در مرحله نهایی مسابقات مناظره مطرح شد؛
مذاکره پیرامون سیاست‌های دفاعی و موشکی کشور؛ آری یا خیر
مسابقه نهایی نهمین دوره مسابقات ملی مناظره دانشجویان ایران با رقابت دو تیم دانشجویی فکرت(گروه مخالف) و آرمان(گروه موافق) بر سر گزاره «در صورتی که رفع تحریم‌ها مستلزم مذاکره درباره سیاست‌های دفاعی و موشکی باشد، باید مذاکره کرد» برگزار شد.
به گزارش خبرنگار ایکنا، مسابقه نهایی مرحله کشوری نهمین دوره مسابقات ملی مناظره دانشجویان ایران امروز شنبه ۲۳ اسفندماه با رقابت دو تیم دانشجویی فکرت(گروه مخالف) و آرمان(گروه موافق) بر سر گزاره «در صورتی که رفع تحریم‌ها مستلزم مذاکره درباره سیاست‌های دفاعی و موشکی باشد، باید مذاکره کرد» در محل سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور برگزار شد.
ابتدا راهداری از تیم آرمان(گروه موافق) به ارائه بحث خود درباره گزاره ذکر شده پرداخت و بیان کرد: این گزاره سه بخش اصلی رفع تحریم، مذاکره و سیاست‌های دفاعی و موشکی دارد. همه می‌دانیم تحریم‌ها قوای اقتصادی کشور ما را به شدت تحت تأثیر قرار داده و باید رفع شوند. از سوی دیگر الگوی بازدارندگی ایران با محوریت استراتژی دفاعی تبیین شده است و استفاده ما از فناوری موشکی نیز با اهداف دفاعی است و ایران هیچ‌گاه قصد حمله به هیچ کشوری را ندارد و توان موشکی ایران صرفاً متضمن توان دفاعی است.
عضو گروه موافق ادامه داد: مذاکره به معنای پذیرش بی چون و چرا نیست، بلکه هنر گفت‌وگو بر سر تعارضات است؛ لذا با حفظ آرمان‌ها و شعار‌های نظام جمهوری اسلامی، مذاکره واجب است. رهبری نیز تأکید دارند؛ ما اهل تجاوز به هیچ کشور و ملتی نیستیم، اما با وجود اینکه الگوی ایران، استراتژی دفاعی است، یک تصور اشتباه در میان سردمداران کشور‌های غربی و حتی همسایگان خودمان وجود دارد که باعث شده امروز در مظن اتهام قرار گیریم و باید بپذیریم بهترین راه برای مقابله با تحریم ها، به‌کارگیری دیپلماسی پویا و گفت‌وگو با کشورهاست. مذاکره عنصری امنیت‌ساز به شمار می‌آید و امکان درک متقابل به کشور‌ها می‌دهد.
راهداری افزود: موافقت ما از این منظر است که می‌گوییم؛ با حفظ شعار‌ها و آرمان‌های نظام جمهوری اسلامی مذاکره واجب است و اگر رفع تحریم‌ها مستلزم مذاکره درباره سیاست‌های موشکی و دفاعی باشد، باید انجام پذیرد. مذاکره به معنای عدول از آرمان‌ها جمهوری اسلامی نیست.
