جواد اردکانی؛ کارگردان سینما و تلویزیون در گفتوگو با ایکنا پیرامون جشنواره جهانی فجر و اینکه این رویداد تا چه حد میتواند جریانسازی در سینمای جهان داشته باشد، اظهار کرد: طی سالها روی این نکته در مصاحبههای مختلف تاکید داشتهام که با توجه به قوانین و چارچوبهایی که در کشور ما وجود دارد قادر نیستیم فستیوال واقعی بینالمللی در کشورمان داشته باشیم.
وی افزود: در جشنوارههای داخلی، خیلی از فیلمهای خارجی به دلیل موضوع و تصویر امکان نمایش در ایران ندارند، همچنین فیلمهایی که در جشنوارههای داخلی به نمایش در میآیند، عموماً قیچی میخورند؛ اتفاقی که معتقدم برای یک اثر نمایشی این آسیب جدی است، بنابراین وقتی چنین شرایطی در داخل داریم، چرا باید فستیوالی را برگزار کنیم که با وجود هزینه بالایی که صرف آن میشود، کمترین تاثیرگذاری را دارد.
این کارگردان تاکید کرد: البته یک نکته را میتوان به عنوان امتیاز برای جشنوارههای بینالمللی داخل نام برد، آنهم کارکرد سیاسی است که این قبیل اتفاقات میتواند داشته باشد. منظور اینکه وقتی در جشنوارههای ایرانی فیلمسازان خارجی از همه جای دنیا حضور پیدا میکنند این نکته را به دنیا میفهمانیم در کشورمان به اندازهای امنیت و اقتدار وجود دارد که قادریم میزبان هنرمندان بسیاری از سرتاسر دنیا باشیم.
وی اضافه کرد: سوالی که در این رابطه وجود دارد این است که آیا در این حوزه نیز توانستهایم به موفقیت دست یابیم یا خیر؟ باور من این است از جشنواره سینمایی نمیتوان نتیجه سیاسی دریافت کرد، پس اگر در پی نشان دادن اهداف سیاسی هستیم باید با اهرمهای دیگر در پی آن باشیم که مطمئناً در قالب اتفاقات سینمایی نمیتوان آن را جا داد.
کارگردان فیلم سینمایی «شور شیرین» تاکید کرد: یک ویژگی مهم در تمامی جشنوارههای سینمایی وجود دارد، آنهم اینکه در این فستیوالها بازار فیلمی وجود دارد که انتظار میرود ابزاری برای درآمدزایی باشد، اما در کشور ما نه تنها این بخش کارکرد واقعی ندارد، بلکه محلی شده که در آن محصولات خارجی را خریداری کنیم. این اتفاق در حقیقت به جای اینکه برای ما درآمدزایی داشته باشد، برای دیگران سودآوری داشته است. من این موضوع را به برخی مدیران گوشزد کردم و برای رهایی از آن راهکار نیز پیشنهاد دادم، اما متاسفانه آنچه گفتیم هیچگاه جامعه عمل به خود نپوشید.
وی ادامه داد: پیشنهاد من این بود که از مزیت نسبیمان در سینما برای جریان سازی بهره بریم. برای مثال میتوانم به جشنواره فیلم کودک اشاره کنم. در این رویداد نیازی به محدودیتهایی نیست که در جشنوارههای چون فیلم فجر باید انجام داد، برای همین مقبولیت جهانی آن بیشتر است، اما آیا این مقبولیت در فستیوال فجر وجود دارد؟
این فیلمساز در پاسخ به این سوال که راهاندازی بخشهایی چون جهان اسلام یا زیتونهای زخمی در جشنواره جهانی فیلم فجر عاملی بوده که در آن بتوان پیامهای ارزشی را سینماگران خارجی منتقل کرد؟ گفت: وقتی این رویداد سینمایی در اساس قادر نیست به موفقیت دست یابد، چگونه انتظار داریم جزئیات آن مثمرثمر باشد. از نگاه من راهاندازی بخشهای ویژه در جشنواره جهانی فجر تنها اقدامی نمایشی است که کارکردی برای آن نمیتوان متصور شد. درضمن وقتی ما جشنواره مقاومت را به صورت بینالمللی داریم، چرا باید همان اتفاق را در رویدادی دیگر تکرار کنیم.
وی متذکر شد: برگزاری اقدامهای موازی در هنر این سرزمین رایج شده است. این اتفاق نیز بارها گوشزد شده است، اما نمیدانم چرا هیچگاه راهکاری برای آن در نظر گرفته نمیشود؟ چرا باید هزینه بالایی صرف شود تا چند جشنواره را به صورت موازی برگزار کرد؟
اردکانی در پایان تاکید کرد: ممکن است این سوال پیش آید حالا که فیلمسازان مطرح خارجی در فستیوالهای ایرانی حضور پیدا نمیکنند، آیا فیلمسازان ما نیز نباید اشتیاقی برای حضور در فستیوالهای خارجی داشته باشند؟ جواب من این است. چون بنگاههای خبررسانی در اختیار کشورهایی است که نیکخواه کشورمان نیستند ما باید از هر فرصتی استفاده کنیم تا بتوانیم حرف خود را بزنیم. برای هم حضور فیلمهای ایرانی اقدامی مثمرثمر است تا فرهنگ و اعتقاداتمان بیشتر به گوش جهانیان برسد. حضور فیلمسازان ایرانی در فستیوالهای خارجی سبب خواهد شد بتوانیم فیلمسازانی چون؛ اصغر فرهادی، مجید مجیدی یا عباس کیارستمی را به دنیا معرفی کنیم.
انتهای پیام