چرا مسلمانان باید میلاد مسیح(ع) را جشن بگیرند

حجت‌الاسلام علیرضا قبادی، جامعه‌شناس و کارشناس دین، در ادامه سلسله یادداشت‌هایی که با محور ظرفیت‌های شادی‌بخش در اسلام و تشیع، به مناسبت فرارسیدن میلاد حضرت مسیح(ع) یادداشتی در اختیار ایکنا قرار داده است که در ادامه با هم می‌خوانیم.

ولادت پر میمنت حضرت عیسی مسیح(ع) را تبریک و شادباش می‌گویم. به مانند سایر ولادت‌ها در این ولادت خجسته نیز به موضوع ظرفیت شادی آفرین در اسلام و تشیع می‌پردازیم. از اعتقادات بنیادین اسلامی و شیعی باورمندی و به تبع محترم شمردن انبیاء الهی است. به عبارت دیگر باور به انبیاء الهی از اعتقادات اساسی اهل تقوا در قرآن کریم شمرده شده است.

یکی از تجلیات این باور بنیادین، لااقل در فرهنگ اسلامی و‌ شیعی جامعه ما، برگزاری جشن در میلاد آنان است؛ اما با وجود صراحت قرآن کریم و منابع شیعی از جمله نهج‌البلاغه و برخی روایت منقول از سایر ائمه معصومین(ع) درباره‌ جایگاه بالا و والای سایر انبیاء الهی از جمله حضرت عیسی مسیح(ع) در جامعه ما، جشن میلاد برای آن حضرات، برگزار نمی‌شود تا باور به این اعتقاد اساسی اسلامی تجلی پیدا کند.

به عبارت دیگر اگر برگزاری جشن میلاد در سال روز ولادت پیامبر(ص) و ائمه معصومین علیهم السلام نشانه باورمندی و تکریم به آنان به حساب می‌آید، مع‌الاسف باید اذعان کرد که عدم برگزاری چنین جشنی برای حضرت عیسی(ع) از سوی مسلمان یا شیعیان نشانی از شکاف میان باور اصیل اسلامی و شیعی و عدم پایبندی به باور اساسی اسلامی و گویا عدم تکریم به این پیامبر اولوالعزم الهی محسوب می‌شود. به خصوص آنکه به تصریح قرآن کریم روز ولادت حضرت عیسی(ع ) روز مبارکی شمرده شده است. هر چند که باید اذعان کرد که تجلی باور به انبیاء الهی، در برگزاری مراسم جشن محصور نیست؛ اما برگزاری جشن نشانه‌ای شناخته شده از عرض ارادت به ساحت اولیای دینی در فرهنگ جامعه ما است که متاسفانه درباره تنها پیامبری که به اجمال تاریخ ولادت او مشخص است، عنایت نمی‌شود.

با تاسف فراوان باید اذعان کرد که برخی جملات و عبارت هم که به عنوان تهنیت؛ مانند این جمله که «ولادت حضرت عیسی مسیح(ع) را به هموطنان مسیحی تبریک می‌گوییم» در چنین مناسبتی از سوی برخی نهادهای دولتی در سطح شهر نصب می‌شود، نه تنها این نقیصه را جبران نمی‌کند بلکه نشان از نوعی عدم درک درست از این باور بنیادین اسلامی است. این در حالی است که برگزاری این جشن نه تنها نشانی از باورمندی اسلامی و شیعی است بلکه کارکردهای مهم و فراوان فرهنگی و اجتماعی دارد که به برخی از مهمترین آنها اشاره می‌شود:

۱.از آنجا که بخشی از مردم کشور ما و بیشترین مردم جهان پیرو آیین حضرت مسیح‌اند، برگزاری چنین جشنی می‌تواند عامل همبستگی و همگرایی میان پیروان ادیان در درون و برون مرزهای جامعه ما شود.

۲.برگزاری چنین جشنی، موجب بی‌اثری یا کم اثری تبلیغات نادرست بدخواهان و مغرضان علیه اسلام، مسلمانان و کشور ما از جمله عدم همزیستی با دیگر ادیان و ... می‌شود. به عبارت دیگر برگزاری چنین جشنی، موجب خنثی کردن تبلیغات نادرست آنان خواهدشد. 

۳.برگزاری و بزرگداشت میلاد مسیح همچنین می‌تواند به جشن‌های ملی و دینی ما افزوده شود این امر از آنجا اهمیت زیادی دارد که در کشور ما به نحوی برگزاری مراسم سوگ بر مراسم سور غلبه یافته است احیای این جشن می‌تواند یکجانبه‌نگری را اصلاح کند و منجر به توجه به هر دو مناسبت مذهبی شود و در نهایت توازن و تعادل را میان مناسبت‌های دینی برقرار سازد. 

۴.از کارکردهای مهم دیگر برگزاری جشن ولادت حضرت مسیح(ع) این است که این جشن می‌تواند جزء نادرترین و زیباترین جشن‌های فرامذهبی و فرادینی شمرده شود. نکته با اهمیت این موضوع این است که چنین ابتکاری می‌تواند به نام مسلمانان، شیعیان و کشور ایران ثبت شود.

امید آنکه مسلمانان و شیعیان با توجه به مقام و جایگاه حضرت عیسی(ع) در منابع اسلامی و شیعی از یک سو و کارکردهای ارزشمند سیاسی اجتماعی چنین جشن مبارکی از سوی دیگر، توفیق برگزاری این جشن را پیدا کند و آن را از قوه به فعل تبدیل کنند تا هم به باور اصیل اسلامی عمل کنند و هم از کارکردها و ظرفیت‌های مهم این جشن بهره‌مند شوند.

از خداوند منان و مهربان می‌خواهیم که به یمن ولادت پر برکت حضرت عیسی مسیح(ع)، زمینه صلح و دوستی و همگرایی میان ملت‌ها و ادیان را فراهم کند و هم اسباب نابودی ستمگران و متجاوزان و رهایی مظلومان و ستمدیدگان را مهیا سازد وهم در ظهور مهدی موعود(عج) تعجیل فرماید تا آرزوی همه انبیاء الهی انشاءالله محقق شود.