زخم‌های ناسور بر تن‌ رنجور جانبازان قطع نخاع

با گذشت بیش از سی و پنج سال از دفاع مقدس هنوز واژه‌های شهادت و دفاع مقدس تازگی خود را حفظ کرده‌اند و این مهم به یمن وجود شهدا، جانبازان و رزمندگان دفاع مقدس است.

در این بین جانبازانی هستند که به‌واسطه زخم‌های متعددی که بر بدن دارند، هر از گاه به ملکوت و دیدار معبود خود می‌شتابند و به خیل یاران شهیدشان می‌پیوندند؛ اما چه خوب است تا زمانی که مردان خدا میان ما حضور دارند قدرشان را بدانیم و سعی کنیم کمی از بار سختی‌هایشان بکاهیم. گزارش پیش رو حاصل گفت‌وگوی ایکنا کهگیلویه و بویراحمد با چند جانباز دفاع مقدس در همین رابطه است که از نظر می‌گذرد:

لطف‌الله بهزادی، جانباز 70 درصدی قطع نخاع اظهار کرد: بنده برادر شهید زلفعلی بهزادی هستم که در عملیات والفجر 8 در 17 سالگی و در تاریخ 28 بهمن 64 به شهادت رسید. خودم نیز 10 بهمن 61 مجروح شدم، اولین عملیات بنده بازودراز قصر شیرین بود و دومین عملیات بستان در تنگه کذابه بود.

وی افزود: ارزش‌های دفاع مقدس بی‌نظیر است و دانشگاهی تمام‌عیار است؛ 20 میلیون بسیجی، ارزشی و سپاهی دادیم تا انقلاب حفظ شود.

بهزادی درباره نحوه جانبازی‌اش توضیح کرد: خمپاره به بازویم اصابت کرد و در حال حاضر درد پا، درد چشم، ناراحتی قلبی و عصبی اذیتم می‌کند، ضمن اینکه به علت قطع نخاع نتوانستم فرزندی داشته باشم، همسرم پرستارم است و بدون ویلچر زندگی برایم جهنم است.

وی به مشکلی که این روزها خیلی‌ها با آن پنجه در پنجه انداخته‌اند، اشاره کرد و گفت: به علت ناتوانی مالی خرید بیشتر داروها برایم میسر نیست، از مسئولان انتظار دارم در این زمینه کمک کنند. جانبازان وظیفه دارند ارزش‌های دفاع مقدس را بازگو کنند تا در جامعه این ارزش‌ها حفظ و پیاده شود.

خطر انحراف در دفاع مقدس

سیداسحاق اندیشه، جانباز 70 درصد قطع نخاع کهگیلویه‌وبویراحمدی است که پای صحبت‌هایش نشستیم. وی گفت: بنده در عملیات خیبر در 19 سالگی در روز 12 اسفندماه 62 مجروح شدم. دفاع مقدس ابعاد زیادی دارد همانطوری که در نهضت امام حسین(ع)، امام سجاد(ع) و زینب(س) پیام‌رسان بودند در حال حاضر انتظار داریم که جانبازان در زمینه حفظ ارزش‌های دفاع مقدس تلاش کنند.

وی اضافه کرد: ممکن است فرهنگ حفظ شهادت، دیر نتیجه دهد اما امکان‌پذیر است، بدون فرمان رهبری، شعائر ایثار به انحراف کشیده می‌شود همانطوری که قبلاً رزمندگان در محور امام خمینی(ره) بودند و پیروز شدند، انتظار می‌رود امروزه در خط ولایت باشیم.

اندیشه بیان کرد: مردم با خلوص نیت و با پیروی از ارزش‌های دفاع مقدس و ادامه دادن راه شهیدان، جامعه را به حالت مطلوب برگردانند و ارزش‌های دفاع مقدس را بهترین الگو بدانند.

وی تصریح کرد: وضعیت معیشت مردم مطلوب نیست و انتظار می‌رود که دولت در این زمینه کمک کند و از مجلس می‌خواهیم که تخلفات را بررسی کنند تا فاصله طبقاتی جامعه رفع شود.

از جانبازی‌ام پشیمان نیستم

همچنین، شیرزاد رامشک، جانباز 70 درصد قطع نخاعی که دو پای خود را در عملیات والفجر مقدماتی در سال 62 از دست داده است، گفت: رزمندگان با دست خالی و با زبان روزه و گاهی یک تکه نان در طول روز مقابل دشمن سر تا پا مسلح می‌ایستادند.

وی افزود: به دلیل علاقه‌ای که به انقلاب اسلامی داشتم در سن 16 سالگی در سال 62 دو پای خود را تقدیم انقلاب کردم و پشیمان هم نیستم؛ چراکه در راه آرمان‌های انقلاب، جانباز این نظام مقدس شده‌ام. تنها 19 ماه از انقلاب اسلامی گذشته بود که ما با هجوم رژیم بعث مواجه شدیم و جوانان و نوجوانان وطن، لباس رزم پوشیدند و به جنگ با دشمن انقلاب و انسانیت رفتند.

رامشک اضافه کرد: اوایل انقلاب برخی اشخاص در حکومت قرار داشتند که برای بسیجیان کارشکنی می‌کردند تا ما شکست بخوریم اما اراده پولادین رزمندگان ما حقانیت ما و زشتی صدامیان را به همگان نشان داد. استکبار غرب به تقویت عراق می‌پرداخت؛ اما خون پاک رزمندگان ما آنان را به نابودی کشاند.

وی ابراز کرد: جوانان باید ادامه‌دهنده راه شهدا، جانبازان و رزمندگان دفاع مقدس باشند و فراموش نکنند چه خون‌هایی به پای درخت انقلاب ریخته شده است.

بنا بر این گزارش، سیدرسول حسینی، جانباز 70 درصد نخاعی که در سال 1360 در عملیات محمد رسول‌الله(ص) جانباز شده نیز گفت: دشمن در جنگ تحمیلی می‌خواست ایران را نابود کند اما نه تنها موفق نشد بلکه این انقلاب به برکت رزمندگان پربارتر و بالنده‌تر شد.

وی اضافه کرد: ایمان به خدا و ائمه(ع) با فرماندهی خمینی کبیر و هزاران سردار سلیمانی باعث شد دشمن ما نابود و ما پیروز جنگ تحمیلی شویم. جوانان قدردان انقلاب و خون شهدا باشند و از فرهنگ دفاع مقدس دفاع کنند.

در این مقطع حساس و در شرایطی که هجمه‌های فرهنگی و سیاسی بیشماری علیه کشور و مقدسات ما وجود دارد، بیش از پیش باید ارزش و منزلت جانبازان را قدر بدانیم و زیرساخت‌های لازم را برای حمایت از این قشر فراهم کنیم.

نباید فراموش کنیم که جانبازان حق بزرگی بر گردن ما دارند و این حجم از مشکلات و مسائل حق آن‌ها نیست. اگر این کم‌کاری‌ها و مظلومیت جانبازان تداوم پیدا کند، آیا حاصلی جز از بین رفتن روحیه ایثار و فداکاری میان عموم مردم خواهد داشت؟