در ادامه نوبت به تیم مخالف گزاره رسید و چاوشی، عضو تیم فکرت(گروه مخالف) به بیان نظرات و دیدگاه‌های تیم خود پرداخت و اظهار کرد: گزاره‌ای که با آن مخالف هستیم، دارای کلیدواژه‌هایی است که باید درباره آنها صحبت کرد. بعد از قطعنامه شورای امنیت کشور ما تحریم نیست و اکنون فقط آمریکا ما را تحریم کرده است. از طرف دیگر، سیاست‌های دفاعی و‌موشکی مهمترین عامل و قدرت بازدارندگی یک کشور است که می‌تواند به واسطه آنها، مقابل کشور‌های متخاصم بایستد. اما گزاره مورد بحث شرایطی را ترسیم کرده که راهی جز مذاکره نداریم. این پرسش مطرح است که آیا تصمیم به مذاکره در شرایط ترسیم شده در گزاره عقلانی است؟
عضو تیم مخالف ادامه داد: تصمیم عقلانی باید معیار و محک عقلانی داشته باشد و ملاک و معیار در این موضوع، امنیت ملی است. رکن دوم تصمیمی است که باید از شناخت و اراده آزاد باشد. در عین حال، سه منبع معرفتی می‌توان در زمینه شناخت و اراده آزاد در نظر گرفت؛ نخست علم و دوم شناخت عقلانی است، ما باید از تاریخ عبرت بگیریم. منبع معرفتی سوم این است که ایران در چه وضعیت ژئوپلیتیکی قرار دارد. چارچوب نظری تیم مقابل برای رد تصمیم عقلانی درباره امنیت ملی چیست؟ دوستان چه تضمینی برای اینکه ایران شبیه لیبی، عراق و ... نشود دارند؟ آیا هزینه تأمین امنیت و قدرت بازدارندگی برای ما و طرف مذاکره‌کننده یکی است؟ یا باید واقع‌گرایانه عمل کنیم و براساس معیار عقلانی دست به مذاکره بزنیم یا با نگاه خوشبینانه وارد مذاکره شویم. نتیجه خوش‌بینی هم همچون نتیجه برجام می‌شود. نه با مذاکره مخالفیم نه اینکه تحریم‌ها اثر منفی داشته باشد. ما با ترسیمی که گزاره داشته، مخالفیم و اینکه بر سر هر چیزی بخواهیم مذاکره کنیم.
سپس رمضانی، دیگر عضو تیم آرمان(گروه موافق) به ایراد سخن پرداخت و اظهار کرد: وضعیت استراتژیک ما در منطقه خاص است، اما نگاه سطحی نباید به این قضیه داشت. در صورت ادامه تحریم‌ها و تکیه بر فروش نفت و گاز، آیا طی سالیان می‌توانیم قوای اقتصادی‌مان را با این وضعیت حفظ کنیم؟ گزاره فرضی را در نظر گرفته و باید بگوییم موافق هستیم یا خیر. اما راه‌حل پاک کردن صورت مسئله نیست، بله آمریکا بدعهدی می‌کند. اما آیا همه کشور‌ها نیز بدعهدی می‌کنند؟ امروز در خوشبینانه‌ترین حالت ایران در سال آینده در بهترین وضعیت، نیم‌درصد رشد اقتصادی خواهد داشت. سیاست، عرصه تصمیم‌های به هنگام و درست است. ایران باید همه موارد اختلافی با آمریکا را حل و فصل کند. دلیلی وجود ندارد که تحریم‌های یک جانبه و چندجانبه را بپذیریم. اما یک پرسش از تیم مقابل داریم؛ در صورتی که مذاکره نکنیم تعامل به وجود می‌آید یا تقابل؟
در ادامه شهلایی، عضو تیم فکرت(گروه مخالف) در سخنانی بیان کرد: اگر به گفته تیم مقابل ما همه‌چیز را رعایت می‌کنیم و عملکردهایمان درست است، پس چرا سر آن مذاکره کنیم؟ دوستان در تیم مقابل مفهوم مذاکره را به گفت‌وگو تقلیل دادند، تصمیم به مذاکره تبعات دارد و فقط در ضعیف‌ترین حالت آن، مذاکره یعنی دادن اطلاعات و پذیرش هر گونه مداخله. این پیام که امنیت ایران قابل مذاکره نیست، بسیار مهم است. مذاکره در شرایطی قادر است منافع ما را تأمین کند که با عدم وجود خشونت پس از آن و وجود اختیار و به رسمیت شناختن حقوق یکدیگر همراه باشد. اتفاقاً خود آمریکا براساس همین دو اصل قانون مقابله با تروریست‌ها را به رسمیت شناخت، چراکه منافع آن را تأمین نمی‌کرد. ما مخالف استلزام در این گزاره هستیم. کشوری که رتبه دوم رشد علمی را داراست و در زمره جوان‌ترین کشور‌ها در منطقه است و منابع طبیعی فراوان دارد، آیا فقط یک راه دارد و آن مذاکره است؟
سپس راهداری از تیم آرمان(گروه موافق)، ادامه داد: تیم مقابل گفتند طرف ما فقط آمریکاست. این سخن را اصلاح می‌کنیم؛ طرف ما فقط آمریکا نیست و کشور‌های اروپایی نیز هستند. وقتی کشور‌های غربی سیاست‌ها و راهبرد‌های ایران را نپذیرفته‌اند، این نگرانی ایجاد می‌شود که ایران در پی تولید سلاح هسته‌ای است. می‌گویند اگر مذاکره کنیم اطلاعات از ما می‌گیرند، این یک بحث تکنیکال در مذاکره است، در حالی که کشور‌هایی هم هستند، مانند روسیه، که مذاکره کرده‌اند و اطلاعاتی نداده‌اند. ما نگاه رئالیستی داریم و نگاهمان خوشبینانه صرف نیست. اینکه امنیت را فقط در حوزه نظامی ببینیم غیرواقعی است. باید بپذیریم که اگر سلامت اقتصادی و اجتماعی در معرض خطر قرار بگیرد، تبعات بیشتری دارد.
