
به گزارش ایکنا، عزاداریهای امام حسین (ع) همیشه سوژهای برای کارهای هنری بوده است. در این میان هنر عکاسی با ثبت لحظات ناب، یکی از ابزارهای مهم در تصویرسازی عزاداری اباعبدالله در تاریخ کشورمان بوده است. عکسهای عاشورایی جدا از زیباییهای بصری به اشاعه مفاهیم عاشورایی نیز کمک کردهاند.
نمایشگاه عکس «مجلس پردهنشینان» که حاصل هنر دو عکاس متعهد طاهره بابایی و تهمینه رحمانی است توانسته انتظارات را برآورده کرده و تصاویری ناب از عزاداریهای خانگی امام حسین (ع) را به تماشا بگذارد.
در این نمایشگاه چند نکته بهوضوح قابل لمس است. در گام نخست، عکسهای این نمایشگاه، نشان میدهد عزاداری امام حسین (ع) صرفاً با امکانات مادی حاصل نمیشود بلکه میشود با حداقل امکانات هم یاد ایشان را در منازل گرامی داشت. نکته بعد که در عکسها نمایان است، گستردگی عشق امام حسین (ع) را نشان میدهد. در تصاویر میبینیم همه مردم با هر نوع نگاه و نگرشی عشق امام حسین (ع) را در رگهای خود جاری دارند.
موضوع بعد که زیبایی خاصی به عکسها بخشیده، حضور اقشار سنی مختلف در آیینهای عزاداری است. از زمان طفولیت یاد حضرت علیاصغر (ع) در گوش کودکان زمزمه میشود. در این نمایشگاه، حضور تمام ردههای سنی را در عکسها شاهدیم؛ کودکی که بازی خود را رها کرده و به مجلس عزاداری امام حسین (ع) آمده یا پیرمردی که به واسطه ناتوانی جسمی با کمک خانواده در مراسم روضه حضور پیداکرده است.
امتیاز ویژه نمایشگاه «مجلس پردهنشینان» دوری از شعار است. در این کار سعی نشده با تصاویر پر زرقوبرق مخاطب جذب شود بلکه صرفاً عشق و سادگی را میتوان در آنها مشاهده کرد.
در ادامه گزارش با عکاسانی که تلاششان زینتبخش این نمایشگاه بوده، همراه میشویم.
تهمینه رحمانی هنرمند عکاس در حاشیه افتتاحیه نمایشگاه گفت: حدوداً ۳۹ اثر از من در این نمایشگاه روی دیوار رفته است. عکسهای تولیدی حاصل ۴ سال (۹۹ - ۱۴۰۲) کار من در حوزه عکس خبری است. همانگونه که گفتم عکسهای این نمایشگاه پیشتر در قالب گزارشهای خبری گرفته شده اما به مرور با پیشنهاد اساتید و با توجه به ظرفیت عکسها تصمیم به برگزاری نمایشگاه گرفتیم.
وی افزود: به واسطه عکاسی از مجالس عاشورایی، فضای شخصی بسیار خوبی برایم مهیا شد زیرا با آدمهایی روبرو شدم که شاید اگر عکاس نبودم این موقعیت برایم فراهم نبود من هر آنچه در عزاداران حسینی دیدم اخلاص و یکرنگی بود. من به محلات جنوبی شهر رفتم و دیدم مردم با وجود مشکلات شدید اقتصادی از یاد حسین (ع) و عزاداری برای او غافل نیستند.
این هنرمند گفت: در برخی از عکسها، مجلس عزاداری روی پشتبام گرفته میشود چون شاید مکانی برای این مراسم وجود نداشته، ولی صاحبان مجالس از کوچکترین امکانات موجود، برای برپایی مراسم امام حسین (ع) بهره بردند. همچنین در عکسها بیان میشود امام حسین (ع) متعلق به گروهی خاص نیست بلکه به همه مردم تعلق دارد.
رحمانی ادامه داد: در یکی دیگر از عکسها که در منطقه شهران گرفته شده، بر پشت بامی مجلس تعزیه برپاست اما روی همان پشت بام چند دیش ماهواره قرار دارد. این عکس خودخواسته گرفته شده، چون میخواستم بگویم امام حسین (ع) حتی برای کسانی که شاید اعتقادات دینی محکمی نداشته باشند نیز عزیز است.
این هنرمند درباره دستاوردهای شخصی عکاسی در حوزه عاشورا بیان کرد: عکاسی در حوزه عاشورا برای من این امکان را فراهم آورد تا بتوانم روزانه 4 الی 5 مراسم عزاداری اباعبدالله (ع) حضور پیدا کنم. این اتفاق جدا از دستاوردهای حرفهای تبعات بسیار مثبت روحی و شخصی برایم در پی داشت، حتی در زندگی خانوادگیام هم، تأثیرات خوب آن را شاهد بودم.
