اثر هنری به مثابه یک لشکر است/ شیوه قطعنامه را در مسئله هسته‌ای تکرار نکنیم + فیلم

به گزارش خبرنگار ایکنا؛ در آستانه سالروز پذیرش قطعنامه ۵۹۸، شب گذشته؛ شنبه 26 تیرماه از کتاب «جنگ و صلح» اثر سیدمحمدمهدی دزفولی در موزه ملی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس رونمایی شد. این مراسم با حضور سردار حسین علایی، علی اصغر جعفری، سیدمحمدمهدی دزفولی و دیگر دست‌اندرکاران آن برگزار شد.

طولانی‌ترین جنگ قرن

در ابتدای این رونمایی علی اصغر جعفری؛ مدیر موزه ملی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس با اشاره به هشت سال دفاع مقدس گفت: ما از ابتدا در پی جنگ نبودیم بلکه جنگ به ما تحمیل شد و همه به فرمان امام (ره) لبیک گفتند و در جنگ برای دفاع از کشور حضور پیدا کردند و نگذاشتند یک متر از خاک ایران از دست برود.

وی ادامه داد: این جنگ طولانی‌ترین جنگ در قرن گذشته میلادی بود و حتی جنگ‌های جهانی هم این مدت طول نکشید. همه کشورهای غربی در کنار صدام بودند و ما در جنگ تنها و با دست خالی در مقابل دشمن جنگیدیم و این افتخار را کسب کردیم.

صفاری نژاد، مدیرعامل نشر «صاد» در این رونمایی بیان کرد: امیدوارم همان‌قدر که این اثر دیده می‌شود به همان مقدار نقد هم بشود. ما نیاز داریم که این آثار با دیدگاه نقادانه بررسی شوند. باید پیرامون قطعنامه ۵۹۸ کارهای بسیاری انجام شود تا شبهاتی که در نظر مردم وجود دارد برطرف شود.

وی در رابطه با کتاب «جنگ و صلح» گفت: این کتاب در پی آن است تا مخاطب عام و متخصص را به خود جلب کند تا این اثر دیده بشود. ما در نشر «صاد» به دنبال این هستیم تا سنت نقدنویسی احیا کنیم . در همین راستا قول آن را می‌دهم نقدهایی که بر این کتاب نوشته می‌شود را چاپ و منتشر کنیم.

کار جدی در حوزه تاریخ و فرهنگ کم انجام می‌شود

امیر مهریزدان، مدیرعامل «سفیر فیلم» که در این رونمایی حضور داشت، گفت: یکی از معضلات ما این است که کار جدی در حوزه تاریخ و فرهنگ کم انجام می‌شود. باید این رویدادهای مهم تاریخی به صورت جدی ثبت و ضبط شود. باید رقم‌زنندگان تاریخ، به تاریخ پاسخگو باشند. همه‌ باید بدانند حقایق جنگ و همینطور ماجرای نامه به حضرت امام (ره) و بعد پذیرش قطعنامه چه بود.

وی با بیان اینکه نگاه به جنگ نباید نگاه موضعی باشد، افزود: اگر ما تاریخ را آنگونه که بود ثبت و ضبط نکنیم در آن صورت جای خادمین و خائنین به کشور و ملت و جنگ جابه‌جا می‌شود. من از تاثیرگذاران و مسئولین در جنگ خواهش می‌کنم که به جای پرداختن به  فضای سیاسی قلم در دست بگیرند و واقعیات و حقایق جنگ را ثبت و ضبط کنند.

سردار حسین علایی که در این نشست حضور داشت بیان کرد: باید بعد از پایان جنگ به ثبت تاریخ و واقعیات می‌پرداختیم. وقتی جنگ شروع می‌شود مهم‌ترین مسئله برای مسئولین چگونگی به پایان رسیدن آن است که روش‌های متفاوتی وجود دارد. در جنگ ایران و عراق راهبرد ما این بود که نگذاریم عراق به اهداف خود برسد و بعد از آن دنبال این بودیم تا مناطقی که اشغال شده بود را باز پس بگیریم و عراق را از مرزهای کشور خارج کنیم. امام (ره) نیز در پی این بودند که این جنگ را با حفظ تمامیت ارضی کشور به پایان برسانند و حزب بعث به دست مردم عراق سقوط کند و از بین برود. امام (ره) مخالف عبور از مرز ایران و اشغال مناطقی از خاک عراق بودند؛ همه‌ افراد نزدیک به امام (ره) و مسئولین جنگ هم این گفته را تصدیق می‌کنند.

وی ادامه داد: طبق تحقیقاتی که من کردم بعد از آزادسازی خرمشهر مسئولین کشور امام (ره) را راضی کردند تا جنگ ادامه پیدا کند وگرنه امام (ره) موافق صلح و خاتمه دادن به جنگ بودند. اینکه امام (ره) مخالف عبور از مرز بودند در آن شکی نیست. ما در هیچ عملیاتی پیوست دیپلماسی نداشتیم. عملیات سیاسی و دیپلماتیک به علاوه عملیات میدانی مکمل و تقویت‌کننده یکدیگر هستند. ما در فرصت‌هایی که عملیات نظامی به وجود آورد طرحی برای خاتمه دادن جنگ طراحی نکردیم. در بخش دیپلماسی در دستگاه سیاست خارجی از ابتدا تا انتهای جنگ ابتکار عملی برای پایان دادن جنگ نبود. حرف‌ زده می‌شد و اعلام مواضع انجام می‌گرفت اما اینکه چطوری می‌خواهیم این جنگ را خاتمه بدهیم راه‌حلی نداشتیم.

