نگاهی به آخرین مجموعه از کارنامه ۶۰ ساله شفیعی کدکنی

علی دهباشی، سردبیر مجله بخارا، در گفت‌وگو با ایکنا، درباره کتاب «طفلی به نام شادی»، اثر تازه منتشر شده محمدرضا شفیعی کدکنی، گفت: این اثر مجموعه‌ای از پنج دفتر شعر محمدرضا شفیعی کدکنی است که پیش‌تر چند قطعه از این مجموعه در مجله بخارا منتشر شده است. عناوین این دفاتر شامل «زیر همین آسمان و روی همین خاک»، «هنگامه شکفتن و گفتن»، «از همیشه تا جاودان»، «شیپور اطلسی‌ها» و «در شب سردی که سرودی نداشت» است.

وی با بیان اینکه پیش از این نیز شعرهای بعد از انقلاب خود را در سال 76 در کتابی به نام «هزاره دوم آهوی کوهی» منتشر کرد که آن هم شامل 5 دفتر شعر بود، افزود: تا پیروزی انقلاب اسلامی 7 دفتر شعر از وی چاپ شد که نخستین آن «زمزمه‌ها» در سال 1337 بود. البته همه این دفترها را در اثری با عنوان «آیینه صداها» منتشر شد.

دهباشی ادامه داد: استاد شفیعی کدکنی در مجموعه جدید «طفلی به نام شادی» یادداشت کوتاهی با عنوان بداهه و بدیهی نوشته است که به سیر شعری خود اشاره کرده و گفته است که من همچنان وزن و قافیه را رها نکرده‌ام و در عین حال با شعر نو هم رابطه‌ام حفظ شده است. همچنین در مقدمه‌ این کتاب آمده است: «خوب و بد این شعرها را و هر شعری را جامعه تعیین می‌کند نه من و منتقدان ره‌نشناس. حتی داوری امروز هم بسنده نیست؛ آیندگان داور نهایی‌اند. معلوم نیست که پنجاه سال دیگر مشاهیر شعر عصر ما در کدام قفسه کتابخانه تاریخ ادبیات ایران جای خواهند داشت.» در واقع این اعتقاد وی درباره راز ماندگاری شعر است.

وی در ادامه گفت: شعرهای مجموعه «طفلی به نام شادی» در شهرهایی چون پرینستون، آکسفورد، لیدن، توکیو و بسیاری هم در ایران به سبک‌های غزل، قصیده، شعر نو و ... گفته شده و تمام ژانرهای شعری در آن به چشم می‌خورد و این اثر آخرین مجموعه در پرونده شعری 60 ساله ایشان است.

سردبیر مجله بخارا در ادامه درباره انتشار این مجموعه پس از 23 سال بیان کرد: بعد از انتشار «تذکرةالاولیا»، که استاد شفیعی کدکنی سی سال از عمرش را صرف آن کرده بود، فرصت یافته که به مجموعه‌های اشعارش بپردازد. 

دهباشی در ادامه بخشی از قطعه «طفلی به نام شادی» را که عنوان کتاب نیز از آن گرفته شده است برای مخاطبان خواند. 

طفلی به نام شادی، دیری است گم شده است

با چشم‌های روشن براق

با گیسویی بلند به بالای آرزو

هر کس ازو نشانی دارد ما را کند خبر

این هم نشان ما:

یک سو خلیج فارس

سوی دگر خزر