تأکید امام علی(ع) بر نکات مشترک در گفتوگوها
مدرس حوزه علمیه لرستان با اشاره به اینکه امام علی(ع) قبل از وقوع جمل از فرستاده خود می‌خواهد در گفت‌وگو با زبیر بر نکات مشترک تأکید کند، گفت: وقتی انسان از نقاط اشتراک صحبت می‌کند امکان آن می‌رود که نکات افتراق هم برطرف شود.
حجت‌الاسلام سیدنواب موسوی، مدرس حوزه علمیه لرستان در گفت‌وگو با ایکنا از لرستان، با شرح فرازی از خطبه ۳۱ نهج‌البلاغه «لَا تَلْقَيَنَّ طَلْحَةَ، فَإِنَّكَ إِنْ تَلْقَهُ تَجِدْهُ كَالثَّوْرِ عَاقِصاً قَرْنَهُ يَرْكَبُ الصَّعْبَ وَ يَقُولُ هُوَ الذَّلُولُ؛ وَ لَكِنِ الْقَ الزُّبَيْرَ فَإِنَّهُ أَلْيَنُ عَرِيكَةً، فَقُلْ لَهُ يَقُولُ لَكَ ابْنُ خَالِكَ عَرَفْتَنِي بِالْحِجَازِ وَ أَنْكَرْتَنِي بِالْعِرَاقِ، فَمَا عَدَا مِمَّا بَدَا»، اظهار کرد: این خطبه در هنگامی بیان شده است که امام علی(ع) نماینده خود را قبل از واقعه جمل به‌سوی طلحه و زبیر فرستاد.
وی با اشاره به اینکه بعد از چند ماه زمانی که حضرت حاکمیت خود را پذیرفت، طلحه و زبیر نقص بیعت کردند و از طراحان جنگ جمل شدند، ادامه داد: امام علی(ع) زمانی که با نقض بیعت طلحه و زبیر مواجه شدند به شدت مخالف جنگ بودند و به سپاه خود می‌فرمودند شما آغازگر جنگ نباشید.
بیشتر بخوانید:
موسوی بیان کرد: امام علی(ع) در ابتدا عبدالله ابن عباس را برای واسطه یا پیشگیری از جنگ فرستاد و به او فرمود با زبیر ملاقات کن چراکه زبیر نسبت به طلحه نرمش بیشتری دارد. طلحه دارای نفسی چموش و خشمگین بود و همواره از عدالت امام علی(ع) ناراحت بود. حضرت به فرستاده خود می‌گوید به زبیر بگو که تو در جنگ‌ها همراه ما می‌آمدی و ما را خوب می‌شناسی. در واقع امام علی(ع) از عبدالله ابن عباس می‌خواهد از نقاط مشترک شروع کند چراکه وقتی انسان در نکات اشتراک صحبت می‌کند امکان آن می‌رود که نکات افتراق هم برطرف شود و این برای ما درس است که در گفتوگوها باید بر نقاط مشترک تأکید کرد.
مدرس حوزه علمیه لرستان با اشاره به اینکه مولای متقیان در ادامه از فرستاده خود می‌خواهد که به زبیر بگو چه چیزی باعث شده که از ما رویگردانی کنی آیا یادت می‌آید آن روزی که در محضر نبی مکرم اسلام با هم بودیم، ادامه داد: سخنان امام علی(ع) در جان زبیر که دچار مادیات دنیوی و مکر فرزندش به نام عبدالله ابن زبیر شده و در مقابل امام ایستاده بود، تأثیر گذاشت و در نهایت از نبرد بصره بیرون رفت و میدان نبرد را ترک کرد.
این کارشناس مذهبی با اشاره به اینکه مولای متقیان فرمود زبیر با ما بود تا اینکه فرزند شومش عبدالله ابن زبیر دست پدر پیرش را گرفت و او را در مقابل ما قرار داد، اظهار کرد: اینجا امام علی(ع) تأثیر فرزند را بر پدر بیان می‌کند و به استناد آیات قرآن کریم انسان باید مراقب باشد مال و فرزند او را از مسیر حق دور نکند.
انتهای پیام
