«یکى از چیزهایى که رایج شده است در بین قراء عرب - این مصرىها و دیگران - و از آنجا به داخل کشور ما منعکس شده است، اهمیت دادن به نَفَس بلند است. من نمیفهمم وجه این کار چیست؛ هیچ لزومى ندارد که ما کلمات قرآن را، گاهى آیات را به همدیگر وصل کنیم بهخاطر اینکه نفس میخواهیم بدهیم؛ به نظر من هیچ لزومى ندارد. یک وقتى لازم است و اداى مفهوم آیه متوقف به این است که با یک نفس خوانده بشود، خب بله، این کار را بکنند والا زیبایى تلاوت و تأثیرگذارى تلاوت بههیچ وجه وابسته به نفس بلند نیست؛ که حالا بعضى از قراء معروف مصرى هنرشان در این است که با نفس بلند [بخوانند]؛ مستمعین هم عوامانه وقتى با نفس بلند میخوانند، بیشتر تشویق میکنند و الله، الله میگویند. به نظر من، هم کار این [قارى] غلط است، هم کار آن مستمع غلط است. ما در بین قراء خوب مصرى، قراء برجسته مصرى کسى یا کسانى را داریم که نفسشان کوتاه است، هم خواندنشان خیلى خوب است، هم تأثیرگذارىشان خوب است؛ از جمله عبدالفتاح شعشاعى. شما میدانید نفسش کوتاه است، اما درعین حال یکى از بهترین و اثرگذارترین تلاوتها - که انشاءالله خداى متعال ایشان و همه قراء قرآن را مشمول رحمت و مغفرت کند - از این مرد شنیده میشود. بنابراین من خواهش میکنم که آقایان در مسئله نفس، خودشان را اذیت نکنند.»
انتهای پیام