یک کارشناس دینی:
حرص و طمع، انسان را گرفتار رنج ابدی می‌کند
حجت‌الاسلام‌والمسلمین علی غفوری‌منش با بیان اینکه حرص و طمع، انسان را به رنج و سختی ابدی گرفتار می‌کند، اظهار کرد: به میزانی که معرفت انسان نسبت به خدا و صفات الهی بیشتر باشد حرص و طمع کمتر در وجود او ریشه می‌دواند.
به گزارش خبرنگار افتخاری ایکنا، حجت‌الاسلام‌والمسلمین علی غفوری‌منش در سلسله جلسات «درس‌هایی از صحیفه سجادیه» که شب گذشته، هفتم مردادماه از طریق فضای مجازی و در کانال «زندگی بر مدار قرآن» اداره علوم قرآنی آستان قدس رضوی برگزار شد، به شرح دعای هشتم صحیفه سجادیه پرداخت.
وی تصریح کرد: محور دعای هشتم صحیفه سجادیه در مورد رفتارهای ناپسند و کردارهای نکوهیده است. در این دعا امام سجاد(ع) بیش از 30 مورد از بیماری‌های روح انسان را مطرح می‌کند و از این صفات زشت به خداوند سبحان پناه می‌برد.
این کارشناس دینی افزود: این دعا از جمله نیایش‌های آن حضرت در پناه بردن به خداوند است و امام زین‌العابدین(ع) در این دعای شریف از همه اعمال زشت، رذایل اخلاقی و ضد ارزش‌ها به خدا پناه می‌برد.
وی اظهار کرد: اولین صفت زشت و ناپسندی که امام سجاد(ع) در این دعا مطرح می‌کند و از آن به خداوند پناه می‌برند صفت حرص و طمع است. کلمه «حرص» در لغت به معنای میل شدید است. در اصطلاح، وقتی انسان با نهایت طلب و خواهش به‌دنبال چیزی می‌رود به این حالت حرص گفته می‌شود.
غفوری‌منش گفت: در باور عموم مردم، حرص معنای منفی دارد، اما در حقیقت منفی بودن آن بستگی به این دارد که انسان به چه چیزی حرص داشته باشد. حرص می‌تواند معنای مثبت هم داشته باشد.
وی افزود: خدا در آیه 128 سوره توبه در ستایش پیامبر(ص) می‌فرماید «لَقَد جاءَکُم رَسُول مِن اَنفُسِکُم حَریص عَلَیکُم ...» در اینجا حرص در معنای مثبت به کار رفته است یعنی حریص بر هدایت امت اسلامی.
این کارشناس دینی با بیان اینکه حرص‌ورزی در مرتبه محبت و عبودیت خداوند و حریص بودن در مسیر کسب علم و دانش از دیگر مصادیق حرص مثبت است، اظهار کرد: انسان مؤمن باید در مقام عبودیت خداوند متعال و همچنین کسب علم و دانش حریص باشد.
وی در ادامه به برخی از عوامل ریشه دواندن حرص در وجود انسان اشاره کرد و گفت: یکی از عوامل گرایش انسان به سمت حرص و طمع عدم معرفت و شناخت توحیدی است. اگر تکیه انسان بر صفات توحیدی و الهی باشد هرگز به سمت حرص نخواهد رفت.
غفوری‌منش دومین عامل حرص در وجود انسان را توهم معرفی کرد و ادامه داد: انسان حریص، به جای قوه عقلانی توهم را محور زندگی خود قرار می‌دهد. جایگزین کردن توهم به جای عقلانیت باعث زیاده‌خواه شدن انسان می‌شود.
وی ادامه داد: وجود حرص و طمع در زندگی باعث می‌شود که انسان هیچ‌گاه روی آسایش و آرامش را نبیند و همواره آشفته حال و پریشان به‌دنبال به دست آوردن مادیات بیشتر باشد.
این کارشناس دینی یکی از راه‌های رهایی از حرص را معرفت توحیدی دانست و اظهار کرد: به میزانی که معرفت انسان نسبت به خدا و صفات الهی بیشتر باشد حرص و طمع کمتر در وجود او ریشه می‌دواند.
ابراهیم سعیدی