چاوشی از تیم فکرت(گروه مخالف)، ادامه داد: اگر کشور‌ها درکی از ما نداشته باشند، چگونه مذاکره خواهیم کرد؟ گفتیم آمریکا یک‌جانبه در حال تحریم ایران است. اگر روسیه مذاکره کرد در شرایط برابر با آمریکا بوده است. دوستان در تیم مقابل گفتند به مبانی فقهی و اسلامی پایبند هستیم، تنها درباره ضرورت تامین امنیت به آیه ۶۰ سوره انفاق اشاره می‌کنم؛ «وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَیْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّکُمْ وَآخَرِینَ مِنْ دُونِهِمْ لَا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ یَعْلَمُهُمْ ۚ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَیْءٍ فِی سَبِیلِ اللَّهِ یُوَفَّ إِلَیْکُمْ وَأَنْتُمْ لَا تُظْلَمُونَ». این آیه بیان می‌کند که تا می‌توانید علیه دشمنان مجهز شوید و دشمن را بترسانید. اسلام می‌گوید با کسی که عهدشکنی کرده دوباره وارد مذاکره نشوید. هر مذاکره‌ای گفت‌وگو نیست، اگر موضوع مشروعیت نداشته باشد، نمی‌توان بر سر آنها حتی به لحاظ حقوق بین‌الملل مذاکره کرد.
در ادامه مهکامه رمضانی از تیم آرمان(گروه موافق) اظهار کرد: فرض گزاره این است که اگر مستلزم است، مذاکره انجام شود. قرآن کریم در شرایط و موقعیت‌های مختلف دیدگاه‌های گوناگونی دارد. عرصه مذاکرات عرصه استدلال و منطق است. بله هر گفت‌وگویی مذاکره نیست، اما معنی دیپلماسی دفاعی توانایی مذاکره بر سر حتی همین جنبه است. اگر مذاکره نکنیم و تحریم‌ها ادامه داشته باشند، این موقعیت پیش‌روی ماست و باید با تهلیل قوای اقتصادی، زیاد شدن شکاف بین مردم و مسئولان و بالاگرفتن منازعات، روبرو باشیم. حالت دیگر آری گفتن به مذاکره است، مذاکره پذیرش بی‌چون‌وچرا نیست، چه بسا بتوان امتیازاتی در مذاکره دریافت کرد.
عضو تیم موافق گزاره افزود: آموزنده‌ترین درس‌ها را در این زمینه می‌توان از فروپاشی شوروی سابق داشت که به علت اضمحلال اقتصادی و اجتماعی علی‌رغم امکانات نظامی فراوان از هم پاشید. مذاکره به معنای درماندگی نیست عرصه مذاکره عرصه نمایش قدرت دیپلماتیک کشورهاست. گفتیم الگوی بازدارندگی ایران مبتنی بر دفاع است، اما به دلیل درک اشتباه کشور‌های دنیا در مظن اتهام قرار گرفته‌ایم و راهکار رفع این اتهام، به کارگیری دیپلماسی مذاکره است.
شهلایی از تیم فکرت(گروه مخالف) در پایان گفت: وضعیت ما به شکلی است که کشور‌های غربی با استفاده از این وضعیت می‌خواهند ما را به میز مذاکره بکشانند. این پیام که امنیت کشوری قابل مذاکره نیست پیام خطرناکی است و اگر پای میز مذاکره در این زمینه برویم، پذیرفته‌ایم که هر بار بر سر غذا و تأمین معیشت امنیتمان را به مذاکره بگذاریم.
