نیست؛ بلکه مراد آن است که امام مصداق کامل مشمول رحمت الهی است و شیعیان و ... هم مشمول هستند.
مدیر حوزه خواهران بیان کرد: روایات از این دست در میان روایات تفسیری فراوان است که مصداق را منحصر نمی‌کند؛ ولایت اهل بیت به این معناست که اهل بیت می‌توانند کسانی را که تحت ولایت آنان هستند، در قیامت نجات دهند، البته نه اینکه شیعیانِ اسمی، هر جرم و توهین و گناهی بکنند و روز قیامت هم متوقع باشند که به خاطر ولایت اهل بیت نجات یابند، اصلاً مفهوم این روایت چنین نیست.
بهجت‌پور ادامه داد: وقتی کسی مدعی شیعه بودن است، چنان رفتار می‌کند که گرفتار آن عذاب و احکام سخت الهی قرار نمی‌گیرند؛ اهل بیت را خدا غنی کرده است، چون مشمول رحمت بوده‌اند و شیعیان هم مشمول رحمت هستند، چون در دنیا تحت ولایت آنان مسیری رفته‌اند که گرفتار جهنم نمی‌شوند، بنابراین شیعه واقعی کسی است که اساساً کاری نمی‌کند که جهنمی شود.
صاحب تفسیر همگام با وحی بیان کرد: کسی که به واسطه ولایت خدا، ولایت پیامبر و به واسطه آن ولایت ائمه را پذیرفت، سبک زندگی او طوری تغییر می‌کند که احکام تندی در مورد او صادر نمی‌شود، زیرا حیاتش طیبه و کسبش کسب حلال است؛ عذاب اصلاً متوجه این گروه نمی‌شود.
وی تأکید کرد: ما ولایت امامی را داریم که عمری به دنبالش رفته‌ایم و او ما را هدایت کرده است. لذا از اول راه را درست می‌رویم که در قیامت مشکلی نداشته باشیم و اگر شفاعتی هست، برای کسب درجات بالاتر و پوشاندن جرم‌هایی است که ناخواسته و بر اثر غلبه شهوات رخ داده است.
صاحب تفسیر همگام با وحی، افزود: خداوند یکجا فرمود کسانی که مجرم باشند، هیچ قدرتی نمی‌تواند آنان را نجات دهد و حتی شیطان هم نمی‌تواند به جای آنان، عذاب بچشد؛ و در ادامه فرمود کسانی که مشمول رحمت الهی باشند، مستثنی هستند.
تفاوت رحمت رحمانیه و رحیمیه
وی ادامه داد: در آیه مورد بحث، تعبیر عزیز و رحیم به کار رفته است؛ یعنی خداوند قدرتمند است و از آن طرف خدای قدرتمند می‌داند که این بنده ممکن است مرتکب گناه هم بشود، لذا نسبت به افراد توبه‌کننده، رحیم است.
بهجت‌پور با بیان اینکه خداوند به نیات پاک بها می‌دهد و کسانی که می‌خواسته‌اند و نتوانسته‌اند خداوند نسبت به آنان مهربان است، اظهار کرد: میان رحیم و رحمان فرق است؛ رحمان، رحمت عام و گسترده است که مؤمن و غیرمؤمن نمی‌شناسد، ادیسون، لاوازیه و انیشتین زحمت کشیده‌اند و سر سفره زحمتشان می‌نشینند، ولی کسی که مسلمان است ولی زحمت نکشیده، برای او مزدی در کار نیست.
وی تأکید کرد: خدا از روی رحمت رحمانی به همه، اعضای بدن داده و اسباب زندگی را برای همه فراهم می‌کند، ولی رحمت رحیمی متفاوت است؛ مثلاً در دنیا به فرد، ثبات قدم و آرامش می‌دهد که باعث می‌شود مسیر سعادت را محکمتر بروند و خدا دل آنان را قرص کرده است.
وی اضافه کرد: در قیامت این رحمت خاص را خیلی نیاز داریم؛ اجازه شفاعت و یاری، اجازه به اینکه اولیاء دست ما را بگیرند وگرنه رحمت رحمانیه برای کفار هم هست و خدا فرمود اگر ما می‌خواستیم و مصلحت بود، به کفار آن‌قدر می‌دادیم که سقف خانه آنان هم از نقره و طلا باشد تا اینکه روز فصل فرا رسد.
استاد حوزه با اشاره به «إِنَّ شَجَرَتَ الزَّقُّومِ ﴿۴۳﴾» اظهار کرد: غذای مجرمان(زقوم) تنها مربوط به جهنم نیست، بلکه قبل از ورود هم زقوم، غذای گناهکاران و اهل جهنم است؛ البته ریشه زقوم در جهنم است، ولی شاخ و برگش تا محشر کشیده شده است.
وی بیان کرد: در روایت آمده است که ابوجهل خرما و کره می‌خورد و می‌گفت این همان زقومی است که محمد ما را از آن می‌ترساند؛ یعنی تمسخر می‌کرد، غافل از اینکه امروز روز آزمایش او است و فردا از زقومی خواهد خورد که پیامبر(ص) وعده داد.
مطالب مرتبط
