اثر توسعه جلسات خانگی قرآن بر جنگ نرم

به گزارش ایکنا، روایات معصومین‌(ع) نشان می‌دهد، اولین «مکتبخانه» را به معنای «خانه محل آموزش قرآن»، رسول خدا (ص) بنیان نهاد؛ آن‌گاه که با حالتی متأثر از ادراک وحی، از غار حراء فرود آمد و به خانه بازگشت و آیات نازل شده را بر خانواده خویش تلاوت فرمود؛ به این ترتیب، نخستین «جلسه خانگی قرآن» شکل گرفت و نهضت «مکتبِ قرآنی خانه‌ها» کلید خورد.

از آن پس «آموزش خانگی قرآن» جزئی از سیره و سنت رسول خدا(ص) شد و آن حضرت، همواره این سیره را به عنوان «الگویی راهبردی در نظام تعلیم و تعلم قرآن کریم» سفارش می­‌فرمود؛ الگویی که پس از پیامبر (ص) در سیره اهل­ بیت (ع) نیز به دقت دنبال شد و با درایت آن بزرگواران، پس از واقعه جانسوز عاشورا، با سفارش به برگزاری «روضه‌­های خانگی» تکمیل شد تا خانه‌­های مسلمانان، به مکاتبی برای اشاعه روزافزون فرهنگ قرآن و عترت‌(ع) در سرتاسر جهان مبدل شوند.

با توجه به این مهم سامانه جلسات خانگی قرآن اقدام به تولید محتوا‌هایی کوتاه از کتاب «جلسات خانگی قرآن کریم» با هدف تبیین هر چه بیشتر جایگاه و اهمیت این جلسات کرده است. در ادامه برشی کوتاه از این کتاب با موضوع «جلسات خانگی قرآن و مقابله با تهاجم فرهنگی» آمده است.

مقابله با تهاجم فرهنگی

مجموعه معتقدات باور‌ها هنجار‌ها و ارزش‌های نهادینه شده در یک جامعه ممکن است مورد هجوم فرهنگ بیگانه قرار گیرد. این تهاجم که عموماً با ابزار‌های نرم به ویژه رسانه انجام می‌پذیرد، ماهیتاً از سنخ فعالیت‌های فرهنگی و در حوزه باور‌ها و اندیشه‌های یک ملت است؛ بنابر این، مقابله با چنین تهدیداتی، جز از طریق ابزار‌های نرم و فرهنگی و از طریق تقویت باور‌ها اعتقادات میسر نیست.

در تهاجم فرهنگی یا به عبارتی، سلطه و غلبه یک فرهنگ بر سایر فرهنگ‌ها که نمونه بارز آن روند رو به گسترش و تسلط فرهنگ غرب بر سایر فرهنگ‌ها، به‌ویژه فرهنگ اسلامی است در یکصد سال اخیر ارزش‌های اصلی و باور‌های پذیرفته شده نظام فرهنگی را مورد تهدید و تهاجم قرار داده است.

فرهنگ غربی با استفاده از ابزار خود تخریب فرهنگ اسلامی و قرآنی را مد نظر قرار داده است، مواردی از قبیل تشکیک در حقانیت دین اسلام، انتشار کتاب‌های ضد قرآنی مانند آیات شیطانی نفی مقدسات اسلامی و نیز تلاش برای حذف دین از عرصه اجتماع از این موارد به شمار می‌آید.

گسترش فرهنگ جلسات خانگی قرآن به عنوان راهبرد مقابله با تهاجم فرهنگی از دو منظر، قابل بررسی است:

اول این که، رسانه ابزار اصلی تهاجم فرهنگی است و امروزه نماد و بروز اصلی رسانه، در تجهیزات و وسائلی از قبیل ماهواره (شامل شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی) و تکنولوژی اینترنت، تجلی یافته است که امروزه در خانه‌ها و میان خانواده‌ها به سهولت راه یافته‌اند.

بنابراین علاوه بر این که لازم است با همان ابزار فرهنگی و نرم با این تهاجم به مقابله برخاست، بایستی مقابله فرهنگی را از همان سنگر خط مقدم این کارزار (خانه و خانواده) آغاز نمود. دوم آن که در تهاجم فرهنگی، باور‌ها و اندیشه‌های دینی و فرهنگی یک ملت که در جامعه ما نشئت گرفته از قرآن است، مورد تردید قرار می‌گیرد. ترویج افکار و اندیشه‌های غیر اسلامی و حتی ضد اسلامی و قرآنی، تبلیغ افکار التقاطی، تقدس‌زدایی و توهین به مقدسات، سست نمودن پایه‌های اعتقادی جوانان نسبت به برخی از اصول و آرمان‌ها، رأس پیکان هجوم دشمنان است.

بنابراین، تقویت باور‌های دینی و قرآنی و استحکام مبانی تعلیم و تربیت اسلامی نوجوانان و جوانان، محور اصلی این مقابله و دفاع است و این مهم از طریق بالابردن سطح رشد علمی و فکری مردم به ویژه جوانان نسبت به مسائل اعتقادی و تبلیغ و ترویج قالب‌هایی از فعالیت‌های فرهنگی که در تشدید عواطف و احساسات دینی مردم تأثیر زیادی دارد، قابل تحقق است.

برهمین اساس گسترش دامنه و شمول فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی خانواده‌ها و ایجاد محیط خانوادگی و برخورد دوستانه با جوانان که به سهولت از طریق برگزاری جلسات خانگی و خانوادگی قرآن قابل انجام است، ازجمله راه‌های مقابله با جنگ نرم و تهاجم فرهنگی محسوب می‌شود.