در جلسه تفسیر قرآن تبیین شد
بنی‌اسرائیل؛ نمونه‌ای از بهانه‌جویی و رفاه‌طلبی
نماینده ولی فقیه در لرستان با بیان اینکه قوم بنی‌اسرائیل نمونه بهانه‌جویی و رفاه‌طلبی بودند، اظهار کرد: نجات از سلطه طاغوت از بزرگ‌ترین نعمت‌هاست و یادآوری نعمت‌ها برای کسب معرفت بیشتر به خداوند و زنده شدن روح شکرگزاری و دلگرم شدن به نعمت‌های الهی است.
به گزارش ایکنا، به نقل از روابط عمومی دفتر نماینده ولی فقیه در استان لرستان، حجت‌الاسلام والمسلمین سیداحمدرضا شاهرخی، نماینده ولی فقیه در لرستان، چهارم فروردین‌ماه در سلسله جلسات «آموزه‌هایی از قرآن کریم» در مسجد صاحب‌الزمان(عج) خرم‌آباد در تفسیر آیاتی از قرآن کریم در رابطه با اوصاف قوم بنی‌اسرائیل، ماهیت نعمت‌های خداوند به بنی‌اسرائیل و بهانه‌تراشی و سرپیچی این قوم از حضرت موسی(ع)، گفت: خداوند متعال در آیه ۴۷ سوره بقره «يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَنِّي فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ» می‌فرماید: «ای بنی‌اسرائیل! نعمت‌های مرا که به شما عطا کردم و اینکه شما را بر جهانیانِ زمان خودتان برتری دادم یاد کنید.»برتری و فضیلت قوم بنی‌اسرائیل نسبت به مردم زمان خود به خاطر پیروزی حضرت موسی و قوم بنی‌اسرائیل بر فرعون بود، چرا که نجات از سلطه طاغوت از بزرگ‌ترین نعمت‌هاست، و یادآوری نعمت‌ها برای کسب معرفت بیشتر به خداوند و زنده شدن روح شکرگزاری و دلگرم شدن به نعمت‌های الهی است.
آیات ۴۹ و ۵۰ بخشی از نعمت‌ها را که به بنی‌اسرائیل داده بیان می‌کند، حدود ۴۲ بار در قرآن از بنی اسرائیل یاد شده است، «وَإِذْ نَجَّيْنَاكُمْ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ يُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَكُمْ وَيَسْتَحْيُونَ نِسَاءَكُمْ ۚ وَفِي ذَٰلِكُمْ بَلَاءٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَظِيمٌ؛ و به یاد آرید هنگامیکه شما را از ستم فرعونیان نجات دادیم که از آنها سخت در شکنجه بودید، به حدی که پسران شما را کشته و زنانتان را زنده نگاه می‌داشتند و آن بلا و امتحانی بزرگ بود که خدا شما را بدان می‌آزمود.»
طاغوت‌ها برای حفظ نظام و سلطه خود به واسطه قدرت کاذب خود به هر نوع شکنجه‌ای دست می‌زنند و حتی زنان و کودکان را شکنجه می‌کنند و می‌کشند و چه سختی‌ها و ناگواری‌های زیادی را قوم بنی‌اسرائیل متحمل شدند اما به واسطه قدرت الهی و رهبری حضرت موسی به پیروزی رسیدند، آزادى از سلطه طاغوت‌ها، از بزرگ‌ترين نعمت‌هاست.
«وَإِذْ فَرَقْنَا بِكُمُ الْبَحْرَ فَأَنْجَيْنَاكُمْ وَأَغْرَقْنَا آلَ فِرْعَوْنَ وَأَنْتُمْ تَنْظُرُونَ؛ و یاد کنید هنگامیکه دریا را شکافتیم و شما را نجات دادیم و فرعونیان را غرق کردیم و شما مشاهده می‌کردید.»
ماجرای عبور بنی‌اسرائیل از رود نیل در چند سوره از قرآن بیان شده، در این آیه شریفه سه معجزه الهی در کنار هم بیان شده:
شکافتن دریا
نجات بنی‌اسرائیل
غرق فرعونیان
در کنار این سه معجزه در این آیه از معجزات حضرت موسی نیز نباید غافل بود، زمانی به اراده خداوند متعال عصا را به سنگ می‌زد و آب می‌جوشید و گاهی به آب می‌زد و دریا گشوده می‌شد. نعمت‌هايى همچون؛ عبور از رود نيل، نزول منّ و سلوى، جوشيدن دوازده چشمه آب از نعمت‌هاى ويژه‌ى بنى‌اسرائيل بود كه اين آيه «آتاكُمْ ما لَمْ يُؤْتِ أَحَداً» به آن اشاره دارد.
نعمت‌های مادی یک طرف، از شما خواستیم که به سرزمین قبلی سرزمین مقدس برگردید.«يَا قَوْمِ ادْخُلُوا الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِي كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَلَا تَرْتَدُّوا عَلَىٰ أَدْبَارِكُمْ فَتَنْقَلِبُوا خَاسِرِينَ؛ ای قوم، به سرزمین مقدسی که خدا برایتان مقرر فرمود در آیید و به گناه، سرپیچی از فرمان‌ها و احکام حق بازنگردید که زیانکار می‌شوید.»