وی افزود: گزاره استلزام را بیان کرده، یعنی شرط لازم نه شرط کافی. تیم مقابل گفتند وضعیت اقتصادی و اجتماعی مهم است، اما چطور کشوری که از لحاظ منابع انسانی و طبیعی در وضعیت خوبی است، اکنون در چنین شرایطی قرار دارد؟ مسئله مدیریت است. اتحاد باید داشت و کشور را باید بهتر اداره کرد. شناخت و تصمیم باید بر اساس عقلانیت و نه اجبار باشد و لازم است تجربه‌های گذشته را ببینیم. امنیتی که در مذاکره به ما هدیه داده شود هر موقع بخواهند می‌توانند آن را از ما بگیرند.
انتهای پیام ابتدا راهداری از تیم آرمان(گروه موافق) به ارائه بحث خود درباره گزاره ذکر شده پرداخت و بیان کرد: این گزاره سه بخش اصلی رفع تحریم، مذاکره و سیاست‌های دفاعی و موشکی دارد. همه می‌دانیم تحریم‌ها قوای اقتصادی کشور ما را به شدت تحت تأثیر قرار داده و باید رفع شوند. از سوی دیگر الگوی بازدارندگی ایران با محوریت استراتژی دفاعی تبیین شده است و استفاده ما از فناوری موشکی نیز با اهداف دفاعی است و ایران هیچ‌گاه قصد حمله به هیچ کشوری را ندارد و توان موشکی ایران صرفاً متضمن توان دفاعی است.
عضو گروه موافق ادامه داد: مذاکره به معنای پذیرش بی چون و چرا نیست، بلکه هنر گفت‌وگو بر سر تعارضات است؛ لذا با حفظ آرمان‌ها و شعار‌های نظام جمهوری اسلامی، مذاکره واجب است. رهبری نیز تأکید دارند؛ ما اهل تجاوز به هیچ کشور و ملتی نیستیم، اما با وجود اینکه الگوی ایران، استراتژی دفاعی است، یک تصور اشتباه در میان سردمداران کشور‌های غربی و حتی همسایگان خودمان وجود دارد که باعث شده امروز در مظن اتهام قرار گیریم و باید بپذیریم بهترین راه برای مقابله با تحریم ها، به‌کارگیری دیپلماسی پویا و گفت‌وگو با کشورهاست. مذاکره عنصری امنیت‌ساز به شمار می‌آید و امکان درک متقابل به کشور‌ها می‌دهد.
راهداری افزود: موافقت ما از این منظر است که می‌گوییم؛ با حفظ شعار‌ها و آرمان‌های نظام جمهوری اسلامی مذاکره واجب است و اگر رفع تحریم‌ها مستلزم مذاکره درباره سیاست‌های موشکی و دفاعی باشد، باید انجام پذیرد. مذاکره به معنای عدول از آرمان‌ها جمهوری اسلامی نیست.
در ادامه نوبت به تیم مخالف گزاره رسید و چاوشی، عضو تیم فکرت(گروه مخالف) به بیان نظرات و دیدگاه‌های تیم خود پرداخت و اظهار کرد: گزاره‌ای که با آن مخالف هستیم، دارای کلیدواژه‌هایی است که باید درباره آنها صحبت کرد. بعد از قطعنامه شورای امنیت کشور ما تحریم نیست و اکنون فقط آمریکا ما را تحریم کرده است. از طرف دیگر، سیاست‌های دفاعی و‌موشکی مهمترین عامل و قدرت بازدارندگی یک کشور است که می‌تواند به واسطه آنها، مقابل کشور‌های متخاصم بایستد. اما گزاره مورد بحث شرایطی را ترسیم کرده که راهی جز مذاکره نداریم. این پرسش مطرح است که آیا تصمیم به مذاکره در شرایط ترسیم شده در گزاره عقلانی است؟
عضو تیم مخالف ادامه داد: تصمیم عقلانی باید معیار و محک عقلانی داشته باشد و ملاک و معیار در این موضوع، امنیت ملی است. رکن دوم تصمیمی است که باید از شناخت و اراده آزاد باشد. در عین حال، سه منبع معرفتی می‌توان در زمینه شناخت و اراده آزاد در نظر گرفت؛ نخست علم و دوم شناخت عقلانی است، ما باید از تاریخ عبرت بگیریم. منبع معرفتی سوم این است که ایران در چه وضعیت ژئوپلیتیکی قرار دارد. چارچوب نظری تیم مقابل برای رد تصمیم عقلانی درباره امنیت ملی چیست؟ دوستان چه تضمینی برای اینکه ایران شبیه لیبی، عراق و ... نشود دارند؟ آیا هزینه تأمین امنیت و قدرت بازدارندگی برای ما و طرف مذاکره‌کننده یکی است؟ یا باید واقع‌گرایانه عمل کنیم و براساس معیار عقلانی دست به مذاکره بزنیم یا با نگاه خوشبینانه وارد مذاکره شویم. نتیجه خوش‌بینی هم همچون نتیجه برجام می‌شود. نه با مذاکره مخالفیم نه اینکه تحریم‌ها اثر منفی داشته باشد. ما با ترسیمی که گزاره داشته، مخالفیم و اینکه بر سر هر چیزی بخواهیم مذاکره کنیم.