سردار علایی افزود: اکنون در مسئله هسته‌ای هم همینطور است. ما چطور می‌خواهیم این مسئله را خاتمه بدهیم که هم تحریم نباشیم، هم آمریکایی‌ها برنده این میدان نباشند و هم ما بتوانیم زندگیم کنیم. الان این مسائل هست. آن موقع اشتباهی شده بود از صحبت امام (ره) که وقتی می‌فرمایند مقاومت و ایستادگی تا آخرین نفر و سنگر می‌جنگیم؛ به این معنا که یعنی فقط بجنگیم تا منهدم بشویم. در صورتی که امام (ره) این را نمی‌گفتند. امام (ره) می‌خواستند ما پیروز شویم. دنبال پیروزی بودند؛ دنبال منهدم شدن نبودند. ما عملیات می‌کردیم اما چون طرح برای خاتمه دادن به جنگ نداشتیم فقط عملیات می‌کردیم. تنها آقای هاشمی رفسنجانی بود که برای خاتمه جنگ طرح داشت. آن هم این بود که یک عملیات بزرگ انجام دهیم بعد برویم با مذاکره مسئله را حل کنیم ولی هیچ‌کسی ایشان را حمایت نکرد. همه فکر می‌کردند که امام (ره) که می‌گفتند «جنگ جنگ تا پیروزی» یعنی همینطوری بجنگیم تا بتوانیم صدام را سرنگون و عراق را ساقط کنیم؛ در صورتی که چنین چیزی نبود و هیچگاه چنین جمله‌ای را نگفتند.

وی ادامه داد: چرا ما به قطعنامه ۵۹۸ رسیدم؛ برای اینکه ما ابتکار پایان دادن به جنگ را در دست نگرفتیم. ما فقط ابتکار عملیات را در اختیار گرفتیم نه عملیات در کنار دیپلماسی برای پایان دادن به جنگ. آمریکایی‌ها و کشورهای غربی به این نتیجه رسیدند که صدام دیگر پیروز این جنگ نیست و اگر حمایت‌ها و پشتیبانی‌ها از عراق نباشد ایران پیروز می‌شود بنابراین این استراتژی را پیاده کردند تا این جنگ برنده نداشته باشد. براساس این طرح به دنبال قطعنامه 598 رفتند. این قطعنامه ابتکار ما نبود و در آن مشارکت نداشتیم و بندهای آن به نفع عراق نوشته شده بود. اگر ابتکار عمل را در مسائل حساس به دست نگیریم حاصل کار می‌شود قطعنامه 598 و دیگران برای ما می‌نویسند و به ناچار باید بپذیریم. هسته‌ای امروز هم همین است. ابتکار عمل نداشته باشیم تسلیم‌مان می‌کنند. آن‌ها هستند که قطعنامه صادر می‌کنند و مسائل را حل می‌کنند. ما اگر بگوییم مذاکره نمی‌کنیم و هیچ‌کاری به جایی نداریم و هر کاری دلشان می‌خواهد بکنند حاصل کار مانند قطعنامه 598 می‌شود.

یک اثر هنری یک گردان و لشکر است

سجاد یارمحمدزاده، استاد دانشگاه نیز بیان کرد: من فکر می‌کنم که در جنگ ما پیروز میدان بودیم. چرا که پذیرش قطعنامه به این معنا نیست که ما تسلیم غرب شدیم. درس‌های دفاع مقدس می‌تواند دستاوردهای بسیاری داشته باشد که ما امروز به همین علت دور هم جمع شدیم. ما باید از نظر هنری به موضوع دفاع مقدس بیشتر بپردازیم و روایت‌های متفاوت هنری را بیان کنیم. باید به دیپلماسی فرهنگی و هنری بیشتر توجه شود. با توجه به ظرفیت‌هایی که ما داریم می‌توانیم در این عرصه خوش بدرخشیم. یک اثر هنری خودش یک گردان و لشکر است. باید بتوانیم این رشادت‌ها رو به نسل جوان و جامعه جهانی با زبان فرهنگ و هنر عرضه کنیم. به همین علت ما جشنواره «هنر برای صلح» را ایجاد کردیم تا به این ظرفیت دست پیدا کنیم و اعتقاد داریم که لذتی که در صلح است به هیچ‌وجه در جنگ وجود ندارد.

در پایان سیدمحمدمهدی دزفولی، مؤلف کتاب «جنگ و صلح» به ویژگی‌های این کتاب پرداخت و گفت: این کتاب که ۳۳ سال بعد از پذیرش قطعنامه منتشر شده است امیدوارم که مورد توجه قرار بگیرد. در سال ۹۵ که شروع کار این کتاب بود دیپلماسی کشور مشغول مذاکرات برجام بود. به نظرم یک شباهتی بین دوران پذیرش قطعنامه و آن دوران وجود داشت. مقطعی که پذیرش قطعنامه رخ داد از مهم‌ترین دوران‌های بعد از انقلاب بود. پیام‌هایی که امام (ره) در ابتدای جنگ صادر می‌کردند با پیام‌هایی که در انتهای جنگ صادر فرمودند از نظر جنس، نوع و تحلیلی که ارائه می‌شود بسیار متفاوت است. به هرحال ما به این نتیجه رسیدیم که باید پیرامون این مسئله کار شود و سعی کردیم جنس افرادی که با آن‌ها مصاحبه کردیم و در کتاب آورده شده متفاوت باشد تا نقطه نظرات متفاوت را بسنجیم.