نظام رده‌بندی سنی در انیمیشن‌ها + فیلم
کارشناس سواد رسانه‌ای گفت: کشورهای مختلف بسته به فرهنگ‌های خود و بسته به ذخیره دانش و البته استقبال مخاطب بر روی نظام‌های رده‌بندی سنی کار می‌کنند. آنها فیلم، انیمیشن و سریال را یا قبل از اکران و یا بعد از اکران می‌بینند و براساس شیوه‌نامه‌ها و آیین‌نامه‌های مختلف و بر مبنای سنین رشد، بررسی می‌کنند.
علاقه وافر کودکان و نوجوانان به دیدن انیمیشن و فیلم بر کسی پوشیده نیست اما فیلم‌ها، سریال‌ها و انیمیشن‌های تولید شده در کشورهای مختلف جهان چه تأثیری بر کودکان ایرانی دارد؟ آیا این فیلم‌ها و انیمیشن‌ها با توجه به محتوای خشونت آمیز و داستان‌های مبتنی بر فرهنگی متفاوت می‌تواند تأثیر تخریبی بر ذهن و روان بچه‌های ما داشته باشد؟ اگر بله؛ چطور می‌توان این آسیب‌ها را به حداقل رساند و یا از بروز آنها پیشگیری کرد.
خبرگزاری ایکنا، برای رفع نگرانی و دغدغه خانواده‌های ایرانی در این زمینه به تولید کلیپ‌های تخصصی آموزشی اقدام کرده است. حسین حق‌پناه، کارشناس سواد رسانه‌ای طی 12 جلسه به بیان دانستنی‌های انیمیشنی برای خانواده‌ها می‌پردازد.
حسین حق‌پناه در سومین قسمت از این مجموعه به موضوع «نظام رده‌بندی سنی» پرداخته که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید و مشاهده می‌کنید.
«درباره فیلم و انیمیشن انتخاب کردن با فرزندانمان و برای فرزندانمان گفت‌وگو می‌کنیم. می‌خواهیم به این موضوع نگاه کنیم که تجربه پیشینیان ما در این موضوع چیست؟ آیا در دنیا پدران، مادران، معلمان و مربیان دغدغه‌مندی هستند که به این موضوع فکر کرده باشند؟ آیا متخصصان دانشگاهی و افراد فعال در صنعت سینما و انیمیشن به این موضوع توجه دارند؟
بله، سال‌ها است که در دنیا نظام‌های رده‌بندی سنی و تنظیم‌گری در محتوا فعالیت می‌کنند از فضاهای ممیزی و سانسور گرفته تا اعلام یک رده سنی برای یک فیلم و انیمیشن تا توصیه به دیدن و استفاده کردن که پشت آن معیارها و نظام‌های ارزشی، علمی، ارزیابی و تحلیل وجود دارد که در دنیا سابقه دارد.
کشورهای مختلف بسته به فرهنگ‌های خود و بسته به ذخیره دانش و البته استقبال مخاطب بر روی این موضوع کار می‌کنند که به اسم نظام‌های رده‌بندی سنی معروف است. آنها فیلم، انیمیشن و سریال را یا قبل از اکران و یا بعد از اکران می‌بینند و براساس شیوه‌نامه‌ها و آیین‌نامه‌های مختلف و بر مبنای سنین رشد، بررسی می‌کنند.
آنها تلاش می‌کنند تا رده‌بندی سنی ارائه دهند که حداقل سن مناسب برای استفاده و تماشای یک فیلم و انیمیشن چیست. بعضی از نظام‌های رده‌بندی که سختگیرانه‌تر عمل می‌کنند غیر از حداقل سن مناسب، حداقل شرایط مناسب را هم به خانواده‌ها اعلام می‌کنند. در این شرایط ما فقط نمی‌گوییم مثلاً مثبت هفت سال ببیند یا نبیند بلکه گفته می‌شود که آیا می‌شود با همراهی والدین آن را دید یا بدون نظارت یک فرد عاقل و بالغ، ممکن است کودک یا نوجوان دچار آسیب شود. پس کنار توصیف، رده‌بندی و توصیه، راهنمایی‌هایی هم وجود دارد.
به طور خاص در این گفت‌وگو می‌خواهم به این موضوع اذعان کنم که پدران و مادران عزیز، شاید مهم‌ترین شاخص انتخاب فیلم و انیمیشن مناسب این است که شما به عنوان والد قبل از انتخاب نسبت به آن آگاهی کامل را داشته باشید و فیلم یا انیمیشن را حتی شده با دور تند خودتان دیده باشید. اکنون با پیشرفت ابزارهای تکنولوژیک و فناوارانه این اتفاق شدنی‌تر است؛ اگر نشد که ببینید در حین تماشای فیلم یا انیمیشن در کنار فرزندانتان باشید تا اگر لازم بود، جایی مداخله کرده، گفت‌وگو کنید و چیزی را به او بگویید که به او حواس دهد و دقت کند.
اگر لازم است بعضی جاها حواس فرزند خود را پرت کنید تا چیزی را نشنود یا نبیند؛ زیرا این موضوع کمک کننده است. حتی اگر جایی لازم بود که موضوعی را بعد از دیدن اتفاقی در فیلم، توضیح دهید و گفت‌وگو کنید و در حین تماشا در کنار فرزندتان باشید. در نهایت بعد از تماشای فیلم همیشه توصیه می‌کنیم که شما بحث را تمام کنید و در رابطه با موضوعاتی مانند: این فیلمی که دیدی چه بود؟ قهرمان آن که بود؟ چه کارها کرد؟ اگر تو بودی قصه را چگونه تمام می‌کردی؟ چه پایان‌های دیگری برای آن متصوری؟ فکر می‌کنی مناسب سن تو بود یا نه؟ سؤال کنید.
گفت‌وگو کردن با فرزندان بعد از مصرف، مداخله‌های ضروری و همراهی کردن حین مصرف محصول رسانه‌ای و آگاهی قبل از انتخاب شاه‌کلید طلایی است. بنابراین قبل از اینکه وارد شاخص‌ها و معیارهای انتخاب شویم یادمان نرود که ما به عنوان پدر و مادر یک کار سخت در تربیت رسانه‌ای فرزندان داریم و این است که جلوتر از فرزندان خودمان بایستیم.
انتهای پیام
