ناگفته‌های درآمدزایی از بازی‌های رایانه‌ای + فیلم

جذاب‌ترین نکته درباره بازی‌های رایانه‌ای، آنلاین، موبایلی یا ویدیویی این است که کودک فقط به‌صورت فیزیکی با بازی تعامل ندارد؛ بلکه ارتباط روانی و هیجانی نیز برقرار می‌کند و ممکن است مدت‌ها ذهنش را درگیر کند و همین موضوع باعث ایجاد نگرانی‌هایی در والدین شده است و باعث می‌شود آنها به جای در نظر گرفتن نکات مثبت بازی‌ها، به خطرات بالقوه آنها توجه کنند. حتی همین مسائل باعث می‌شود والدین فراموش کنند که بازی‌های رایانه‌ای و موبایلی، تبدیل به یکی از بخش‌های اصلی زندگی کودکان و نوجوانان در دنیای مدرن شده و نمی‌توان آنها را از چنین بازی‌هایی منع کرد.

خبرگزاری ایکنا بنابر رسالت آموزشی خود نسبت به ارائه بسته‌های آموزشی برای خانواده‌ها در رابطه با موضوع «سواد بازی‌های دیجیتالی» اقدام کرده است تا والدین را با نسبت بازی‌های رایانه‌ای با تربیت رسانه‌ای فرزندان، اثرات و پیامد‌های آن و نقش والدین و مربیان در تربیت فرزندان در مواجهه با بازی‌های رایانه‌ای آشنا کند. در این درس‌گفتار‌ها محسن رزاقی، پژوهشگر و مدرس سواد رسانه‌ای به بیان نکاتی مهم در موضوع یادشده می‌پردازد.

محسن رزاقی در قسمت سوم به موضوع «درآمدزایی از بازی» پرداخته است که مشروح آن را در ادامه مشاهده می‌کنید و می‌خوانید.

در قسمت‌های قبلی درباره بازی و بازیکن‌ها صحبت کردیم. در این قسمت می‌خواهیم درباره یکی از پرتکرارترین مسائلی که توسط خانواده‌ها مطرح می‌شود، یعنی درآمدزایی از بازی صحبت کنیم. به طور مکرر خانواده‌ها می‌پرسند که می‌شود از بازی پول درآورد؟ فرزندمان چنین صحبتی با ما داشته و دستگاهی را خواسته است تا بتواند از طریق آن درآمدزایی کند.

شیو‌های مختلفی برای کسب درآمد از بازی‌های رایانه‌ای وجود دارد که چند نمونه از آن که در ایران پرتکرار است را بررسی می‌کنیم.

یکی از پرتکرارترین‌ها، استریمر شدن است. «استریم» به معنای پخش زنده است که در بعضی از پیامرسان‌ها هم با عبارت‌هایی مانند لایو در شبکه‌های اجتماعی وجود دارد. ویژگی که استریمرِ گیمر دارد، این است که فرد، بازی و بازی کردنش را به صورت زنده نمایش می‌دهد و تصویر خودش نیز همزمان پخش می‌شود و تماشاچیانی هستند که از این استریمر حمایت می‌کنند و پرداخت مالی دارند. پلتفرمی که استریمر استفاده می‌کند و از آن طریق پخش زنده بازی را انجام می‌دهد نیز ممکن است حمایت‌هایی را از آن استریمر داسته باشد.

به نظر بسیار جذاب است، هم بازی می‌کنم، هم سرگرم هستم، هم دوستان و اجتماعی را دارم که از من حمایت مالی می‌کنند. اما نکته‌هایی در این زمینه جود دارد که نقاط کور‌ فرزند ماست. به عنوان والدین و مربی وظیفه داریم دخالت کنیم و این نقاط کور‌ را به فرزندمان نشان دهیم.

نکته اول این است که فرزند ما فقط نمونه‌های موفق را دیده است و توجهی ندارد که چه تعداد استریمر در جهان هستند که شکست خورده‌اند و ۵ - ۱۰ نمونه‌ای که فرزند ما می‌شناسد، آمده‌اند و در رأس قرار گرفته‌اند و درآمد‌های خوبی دارند؛ بنابراین شکست‌ها را نمی‌بیند. زمانی که گذاشته شده و تلاشی که شده است را نمی‌بیند و فکر می‌کند من هم می‌توانم بازی‌ام را آنلاین پخش کنم و از بقیه حمایت بگیرم ولی به این فکر نمی‌کند که زمان طولانی برای اینکه جمعیت حامیان استریمر شکل بگیرد و همچنین هزینه و زمان زیادی صرف شده است.

بحث دیگر محاسبه هزینه و فایده است. این محاسبه را فرزندان ما غالباً نمی‌توانند انجام دهند. اینکه چقدر هزینه می‌کنند، چقدر زمان صرف می‌کنند که بزرگترین سرمایه و عمر ماست و در برابر آن چقدر عایدی دارد. این عایدی را اگر ببرید و سرمایه را جای دیگری ببرید، چه عایدی خواهد داشت. این گفت‌وگو در خانواده با فرزندی که می‌گوید من می‌خواهم یوتیوبر شوم، یا استریمر شوم، کلیپ بسازم و منتشر کنم باید انجام شود.

نکته بعدی این است که گاهی این درخواست به واسطه ویژگی‌هایی است که نوجوان دارد. استریمر شدن به ویژگی‌های نوجوانی بسیار نزدیک است. اینکه می‌توانم دیده شوم، می‌توانم تشویق شوم، احساس استقلال دارم، محیطی است که من به آن مسلط هستم، آدم‌هایی هستند که من را دوست دارند؛ بنابراین ویژگی‌های استریمری به ویژگی‌های نوجوانان نزدیک است و به همین دلیل آنها تمایل دارند، به این سمت بروند، حتی اگر موفق به کسب درآمد از طریق استریمرینگ نشوند.