حفظ بزرگترين دارايى
محسن اسماعیلی در یادداشتی آورده است: شايد براى ما هيچ چيز عزيزتر و پربهاتر از «آبرو» نباشد؛ گرچه مردان خدا براى «رضايت او» ممكن است «جام زهر» هم بنوشند و با ايثار آبروى خويش، عاشقانه بگويند «اگر آبرويى داشتهام با خدا معامله كردهام».
به گزارش ایکنا، محسن اسماعیلی، حقوق‌دان و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در یادداشتی با عنوان درسی از نهج‌البلاغه نوشت؛
شايد براى ما هيچ چيز عزيزتر و پربهاتر از «آبرو» نباشد؛ گرچه مردان خدا براى «رضايت او» ممكن است «جام زهر» هم بنوشند و با ايثار آبروى خويش، عاشقانه بگويند «اگر آبرويى داشتهام با خدا معامله كردهام». همه ما مكلف به حفظ آبروى خود و ديگرانيم و جز آنجا كه مصلحت و آبروى دين در خطر است، نبايد از اين سرمايه بزرگ چشم پوشيد. گرچه دزدان هميشه در كمين كالاهاى پرارزشترند و هتاكان نيز در آشفتهبازار زندگى در دنياى جديد فراوانتر امّا باور كنيد تا خود ما غفلت نكنيم كمتر نامحرمى می‌تواند به هستى ما دست دراز كند.
اگر می‌خواهيم عزيز باشيم و ديگران جرئت دريدن حريم ما را نداشته باشند، بايد پرده حيا را از اندرون خود برنگيريم. همه ما به اندازه كافى خطاهايى داريم كه براى آبروريزى بهانهاى مناسب تلقى شود امّا آبروىِ دنيا و آخرتِ ما فرمود «هركه پوشش شرم گزيند، كس عيب او را نبيند» براى مثال چه زيباست كه به هنگام تنگدستى، قناعت گزيدن و به راحتى دست نياز به سوى اين و آن دراز نكردن.
تجربه ثابت كرده است كه «آبرويت نريخته ماند تا خواهش آن را بچكاند، پس بنگر كه آن را نزد كه میريزى»؛ يا مگر ترديدى است كه «آنكه نخواهد آبرويش بريزد، از جدال بپرهيزد» و بيهوده با هركس كشمكش نكند؛ البته هرچه هم تلاش كنى باز هم از مدد حق بىنياز نخواهى بود. صبح و شام بايد دست نياز بلند كرد كه «خدايا! به توانگرى، آبرويم نگاهدار و به تنگدستى حرمتم را ضايع مگذار، تا روزى خواهم از بندگانِ روزی‌خوارت و مهربانى جويم از آفريدگان بدكردارت و به ستودن كسى مبتلا شوم كه به من عطايى ارزانى داشته و به نكوهيدن آن كس فريفته گردم كه بخشش خود را از من بازداشته و گذشته از اين گفتار در بخشيدن و بازداشتن، تو بر همه چيز توانايى و صاحب اختيار».
انتهای پیام