سپس رمضانی، دیگر عضو تیم آرمان(گروه موافق) به ایراد سخن پرداخت و اظهار کرد: وضعیت استراتژیک ما در منطقه خاص است، اما نگاه سطحی نباید به این قضیه داشت. در صورت ادامه تحریم‌ها و تکیه بر فروش نفت و گاز، آیا طی سالیان می‌توانیم قوای اقتصادی‌مان را با این وضعیت حفظ کنیم؟ گزاره فرضی را در نظر گرفته و باید بگوییم موافق هستیم یا خیر. اما راه‌حل پاک کردن صورت مسئله نیست، بله آمریکا بدعهدی می‌کند. اما آیا همه کشور‌ها نیز بدعهدی می‌کنند؟ امروز در خوشبینانه‌ترین حالت ایران در سال آینده در بهترین وضعیت، نیم‌درصد رشد اقتصادی خواهد داشت. سیاست، عرصه تصمیم‌های به هنگام و درست است. ایران باید همه موارد اختلافی با آمریکا را حل و فصل کند. دلیلی وجود ندارد که تحریم‌های یک جانبه و چندجانبه را بپذیریم. اما یک پرسش از تیم مقابل داریم؛ در صورتی که مذاکره نکنیم تعامل به وجود می‌آید یا تقابل؟
در ادامه شهلایی، عضو تیم فکرت(گروه مخالف) در سخنانی بیان کرد: اگر به گفته تیم مقابل ما همه‌چیز را رعایت می‌کنیم و عملکردهایمان درست است، پس چرا سر آن مذاکره کنیم؟ دوستان در تیم مقابل مفهوم مذاکره را به گفت‌وگو تقلیل دادند، تصمیم به مذاکره تبعات دارد و فقط در ضعیف‌ترین حالت آن، مذاکره یعنی دادن اطلاعات و پذیرش هر گونه مداخله. این پیام که امنیت ایران قابل مذاکره نیست، بسیار مهم است. مذاکره در شرایطی قادر است منافع ما را تأمین کند که با عدم وجود خشونت پس از آن و وجود اختیار و به رسمیت شناختن حقوق یکدیگر همراه باشد. اتفاقاً خود آمریکا براساس همین دو اصل قانون مقابله با تروریست‌ها را به رسمیت شناخت، چراکه منافع آن را تأمین نمی‌کرد. ما مخالف استلزام در این گزاره هستیم. کشوری که رتبه دوم رشد علمی را داراست و در زمره جوان‌ترین کشور‌ها در منطقه است و منابع طبیعی فراوان دارد، آیا فقط یک راه دارد و آن مذاکره است؟
سپس راهداری از تیم آرمان(گروه موافق)، ادامه داد: تیم مقابل گفتند طرف ما فقط آمریکاست. این سخن را اصلاح می‌کنیم؛ طرف ما فقط آمریکا نیست و کشور‌های اروپایی نیز هستند. وقتی کشور‌های غربی سیاست‌ها و راهبرد‌های ایران را نپذیرفته‌اند، این نگرانی ایجاد می‌شود که ایران در پی تولید سلاح هسته‌ای است. می‌گویند اگر مذاکره کنیم اطلاعات از ما می‌گیرند، این یک بحث تکنیکال در مذاکره است، در حالی که کشور‌هایی هم هستند، مانند روسیه، که مذاکره کرده‌اند و اطلاعاتی نداده‌اند. ما نگاه رئالیستی داریم و نگاهمان خوشبینانه صرف نیست. اینکه امنیت را فقط در حوزه نظامی ببینیم غیرواقعی است. باید بپذیریم که اگر سلامت اقتصادی و اجتماعی در معرض خطر قرار بگیرد، تبعات بیشتری دارد.
