جای سیاه‌نمایی امیدبخشی کردیم

به گزارش ایکنا فیلم سینمایی «حرف آخر» یکشنبه‌شب 11 دی‌ با حضور کورش جاهد؛ مجری و کارشناس، ابراهیم شفیعی؛ نویسنده و کارگردان، مونا کرمی؛ بازیگر و سهیل محبی؛ بازیگر فیلم در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.

در ابتدای این نشست، کورش جاهد به فیلم «زندگی دیوید گیل» که به اعدام و شیوه قضاوت می‌پردازد اشاره کرد و گفت: این اثر بر محوریت اعدام و مسائل دادگاهی می‌چرخد و اغلب فیلم‌های مرتبط به مجرمان می‌پردازند اما شما درباره قضاوت قاضی صحبت کرده‌اید.

ابراهیم شفیعی کارگردان «حرف آخر» در ابتدای صحبت‌هایش، با بیان اینکه فیلم ما درباره اعدام نیست و اعدام زیرمتن آن است، گفت: حرف اصلی ما درباره قوه قضائیه، قاضی، قضاوت و عدالت است. مهم‌ترین هدف ما در فیلم‌نامه این بود که یادآوری کنیم امکان قضاوت به شکل دیگر یا تغییر رأی قضات نیز وجود دارد. همه ما ممکن است به دادگاه رفته باشیم و شکل کار قضات را دیده‌ایم.

شفیعی با بیان اینکه یکسری دیالوگ‌های فیلم بر اساس حکم دادگاه و ادبیات موجود در آن است، ادامه داد: صادقانه خودم متوجه این کلمات نمی‌شدم و حتی بازیگر معنی آن را می‌پرسید و می‌گفتم نمی‌دانم، اما تأکید کردند که باید این کلمات با این شدت بیان شوند.

وی درباره موضوع فیلم و زاویه نگاه آن به قضات گفت: من زیاد فیلم می‌بینم و از زاویه زندگی و شکل قضاوت قضات، کمتر فیلم ایرانی دیدم که این‌طور باشد. تنها فیلم «قصیده گاو سفید» بود که بعد از ماجرای اعدام، تازه قصه آغاز می‌شود و فیلم ما فرآیند قبل از اعدام را به دست یک قاضی و تردید پس از صدور این حکم را نشان می‌دهد. در فیلم‌های خارجی هم تنها فیلم «12 مرد خشمگین» را داشتیم که باز هم وارد زندگی شخصی آن‌ها نمی‌شود.

کارگردان «حرف آخر» یادآوری کرد: این قاضی قصه ما یک دغدغه بزرگ دارد و هرکاری انجام می‌دهد، نمی‌تواند بچه‌دار شود؛ یعنی برایش خیلی جای سؤال دارد که با یک امضاء می‌تواند یک نفر را از روی کره زمین حذف کند، اما نمی‌تواند کسی را وارد کره زمین کند.

کورش جاهد با اشاره به «حرف آخر» گفت: دوست این قاضی می‌گوید که در دادگاه فقط باید براساس مدارک و اسناد رفتار کنیم. این به موضوع جالبی اشاره می‌کند که در سینمای دنیا هم خیلی به آن پرداخته شده است؛ یعنی اسناد و مدارک جای خود دارد، اما گاهی یک حس شهودی درون انسان هست که مثلاً می‌گوید فرد گناهکار، درواقع بی‌گناه است یا برعکس.

شفیعی در ارتباط با گفته‌های کورش جاهد عنوان کرد: یک روز آقای زالی با من تماس گرفت و رفتم دادگاه و تمام اسناد و شواهد به ما می‌گفت سوژه مورد نظر قاتل است. فرد مورد سوءظن چند دقیقه‌ای در دادگاه صحبت کرد، اما من به دکتر زالی گفتم حسم می‌گوید او قاتل نیست. آقای دکتر گفت حس تو از کجا می‌گوید و گفتم یک قاتل نمی‌تواند به این شکل رفتار کند. به‌طورکلی در دادگاه با حس ما کاری ندارند بلکه بر اساس مدارک و شواهد حکم صادر می‌کنند.

در ادامه، مونا کرمی، بازیگر «حرف آخر» عنوان کرد: دغدغه و نگاه متفاوتی که فیلم‌نامه به موضوع وجدان به عنوان یکی از صفات ارزشمند انسانی داشت، برایم مهم و چالش‌برانگیز بود. در کنار این، شخصیت سارا و داستانک‌هایی که به خط اصلی داستان مانند درام و روابط عاشقانه‌ای که دو زوج داشتند، اضافه شده بود. همچنین زندگی عاشقانه و متفاوتی که دو زوج فیلم دارند هم جالب توجه است و همه این عوامل موجب جذاب شدن فیلم‌نامه برای بازی کردن نقش سارا برای من شد.

وی افزود: ما در شرایط سخت کرونایی بودیم و هر روز با ترس‌ولرز سر صحنه حاضر می‌شدیم اما همدلی و انرژی ما موجب شد تا پایان کار کنار هم بمانیم. همچنین زمان فیلم‌برداری ما زمستان بود و برای یک فرد سرمایی مانند من خیلی سخت بود و صورتم هیچ حالتی را نمی‌پذیرفت. در صحنه‌ای تصمیم گرفتیم برای انتقال سردی روی زمین آب بپاشیم و در ثانیه‌ای آب ریخته شده، یخ می‌زد.

این کارگردان در افزود: کسی که دلش برای ایران می‌تپد، کاری به چپ و راست ندارد و باید اتفاقی را در کشور پیدا کند که آن را به شکل مثبتی نمایش دهد و سعی ما همین بود. ما تمام قوانین ایران را در فیلم خود رعایت کردیم؛ یعنی امید دادیم و سیاه‌نمایی نکردیم و منفی نگفتیم.