محاصره غزه و سنت‌های رمضانی که از بین می‌روند

به گزارش ایکنا به نقل از Mondoweiss، هر ساله میلیون‌ها فلسطینی مشتاقانه منتظر آغاز ماه مبارک رمضان هستند؛ ماه محبوب و گرامی مسلمانان در سراسر جهان.

در غزه، فضا و سنت‌های ماه مبارک رمضان باعث بیداری مجدد روابط اجتماعی بین جوامع و همسایگانی می‌شود که سال گذشته زندگی خود را داشته‌اند. برای فقرای غزه، این ماه وعده‌های رزق و روزی را به همراه دارد، زیرا آنها در طول ماه صدقه و کمک‌های بیشتری دریافت می‌کنند.

مردم با تزئین خیابان‌ها و خانه‌های خود با چراغ‌های رنگارنگ به استقبال این ماه گرامی می‌روند. بازرگانان محصولات ویژه ماه رمضان خود از جمله سبزیجات فصلی مانند شاهی و انواع سبزیجات و ترشی عرضه می‌کنند.

پس از افطار، کودکان در حالی که با ترقه بازی می‌کنند، صدای اذان از بلندگوهای مسجد در هر محله می‌پیچد.

در حالی که بسیاری از مردم در این ماه شاد هستند، شیرینی ماه رمضان در غزه اغلب با تأثیرات محاصره اسرائیل بر غزه که به ناچار هر روز حتی در ماه رمضان احساس می‌شود، تلخ است.

از سال 2007، اسرائیل محاصره زمینی، هوایی و دریایی نوار غزه را اعمال و تا حد زیادی تجارت، صادرات، واردات و تردد بیش از 2 میلیون فلسطینی را ممنوع کرده است.

محاصره در کنار چهار جنگ ویرانگر در این سال‌ها، ساختار زندگی در غزه را به‌طور چشمگیری تغییر داده است. با توجه به اینکه بیش از نیمی از جمعیت زیر خط فقر زندگی می‌کنند، زندگی در غزه در طول 15 سال گذشته تغییر کرده و در کنار آن، نحوه برگزاری جشن رمضان توسط فلسطینیان غزه نیز عوض شده است.

سال 2022، پانزدهمین سال از زمان محاصره اسرائیل خواهد بود. وقتی از مردم غزه پرسیده می‌شود که چرا سنت‌های رمضانی آنها در طول سال‌ها تا این حد تغییر کرده است، اکثر مردم غزه به ناچار به محاصره اشاره می‌کنند.

فادی صالح، 79 ساله، به Mondoweiss گفت: بیشتر عادات قدیمی به دلیل وضعیت اقتصادی ما در حال از بین رفتن هستند. مردم غزه در ماه رمضان به یکدیگر غذا می‌دادند، همدیگر را می‌شناختند و از نیازمندان حمایت می‌کردند، اما اکنون در غزه همه نیازمند هستند.

صالح افزود: هر سال پسرانم و خانواده‌هایشان را برای افطار، دخترم و خانواده‌هایشان و خواهران و برادرانم را دعوت می‌کنم.

 وی افزود که او هر سال بیش از 40 نفر را برای شام برای ماه رمضان دعوت می‌کرد.

این شهروند فلسطینی تصریح کرد: دوست دارم همه آنها را برای افطار دور میز داشته باشم، اما این دیگر امکان‌پذیر نیست.

قبل از محاصره، دعوت از مردم برای افطار برای صالح هزینه‌ای نداشت. اما با افزایش تورم در غزه، اکثر فلسطینی‌های ساکن این بخش از فلسطین نمی‌توانند از پس آن برآیند.

صالح گفت: نمی‌توانم کاری انجام دهم جز اینکه منتظر بمانم تا قیمت‌ها به حالت عادی خود بازگردد. می‌خواهیم شاد باشیم، تمام سال منتظر این ماه هستیم، اما احساس درماندگی می‌کنیم، زیرا نمی‌توانیم بهای اجناس را بپردازیم.

اسامه صباح، 44 ساله، تاجر سابق پارچه که شغل خود را به دلیل محاصره از دست داده است، متوجه شده که در سال‌های اخیر دیدارهای معمول خود را در ماه رمضان به خانه‌های بستگان خود متوقف کرده است. او می گوید که غیر قابل قبول است که با دست خالی پیش آنها بروم.

صباح که نشسته بود یادآور شد: عادت داشتم به هر یک از هفت خواهرم سر بزنم، با خودم خواربار و هدایایی برای بچه‌ها می‌بردم و لبخند بر لبان همه می‌نشست. ما در غزه و خارج از آن کار می‌کردیم و معیشت خود را با عزت و شرافت به دست می‌آوردیم. اما محاصره آبروی ما را گرفت و باعث شد کارمان را از دست بدهیم.

صباح گفت که جدا از هدایا، حتی نمی‌تواند هزینه سفر را برای دیدن خواهرانش بپردازد. اگر من هر هفت خواهرم را بخواهم ببینم، برای هر بازدید حداقل 100 شِکِل (واحد پول اسرائیل) نیاز دارم. 700 شِکِل بیشتر از درآمد من در تمام ماه است.

دور هم جمع شدن خانواده سر سفره افطار، دید و بازدید، تبادل غذا بین همسایه‌ها، امور خیریه، تزئینات محله و شلوغی خیابان‌ها با مردمی که کالاهای خاص و شیرینی می‌خرند؛ اینها همه رسومی است که در غزه به دلیل محاصره آرام آرام کم‌رنگ می‌شود. اکثر مردم غزه نگران غذای روی سفره هستند.

صباح گفت: کاش می‌توانستم شادی را به خانه و خانواده‌ام بیاورم، کاش می‌توانستم برای بچه‌هایم غذای خوب بیاورم و کاش می‌توانستم امسال حداقل یک بار همه خواهرانم را برای افطار دعوت کنم، اما چطور می‌توانستم وقتی فقط می‌توانم به خانواده‌ام غذا بدهم؟

وی ادامه داد: قبل از محاصره، از هر اتفاقی در زندگی‌مان لذت می‌بردیم و به تمام سنت‌های فرهنگمان عمل می‌کردیم. خودمان می‌رفتیم و به نیازمندان کمک می‌کردیم. حدود 15، 20 سال پیش در غزه این تعداد فقیر وجود نداشت.

صباح با اشاره به اینکه اکنون او و خانواده‌اش مانند اکثر مردم غزه، نیازمند شده‌اند، گفت: محاصره ما را در این وضعیت قرار داده است.‌ قبلاً در غزه افراد بزرگی بودیم که دارای ثروت، تجارت و صادرات به کل جهان بودیم. اکنون محاصره ما را تبدیل به مردمی کرده است که جز به دنبال غذا دویدن برای خانواده‌هایمان، کاری در زندگی‌مان نداریم.