غفاری: پیام‌های بازرگانی سیما ربطی به ایران ندارد/ درآمدزایی عذر بدتر از گناه است
علیرضا غفاری اظهار کرد: پیام‌های بازرگانی سیما با اصول فرهنگی ایران مرتبط نیست و شاخصه‌های حاکم بر آن با فرهنگ، آداب و ادب ایرانیان قرابتی ندارد.
علیرضا غفاری، مدیر تبلیغات و مجری تلویزیون، در گفت‌و‌گو با ایکنا، درباره رویکرد معنایی پیام‌های بازرگانی سیما اظهار کرد: این نکته را در مصاحبه‌های قبلی گوشزد کرده‌ام که در اکثر تبلیغات تلویزیونی عموماً یکسری قواعد و تصاویر وجود دارد که در همه جهان می‌توان آن را دید. با این تفاوت که در هر کشوری با توجه به نوآوری و جذابیتی که در پیام‌ها مدنظر قرار می‌گیرد، میزان تأثیرگذاری و جریان‌سازی آن هم تغییر می‌کند، ولی ما در این حوزه به موفقیتی دست نیافته‌ایم و حتی به فانتزی آثار مشابه خارجی هم نزدیک نشده‌ایم.
وی افزود: مشکل پیام‌های بازرگانی به مباحث ساختاری آن معطوف نمی‌شود، بلکه ایراد من به چیز دیگری است. قرار است پنیری تبلیغ شود. خانه‌ای را می‌بینیم زیبا و مدرن که در آن خانواده‌ای با لباس‌های شیک در آشپزخانه‌ای که به بزرگی یک آپارتمان است مشغول خوردن صبحانه هستند. چند نفر در کشورمان چنین امکانی را دارند؟ در عالم واقع بیش از 90 درصد مردم کشورمان به صورت سرپایی صبحانه می‌خوردند تا بتوانند به موقع سر کار خود حاضر شوند.
غفاری با اشاره به اینکه هیچ نشان ایرانی در تبلیغات بازرگانی وجود ندارد، بیان کرد: در برخی از پیام‌های بازرگانی تصویری ارائه می‌شود که من آن را ایران نمی‌دانم، حتی باید بگویم نمودی از تهران را هم در آن نمی‌بینیم، چون تهران تنها الهیه یا پاسداران نیست. اگر بخواهیم این موضوع را به کل کشور تعمیم دهیم، متوجه تفاوت‌های آشکار‌تری می‌شویم! برای همین مشخصه‌هایی از سبک زندگی ایرانی – اسلامی در پیام‌های تلویزیونی سیما نمی‌بینم تا در ادامه بخواهم ارزیابی کنم که تلویزیون توانسته در رسیدن به این خواسته موفق باشد.
این مدیر تبلیغات ادامه داد: آسیب بعدی که شکلی حادتر دارد به تأثیرات چنین پیام‌هایی مربوط می‌شود. فرض کنید جوانی در سیستان یا هر منطقه مرزی دیگری زندگی می‌کند. وقتی با مشقت تمام زندگی می‌کند و چنین تبلیغاتی را می‌بیند از خود سؤال می‌کند که چرا باید در جایی باشد که امکانات چنین زندگی‌ای در آن موجود نیست. پس برای به دست آوردن چیزهایی که می‌بینم بهتر است به تهران مهاجرت کنم. از این رو زندگی شهری ما آسیب‌های بسیار جدی‌ای دیده است.
تولید حسرت
وی تأکید کرد: به دلیل آشنایی با امور تبلیغاتی روش‌های این حوزه را به خوبی درک می‌کنم و برای همین انتقادم سنجیده است و تمامی جهان را در آن مد نظر قرار داده‌ام. مشکل دیگری که در تبلیغات وجود دارد به غذاها مربوط می‌شود. آنچه روی میز بسیاری از این پیام‌های بازرگانی وجود دارد برای مردم عادی قابل تأمین نیست. پس چرا باید کاری را روی آنتن بفرستیم که بخش عمده‌ای از جامعه از تأمین آن محروم هستند؟ آیا این امر سبب حسرت کودکان نمی‌شود؟
بیشتر بخوانید:
-
زائری: تبلیغات تلویزیونی مروج مصرف‌گرایی و معارض با فرهنگ دینی است
-
سالور: سیما مجبور است با تبلیغات پول درآورد
-
شفق: سیما بین پیام‌های بازرگانی برنامه هم پخش می‌کند!
