به گزارش ایکنا، همه میدانیم که روزه واجب است اما فردی که به سفر میرود براساس آیه قرآن روزه گرفتن از او ساقط میشود. اما آیا اگر کسی برای فرار از روزه گرفتن به مسافرت برود، مرتکب گناه شده و باید علاوه بر قضای روزه خود کفاره هم بپردازد. این سؤال از مراجع عظام تقلید پرسیده شده است که نظر بیشتر مراجع بر این است که فرد مسافر نباید روزه بگیرد (مگر اینکه قصد حضور 10 روزه در مکان جدید را داشته باشد) و پرداخت کفاره نیز نیاز نیست اما بهتر است برای فرار از روزه مسافرت نرویم.
مقام معظم رهبری در پاسخ به سؤالات مطرح شده در این خصوص فرمودهاند:
سؤال: آیا مسافرت عمدی در ماه رمضان به قصد افطار و فرار از روزه گرفتن، جایز است؟
پاسخ: مسافرت در ماه رمضان هر چند برای فرار از روزه باشد، جایز است. البته بهتر است به سفر نرود؛ مگر اینکه سفر برای کار نیکو یا لازمی باشد و در صورت مسافرت، ولو اینکه برای فرار از روزه باشد، افطار (روزه نگرفتن) بر او واجب است.
سؤال: اگر شخصی بخواهد قبل از زوال به محل اقامتش برسد، ولی در راه به خاطر پیشامد حادثهای نتواند در زمان معیّن به مقصد برسد، آیا روزه او اشکال دارد و آیا کفّاره بر او واجب است یا فقط قضای روزه آن روز را باید به جا آورد؟
پاسخ: روزهاش در سفر صحیح نیست و بر او فقط قضای روزه آن روزی که پیش از ظهر به محل اقامتش نرسیده، واجب است و کفارهای هم ندارد.
آیتالله العظمی سیستانی و آیتالله العظمی وحیدخراسانی نیز معتقد هستند: مسافرت درماه رمضان اشکال ندارد، ولی مکروه است، هر چند برای فرار از روزه نباشد، مگر اینکه برای حج یا عمره یا به جهت ضرورتی باشد.
آیتالله العظمی مکارم شیرازی نیز در پاسخ به این سؤال که آیا «سفر کردن» در ماه رمضان برای فرار از روزه جایز است؟ فرمودهاند: مشهور بين فقها جواز «سفر» در ماه رمضان است، منتهى آن را مكروه دانستهاند و عموم و اطلاق اين حكم (کراهت)، شامل كسانى كه به قصد فرار از روزه به سفر مىروند، نيز مىشود. ضمن این که مقتضاى قاعده اوليه، جواز مسافرت است. طبق آیه 184 سوره بقره مسلمانان بر دو دستهاند: عدهاى در ماه رمضان حاضر هستند، و برخى نيز مسافر؛ آنها كه مسافرند روزه بر آنها واجب نيست؛ بلكه بايد قضاى آن را در ماههاى ديگر به جاى آورند. مقتضاى اين تقسيمبندى دوگانه جواز مسافرت است.
انتهای پیام