این عکاس با تأکید بر اینکه مسیر عکاسی عاشورایی را ادامه خواهد داد، گفت: فعالیت من در حوزه عاشورا مختص به این نمایشگاه نخواهد شد بلکه تا زمانی که عکاسی میکنم این موضوع به صورت ویژه برایم وجود دارد. تمام تلاشم این است با بهرهگیری از مشاوره اساتید کیفیت کارم را رشد دهم. همچنین تلاش میکنیم مجموعه عکسهای گرفتهشده در قالب کتابی عرضه شود.
طاهره بابایی، دیگر هنرمند عکاس حاضر در نمایشگاه «مجلس پردهنشینان» با بیان اینکه عکسهای این نمایشگاه حاصل ۴ سال فعالیت اوست، تصریح کرد: عکسهای این نمایشگاه بیشتر عکاسی مستند است که از آن گزارش خبری نیز تهیه کردهام. عکاسی، لحظهها را ماندگار میکند اما وقتی عکاسی با عشق و علاقه قلبی همراه میشود بر ماندگاری و تأثیرگذاری آن افزوده خواهد شد.
این عکاس با بیان اینکه فعالیت در حوزه عاشورا قابل مقایسه با هیچ موضوع دیگر نیست، تصریح کرد: وقتی از هیئتها و مجالس عزاداری امام حسین (ع) عکسبرداری میکنیم ناخودآگاه در معرض مجالسی قرار میگیریم که قابل قیاس با هیچ مجلس دیگری نیست من این نکته را به خوبی احساس کردم و حاضر نیستم لذت این احساس خوشایند را دیگر از دست دهم.
وی با بیان اینکه عکاسی از مجالس عزاداری، دشواریهای خاص خود را دارد، گفت: اینگونه نیست که عکاسی در حوزه عاشورا سهل باشد چون گاهی اوقات صاحبان مجالس عزاداری برای پذیرش ما تردید داشتند؛ تردیدی که تا حدودی قابل درک است اما وقتی با آنها گفتوگو میکردی و نیت خودمان را به آنها توضیح میدادیم، موانع برطرف میشد. نکته دیگر اینکه مدیران هنری باید شرایط و امکانات بیشتری برای عکاسی عاشورایی فراهم آورند.
وی تصریح کرد: در مجالس عزاداری که شرکت میکردم تنها یک نکته مشترک در آنها وجود داشت آن نیز عشق به امام حسین (ع) بود. برای صاحبان مجالس مهم نبود چه اندازه پول برای برگزاری مراسم دارم بلکه برپایی خیمه عزاداری بیش از هر چیز برایشان اهمیت داشت. جالب است این افراد حتی در ایام کرونا نیز اجازه ندادند مجالس روضه تعطیل شود.
سیده حسینی یکی از بانیان مجالس روضه امام حسین با بیان آنکه یاد امام حسین(ع) بهترین مسیر برای رسیدن به آرامش است گفت لطف خدا شامل حال من شد و توانستم از دهه ۴۰ تا به امروز مجالس روضه در خانهام برپا کنم درباره تأثیرات این مجالس همین اندازه بس که بگویم تنها عشق امام حسین(ع) بوده که توانسته مسیر مرا در زندگی مشخص کند من هیچگاه از برپایی مراسم روضه امام حسین خسته نخواهم شد.
وی افزود: وقتی عاشق امام حسین (ع) میشوید دیگر دست کشیدن از آن ممکن نیست چون لذتی دارد که دست کشیدن از آن ممکن نیست. نکته دیگر اینکه عشق به امام حسین (ع) در زندگی من چراغ راه بوده است. حرکت وجود امام در تمامی دوران میتواند زندگی بشر را به سوی سعادت هدایت کند چون عدالتگستری که در فرهنگ عاشورا متبلور است بینهایت ادامه دارد.
وی تأکید کرد: من ۵ روز اول ماه محرم را برای جدم امام حسین (ع) مراسم عزاداری برپا میکنم و ۵ روز آخر ماه صفر را هم برای جدم امام حسن (ع) چراکه از مادر سید حسنی هستم و از پدر سید حسینی. از همه ارادتمندان به اهل بیت (ع) تقاضا میکنم مراسم روضه عاشورا را گرامی داشته و همیشه در جهت رونق آن بکوشند.
نمایشگاه عکس «مجلس پردهنشینان» از شنبه ۲۳ تیر در خانه عکاسان حوزه هنری برپاشده و تا سوم شهریور ادامه دارد. «مجلس پردهنشینان» روایت روضههای خانگی در ماه محرم و صفر از عکاسان طاهره بابایی و تهمینه رحمانی است که از سال ۱۳۹۹ تا ۱۴۰۲ عکاسی شدهاند. نمایشگاه عکس «مجلسِ پردهنشینان» شامل ۵۲ عکس در اندازههای ۵۰ در ۷۰ سانتیمتر، ۱۰۰ در ۱۵۰ ، ۱۰۰ در ۷۰ و ۳۰ در ۴۰ سانتیمتر چاپ شده و به مناسبت ایام ماه محرم و صفر روی دیوار گالری شماره یک، خانه عکاسان رفته است.
انتهای پیام