به گزارش ایکنا، مستند «سرباز شماره صفر» ساخته محمد سلیمی راد و مستند «بصیر» به کارگردانی حنانه شهاب الدین در سومین روز از جشنواره بینالمللی فیلم و فیلمنامه «ایثار» به نمایش درآمد. در کار اول فیلمساز توانسته نگاهی انسانی و زیبا به مفهوم ایثار داشته باشد اما در مستند دوم کارگردان صرفا رپرتاژ خبری تولید کرده است. در متن پیشرو به طور کوتاه درباره این دو اثر خواهیم خواند.
«سرباز شماره صفر» سرگذشت جهانگیر بدوره رزمندهای جانباز است که پس از پایان جنگ، این بار ایثار را در زندگی شخصی خود معنا میکند. او همسری بیمار دارد که سالهاست در بستر مریضی به سر میبرد اما هیچگاه از همسرش دلسرد نشده و همچنان با عشق از او پرستاری میکند. جهانگیر در کنار پرستاری از همسرش به تربیت و پرورش دو کودک خود نیز مشغول است.
«سرباز شماره صفر» نگاهی جدید و قابل باور به ایثار دارد؛ در برخی از آثار سینمایی یا مستند وقتی قرار است به مفاهیمی چون ایثار و فداکاری پرداخته شود کارگردان سراغ سادهترین موضوعات میرود اما در این کار این فیلمساز دقت نظر بالایی داشته تا بتواند پیامش را با زبانی امروزی بیان کند.
این فیلم همچنین نقد سیاسی و اجتماعی نیز دارد. برای مثال این رزمنده که جانباز شیمیایی است برای اینکه ثابت کنند سالهاست با مشکلات شیمیایی روبروست با سختیهای بسیار مواجه میشود و در پایان نیز نمیتواند حرف خود مبنی بر جانباز شیمیایی بودن به بنیاد جانبازان ثابت کند! همچنین نقد فیلم به برخی خرافات مذهبی به شکلی مستتر در قصه نهفته است.
پرداختن به موضوعاتی نظیر ایثار، اگر زبانی امروزی داشته باشد میتواند تماشاگر را با خود همراه کند و اصطلاحاً جریانسازی نیز داشته باشد اما اگر بخواهیم به صورت فرازمینی به این دست موضوعات بپردازیم تنها کارهایی گلخانهای تولید کردهایم که عاری از هرگونه جریانسازی هستند.
درباره مسائل فنی از جمله کارگردانی مستند «سرباز شماره صفر» هم باید اذعان کرد کارگردان توانسته به استانداردهای فیلمسازی نزدیک شود، یکی از نقدهای وارد آمده به این مستند زمان 75 دقیقهای آن است، که برای مستند طولانی است.
«بصیر» رپرتاژی خبری
مستند «بصیر» روایتگر رزمنده جانباز داوود زارع است. وی در عملیات بیتالمقدس هر دو چشم خود را از دست داده و سالهاست از نعمت بینایی محروم است ولی گوشهگیری را انتخاب نکرده بلکه با ورود به ورزش گلبال سعی کرده، حضوری مفید برای خود و همرزمانش در این تیم ورزشی داشته باشد.
پیام مستند در وهله نخست، مخاطب را تحت تاثیر قرار میدهد اما ساختار و فرم به اندازهای ضعیف است که تماشاگر حتی نمیتواند زمان کوتاه ۱۸ دقیقهای مستند را تحمل کند و از نیمههای «بصیر» سالن سینما را ترک میکند چراکه ساختار کاملاً یک رپرتاژ خبری تلویزیونی دارد که افراد جلوی دوربین ظاهر شده و سخنانی را بیان میکنند!
ضعف «بصیر» به اندازهای زیاد است که حتی مصاحبههای مستند هم هدایت شده و دقیق نیست بلکه دقیقا همان چیزهایی است که بارها از تلویزیون به صورت گزارش خبری نمایش شده است. این کار از جمله آثاری است که بهتر است هیچگاه تولید نشود تا زمینه خلق آثار با کیفیت به واسطه این دست تولیدات در حوزه ایثار مسدود نشود.
یادآوری میشود، نخستین جشنواره بینالمللی فیلم و فیلمنامه ایثار ۲۹ اردیبهشت الی ۳ خردادماه به همت معاونت فرهنگی و آموزشی ادارهکل امور هنری بنیاد شهید و امور ایثارگران در پردیس سینمایی مهر کوهسنگی مشهد با حضور هنرمندان سینما و تلویزیون در حال برگزاری است.
انتهای پیام