این مجری تلویزیون متذکر شد: در جشنواره‌ای حضور داشتم که محوریت آن مد و لباس اسلامی بود. به گفته فرد برگزیده، طرحش قابل استفاده در جامعه نبود. این مسئله نشان می‌دهد که ریشه مشکلات ما در بسیاری از مواقع کارشناسانی است که سواد لازم را ندارند، والا مگر ممکن است مانتویی به عنوان بهترین اثر جشنواره مد و لباس ایرانی معرفی شود، اما نتوان آن را در جامعه عرضه کرد؟ این مثال دقیقاً همانند پیام‌های بازرگانی است که فقط در تلویزیون باید آن را دید، وگرنه در واقعیت چنین امری دور از ذهن است!
غفاری تأکید کرد: مشکل دیگر پیام‌های بازرگانی میزان پخش آن است. اینکه یک پیام را بارها و بارها پخش کنیم کمکی به آن محصول نمی‌کند، حتی در مواقعی سبب ضربه خوردن آن هم می‌شود، چون تماشاگر بابت تکرار زیاد خسته و دل‌آزرده خواهد شد، به نحوی که تا اسم آن را می‌شنود به آن عکس‌العمل منفی نشان می‌دهد. نمونه آن به تبلیغات «بایا» برمی‌گردد که این روزها مسلسل‌وار از تلویزیون در حال پخش است.
بی‌سلیقگی در پخش پیام‌های بازرگانی
این مدیر تبلیغات متذکر شد: جدا از تکرارهای بیش از حد، برخی مواقع پیام‌هایی پخش می‌شود که هیچ سنخیت عقلی و منطقی ندارد. در وسط بازی استقلال و پرسپولیس پیام بازرگانی پخش می‌شود. آیا در آن هنگام پیامی که به صورت زیرنویس پخش می‌شود برای کسی مهم است تا بخواهد شماره آن مرکز را یادداشت کند؟ از این دست مثال‌ها بسیار است اما متأسفانه این رویه اشتباه هنوز ادامه دارد. مشکل دیگر به استفاده از موسیقی فولکلور در پیام‌های بازرگانی مربوط می‌شود، زیرا نمی‌‌توان میراث فرهنگی کشور را به این بهانه که صاحبی ندارد تا این حد بی‌ارزش کرد.
غفاری درباره دفتر پیام‌های بازرگانی تلویزیون گفت: این بخش در رسانه ملی برای خود ساختمانی مجزا و مدیرکل و کارمندان متعددی دارد اما وقتی برای برنامه‌سازی نزدشان می‌روید آنها انتظار دارند که قبل از ساخت برنامه برای آنها تبلیغات بازرگانی تهیه کنید! آیا برنامه‌سازان دلال یا ویزیتور هستند؟ تا زمانی که انحصار در تلویزیون وجود دارد، وضعیت بهبود نخواهد یافت. مشکلاتی که برشمردم فقط گوشه‌ای از آسیب‌های پیام‌های بازرگانی سیماست.
این مدیر تبلیغات درباره اینکه کمبود بودجه توجیه مناسبی برای رویکرد فعلی پیام‌های بازرگانی نیست، بیان کرد: این دلیل را عذر بدتر از گناه می‌دانم، چون برای درآمدزایی مجاز نیستیم که هر چیزی را تبلیغ کنیم. البته بعید می‌دانم چنین بهانه‌هایی از طرف مدیران سیما مطرح یا پذیرفته شود، چون سختگیری آنها را دیده‌ام. برای رفع مشکلات مالی تلویزیون بهترین راهکار این است که رسانه ملی از فربه شدن بیش از حد جلوگیری کند تا بتواند از عهده مخارج خود برآید.
انتهای پیام
