حشاشین؛ حاصل بی‌توجهی رسانه ملی به داشته‌های تاریخی
حشاشین سریال رمضانی مصری درباره حسن صباح و بخشی از تاریخ ایران است که این روزها تبدیل به یک مسئله چندوجهی در فضای مجازی، شبکه خانگی و مخاطبان آن شده و متاسفانه مثل دیگر موارد فرهنگی وقتی به آن توجه کرده‌اند که کار از کار گذشته است.
حشاشین از معدود سریال‌های مصری است که به فاصله یک روز از پخش در ایران زیرنویس آن ارائه شد و مورد توجه مخاطبان ایرانی قرار گرفت. این موضوع نمایانگر علاقه مردم ایران به تاریخ کشور و شخصیت‌های مختلف آن است و گواه بی‌توجهی رسانه ملی به داشته‌های فراوانی است که به صورت فیلم و سریال سر از ترکیه و حالا مصر و بعدها کجا و کجا درمی‌آورد.
نکته دردناکتر این است که سلسله بازی‌های رایانه‌ای assassins، که تلفظ حشاشین به لاتین است و مترادف با آدمکشان تروریست به کار می‌رود، از سال 2007 تولید می‌شود و با تمام تحریفات و موارد دیگری که دارد و مثل همیشه از چشم مسئولان مربوطه دور مانده، به صورت دوبله در دسترس بچه‌ها و بزرگترهای ایرانی است و تا همین لحظه که سریال مسئله‌ساز شده کسی به آنها توجه نکرده است. این بازی‌ها که به بیست سالگی خود نزدیک است نیز سرمایه چشمگیری را به صندوق‌های مالی سازندگان روانه می‌کند.
بماند که ظرفیت موضوع حسن صباح و قلعه الموت آنقدر جذاب است که اگر در هر کشوری بود پول هنگفتی از تمهیدات گردشگری آن راهی جیب دولت شده بود و ما حالا نشسته‌ایم تا دیگران بسازند و ایراد بگیریم که چنین و چنان. کاملاً مشخص است که سریال حشاشین با اهداف معینی که شیعه‌ستیزی در آنها دیده می‌شود تهیه شده است. اینکه بازیگری برای نقش حسن صباح به عنوان ضد قهرمان سریال انتخاب شده که بسیار شبیه به حسن البنا؛ بنیانگذار اخوان المسلمین است از همان قسمت اول مشخص است. اینکه فاطمیون مستقر در مصر آن زمان حیله‌گر و قاتل نشان داده می‌شوند نیز از هیچ نگاهی دور نمی‌ماند.
از کوتاهی صدا و سیما که بگذریم به پلتفرم‌ها می‌رسیم که این سریال را دوبله کرده و حالا طبق اظهار ساترا که بسیار کلی است و موارد مذکور در آنها نیست و فقط به تحریف تاریخ ایران اشاره شده، آن را غیر قابل پخش اعلام کرده و به نظارت پسینی اشاره کرده است که پلتفرم‌ها باید در انتخاب آثار خارجی به مقررات توجه کنند. حال شفافیت این مقررات نیز جای بحث دارد.
نکته اینجاست که مگر پلتفرم‌ها معیاری برای انتخاب آثار خارجی ندارند؟ یک کارشناس در مؤسساتی به آن بزرگی و پر از کارمند وجود ندارد که متوجه شود این سریال قابل پخش نیست تا بدون توجه به این موضوع به سرعت آن را دوبله نکنند و در این راه از هم پیشی نگیرند؟
اینجاست که ناخودآگاه یاد این جمله تاریخی می‌افتیم: «همه چیزمان به همه چیزمان می‌آید!»
به قلم عباس کریمی عباسی
انتهای پیام
