جایگاه قرآن در بینش و کلام امام رضا(ع)

حجت‌الاسلام والمسلمین سید ابوالحسن فاطمی، مدیر حوزه علمیه امامیه شهرکرد در گفت‌وگو با ایکنا با اشاره به اینکه منصب امامت ثقل اصغر و قرآن کریم ثقل اکبر است، اظهار کرد: بهترین راه شناخت پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع)‌ رجوع به آیات نورانی قرآن است چرا که این کتاب وحیانی معرفی‌کننده برترین مخلوقات خداست و خداوند در قرآن به معرفی بندگان برگزیده خود و صفات و ویژگی‌های ممتاز آن‌ها پرداخته است لذا تأویل و تفسیر بسیاری از آیات قرآن به زوایای افکار و سیره عملی پیامبر(ص) و عترت باز می‌گردد. 

وی ادامه داد: قرآن کریم توسط پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) به بهترین نحو عمل می‌شد و احکام و اخلاقیات این کتاب آسمانی توسط آنان اجرا می‌شد لذا با قرائت قرآن می‌توان به شناخت کاملی از سیره و شخصیت آنان رسید که قرین قرآن هستند. حدیث متواتر ثقلین نیز بر یکسان بودن قرآن و عترت(ع) صحه می‌گذارد و نشان می‌دهد که تمسک به این دو ثقل گرانبها باید توأمان باشد چرا که هر دو از وجود مبارک پیامبر(ص) که حامل پیام وحی بودند سرچشمه می‌گیرند و ائمه(ع) تربیت یافته دامان پیامبر(ص) هستند.

حجت‌الاسلام فاطمی گفت: گذشته از اینکه ثقل اصغر نمودار ثقل اکبر است، با نگاهی به روایات و سیره امامان معصوم(ع) می‌توان دریافت که این بزرگواران به عنوان مرشد و رهبر دینی و سیاسی و اجتماعی جامعه، کلامی مشحون از آیات کریمه قرآنی دارند و با استشهاد و استدلال آیات قرآن در مسائل گوناگون فقهی و اخلاقی و ... به تبیین و تفسیر کتاب وحیانی پرداخته‌اند و دشواری‌ها را توضیح داده‌اند.

مدرس حوزه علمیه در استان با بیان مثالی از توضیح دشواری‌های آیات توسط ائمه اطهار(ع)، گفت: در آیه ۳۵ سوره مبارکه نور خداوند به نور آسمان‌ها و زمین تعبیر شده است که درک این موضوع برای انسان دشوار است؛ در روایتی از امام رضا(ع) در اصول کافی داریم که در توضیح فراز قرآنی «اَللّٰهُ نُورُ اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ اَلْأَرْضِ» فرمودند که مراد از نور بودن يعنى خداوند هادى اهل آسمان است و هادى اهل زمين است که این توضیح امام(ع) فهم موضوع را برای ما کاملاً آسان می‌کند.

حجت‌الاسلام فاطمی با اشاره به حضور امام رضا(ع) در مرو، بیان کرد: مأمون با اهداف گوناگون و مهمی امام(ع) را از چندین هزار کیلومتر دورتر به خراسان کشاند اما به هیچیک از اهداف شوم خود نرسید بلکه حضور آن حضرت در خراسان موقعیتی استثنایی بود که با رهبران ادیان مختلف مباحثه کردند و جلساتی تاریخی رقم خورد که تمامی این فعالیت‌ها سبب تثبیت جایگاه اسلام و تشیع شد؛ امام رضا(ع) در این مباحثات جز از منبع وحیانی قرآن کریم استفاده نمی‌کردند.

مدیر حوزه علمیه امامیه شهرکرد با بیان اینکه مبنای زندگی امام رضا(ع) قرآن کریم بود، تصریح کرد: آن حضرت علاقه بسیاری به قرآن و تدبر در آیات داشتند و هر سه روز یکبار قرآن را با تدبر و تفکر ختم می‌کردند. همچنین در اسناد تاریخی آمده است که امام(ع) در تمام مسائل دینی، سیاسی، اجتماعی، عقیدتی، فقهی و ... از این منبع پر فیض الهی بهره می‌بردند. به‌عنوان نمونه ایشان در پاسخ به این پرسش که چرا ولایت‌عهدی حاکمی ستمگر چون مامون را پذیرفتید با ارجاع دادن به یک داستان قرآنی فرمودند که من در این مورد به برادرم حضرت یوسف(ع) اقتدا کردم که وزارت حاکم مصر را پذیرفت.

وی با اشاره به روایتی از امام رضا(ع)، گفت: آن حضرت همواره حافظ و حامی قرآن کریم بودند و یاران را به قرائت و عمل به رهنمودهای قرآن دعوت می‌کردند از جمله اینکه فرمودند: «قرآن سخن خداست، از مرز او تجاوز نکنید و هدایت را جز در پرتو قرآن نجویید که در غیر این صورت گمراه خواهید شد». همچنین در روایت دیگری تاکید دارند که قرآن را با صدای رسا و صوت نیکو قرائت کنید.