چاوشی از تیم فکرت(گروه مخالف)، ادامه داد: اگر کشور‌ها درکی از ما نداشته باشند، چگونه مذاکره خواهیم کرد؟ گفتیم آمریکا یک‌جانبه در حال تحریم ایران است. اگر روسیه مذاکره کرد در شرایط برابر با آمریکا بوده است. دوستان در تیم مقابل گفتند به مبانی فقهی و اسلامی پایبند هستیم، تنها درباره ضرورت تامین امنیت به آیه ۶۰ سوره انفاق اشاره می‌کنم؛ «وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَیْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّکُمْ وَآخَرِینَ مِنْ دُونِهِمْ لَا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ یَعْلَمُهُمْ ۚ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَیْءٍ فِی سَبِیلِ اللَّهِ یُوَفَّ إِلَیْکُمْ وَأَنْتُمْ لَا تُظْلَمُونَ». این آیه بیان می‌کند که تا می‌توانید علیه دشمنان مجهز شوید و دشمن را بترسانید. اسلام می‌گوید با کسی که عهدشکنی کرده دوباره وارد مذاکره نشوید. هر مذاکره‌ای گفت‌وگو نیست، اگر موضوع مشروعیت نداشته باشد، نمی‌توان بر سر آنها حتی به لحاظ حقوق بین‌الملل مذاکره کرد.
در ادامه مهکامه رمضانی از تیم آرمان(گروه موافق) اظهار کرد: فرض گزاره این است که اگر مستلزم است، مذاکره انجام شود. قرآن کریم در شرایط و موقعیت‌های مختلف دیدگاه‌های گوناگونی دارد. عرصه مذاکرات عرصه استدلال و منطق است. بله هر گفت‌وگویی مذاکره نیست، اما معنی دیپلماسی دفاعی توانایی مذاکره بر سر حتی همین جنبه است. اگر مذاکره نکنیم و تحریم‌ها ادامه داشته باشند، این موقعیت پیش‌روی ماست و باید با تهلیل قوای اقتصادی، زیاد شدن شکاف بین مردم و مسئولان و بالاگرفتن منازعات، روبرو باشیم. حالت دیگر آری گفتن به مذاکره است، مذاکره پذیرش بی‌چون‌وچرا نیست، چه بسا بتوان امتیازاتی در مذاکره دریافت کرد.
عضو تیم موافق گزاره افزود: آموزنده‌ترین درس‌ها را در این زمینه می‌توان از فروپاشی شوروی سابق داشت که به علت اضمحلال اقتصادی و اجتماعی علی‌رغم امکانات نظامی فراوان از هم پاشید. مذاکره به معنای درماندگی نیست عرصه مذاکره عرصه نمایش قدرت دیپلماتیک کشورهاست. گفتیم الگوی بازدارندگی ایران مبتنی بر دفاع است، اما به دلیل درک اشتباه کشور‌های دنیا در مظن اتهام قرار گرفته‌ایم و راهکار رفع این اتهام، به کارگیری دیپلماسی مذاکره است.
شهلایی از تیم فکرت(گروه مخالف) در پایان گفت: وضعیت ما به شکلی است که کشور‌های غربی با استفاده از این وضعیت می‌خواهند ما را به میز مذاکره بکشانند. این پیام که امنیت کشوری قابل مذاکره نیست پیام خطرناکی است و اگر پای میز مذاکره در این زمینه برویم، پذیرفته‌ایم که هر بار بر سر غذا و تأمین معیشت امنیتمان را به مذاکره بگذاریم.
وی افزود: گزاره استلزام را بیان کرده، یعنی شرط لازم نه شرط کافی. تیم مقابل گفتند وضعیت اقتصادی و اجتماعی مهم است، اما چطور کشوری که از لحاظ منابع انسانی و طبیعی در وضعیت خوبی است، اکنون در چنین شرایطی قرار دارد؟ مسئله مدیریت است. اتحاد باید داشت و کشور را باید بهتر اداره کرد. شناخت و تصمیم باید بر اساس عقلانیت و نه اجبار باشد و لازم است تجربه‌های گذشته را ببینیم. امنیتی که در مذاکره به ما هدیه داده شود هر موقع بخواهند می‌توانند آن را از ما بگیرند.
مطالب مرتبط