دو مطلب در خصوص ارض مقدّس اینکه، یا همه منطقه شامات، سوريه، اردن، فلسطين است يا تنها بيت‌المقدس است، همه جای زمین یکسان نیست، برخی جاها قداست دارد، اینکه به این زمین مقدس اشاره کرده به خاطر این است که، سرزمین‌های مقدس را باید از چنگ نا اهلان بیرون آورد.
اين آيه هنگامى نازل شد كه قوم موسى به او گفتند: «ما به يك نوع خوراک صبر نمی‌کنیم» سپس موسی گفت: اكنون كه اين تقاضا را داريد به شهر مصر فرود آئيد كه در آنجا هر چه بخواهيد آماده است»
گفتند: «انّ فيها قوما جبّارين و انّا لن ندخلها حتّى يخرجوا؛ در آنجا قومى ستمكار هستند و ما داخل آن نشويم تا آنها بيرون آيند» ( آيه ۲۴مائده) گفتند ای موسی! مسلماً در آنجا مردمی زورگو و ستمگر قرار دارند، و ما هرگز وارد آنجا نمی‌شویم تا آنان از آنجا بیرون روند، پس اگر از آنجا بیرون روند البته ما وارد خواهیم شد.
«قوم جبّار» همان عمالقه، از نژاد سامى بودند كه در شمال عربستان در صحراى سينا زندگى مى‌كردند و به مصر حمله كردند و پانصد سال حكومت داشتند، قوم بنی اسرائیل از آنجایی که راحت طلب بودند به دنبال بیرون کردن دشمن از سرزمینشان نبودند، و ضمن نافرمانی و جسارت و لجاجت، توقع پیروزی بدون مبارزه را داشتند.
«قالَ رَجُلَانِ مِنَ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمَا ادْخُلُوا عَلَيْهِمُ الْبَابَ فَإِذَا دَخَلْتُمُوهُ فَإِنَّكُمْ غَالِبُونَ ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَتَوَكَّلُوا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ؛ دو مرد از کسانی که از خدا می‌ترسیدند و خدا به هر دو نعمت معرفت، ایمان و شهامت داده بود گفتند: از این دروازه به آنان یورش برید، چون به آنجا درآیید یقیناً پیروزید؛ و اگر مؤمن هستید بر خدا توکل کنید.»
پسر عموهای حضرت موسی، به نام‌های یوشع و کالب، که دو نفر از نقباى دوازده‌گانه بنى‌اسرائيل بودند، با احساس مسئولیت و با پیروی از دستور و فرمان پیامبر خدا، در برابر قدرت پوشالی فرعون ایستادند و از روی خداترسی، بصیرت و اخلاص و با استقامت و شجاعت به پیروزی رسیدند، از ضمن اینکه خود شجاع بودند دیگران را نیز از هرگونه ترس و واهمه بر حذر می‌داشتند.
«قَالُوا يَا مُوسَىٰ إِنَّا لَنْ نَدْخُلَهَا أَبَدًا مَا دَامُوا فِيهَا ۖ فَاذْهَبْ أَنْتَ وَرَبُّكَ فَقَاتِلَا إِنَّا هَاهُنَا قَاعِدُونَ؛ بنی‌اسرائیل گفتند: ای موسی تا آنها در آنجا هستند، ما هرگز وارد نخواهیم شد! تو و پروردگارت بروید و با آنان بجنگید، ما همین‌جا نشسته‌ایم».
«قَالَ رَبِّ إِنِّي لَا أَمْلِكُ إِلَّا نَفْسِي وَأَخِي ۖ فَافْرُقْ بَيْنَنَا وَبَيْنَ الْقَوْمِ الْفَاسِقِينَ؛ اى پروردگار من، من تنها مالک نفس خويش و برادرم هستم. ميان من و اين مردم نافرمان جدايى بينداز»
«قَالَ فَإِنَّهَا مُحَرَّمَةٌ عَلَيْهِمْ أَرْبَعِينَ سَنَةً يَتِيهُونَ فِي الْأَرْضِ فَلَا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْفَاسِقِين؛ خداوند به موسی فرمود: اين سرزمين تا چهل سال بر آنها ممنوع است و به آن نخواهند رسيد پيوسته در زمين سرگردان خواهند بود و درباره سرنوشت اين جمعيت گنهكار غمگين مباش.»
آنچه از این آیات استفاده می‌شود این است که صبر و شکیبایی و بصیرت و استقامت از عوامل مؤثر در پیروزی است، فقط ظاهر قضیه را نباید دید پشت صحنه را نیز باید تماشا کرد، که صحنه گردان این قضایا چه کسانی هستند، در هر قطعه ای از تاریخ که این مؤلفهها وجود داشته است، مردم پیروز و موفق بوده‌اند و هر کجا که این مؤلفهها نبوده است، دشمنان توانسته‌اند برنامه خودشان را پیاده کنند، آن چیزی که امروز جامعه ما را تبدیل به یک جامعه مستقل و قدرتمند می‌نماید و باعث شده آن را حفظ کنیم، وجود صداقت، محبت، روی آوردن به فضیلت‌ها، پرهیز از تفرقه و دشمنی و صبر و بصیرت به خرج دادن است.
