عهد برائت؛ فریاد اربعین در لبیک به آیه «وَلَنْ تَرْضَى عَنكَ الْيَهُودُ وَلَا النَّصَارَى حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ»

به گزارش ایکنا، آیت‌الله محمدرضا عابدینی، استاد حوزه و عضو ستاد ملی راهبری تدبر در قرآن کریم در یادداشتی با عنوان «عهد برائت؛ فریاد اربعینِ ما در لبیک به آیه وَلَنْ تَرْضَى عَنكَ الْيَهُودُ وَلَا النَّصَارَى حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ» نکاتی را بیان کرده است که متن آن را در ادامه می‌خوانید؛

اربعین فقط یک راهپیمایی نیست، یک جریان روحیِ عمیق است؛ مسیری برای بروز و شکوفایی آن نیروی شگفت‌انگیزِ درون انسان که اسمش را محبت و بغض در راه خدا گذاشته‌اند.

ما همیشه از محبت به حسین علیه‌السلام گفته‌ایم، اما این تنها یک‌ سوی حقیقت است. ایمان بدون بغض در راه خدا، ایمان سستی است. کربلا مکتب محبت است، اما در کنار آن، مکتب تبرّی هم هست؛ تبری از یزید، از ظلم، از هرچه در برابر حقیقت ایستاده است. 
 
امسال، اربعین در شرایطی رخ می‌دهد که بغض‌ها بیدار شده‌اند. خشم جهانی از جنایات اسرائیل، از کودک‌کشی‌ها در غزه، از ویرانی و وحشی‌گری آشکار صهیونیسم، به نقطه‌ای رسیده که خداوند آن را به فرصت اتحاد و فریاد مؤمنان بدل کرده است. در دل این خشم، آتش‌فشانی از وجدان بیدار انسان‌ها روشن شده؛ از اروپا تا آمریکا، از مسلمان تا غیر مسلمان، همه فریاد می‌زنند: اسرائیل دشمن بشریت است. مگر نه آن‌که خدا فرموده است: «لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ...» (مائده/۸۲) این هشدار قرآنی، امروز در میدان دیده می‌شود. 
 
ما باید این بغض مقدس را، این بیزاری الهی را، به متن اربعین بیاوریم. همان‌گونه که زیارت عاشورا تنها سلام نیست، بلکه منشور لعن است؛ از بنیان‌گذاران ظلم گرفته تا همراهان، مباشران و حامیان آن‌ها، اربعین نیز تنها نمایش عشق به امام نیست، بلکه باید اعلام نفرت از دشمنان امام هم باشد. این بغض، وقتی به صورت یک شبکه مؤمنانه شکل بگیرد، به سرعت اتحاد می‌آفریند. محبت، عمق و تداوم می‌سازد و بغض، جهش و قدرت؛ و این همان ترکیبی است که کربلا آن را به ما آموخت: «عشقِ به حسین» همراه با «بغضِ به یزید». 
 
اگر امسال، زیارت عاشورا به میدان بیاید، اگر مراتب لعن و برائت در مسیر نجف تا کربلا جاری شود، اگر اربعین ما فقط آیین محبت نباشد، بلکه پیمان بغض و عهد برائت هم باشد، آن‌گاه این اجتماع میلیونی، نه‌فقط حماسه‌ای عاطفی، بلکه اهرمی برای آشکار کردن چهره واقعی تمدن غرب خواهد بود. تمدنی که پشت اسرائیل ایستاده، پشت ظلم، پشت جنگ‌افروزی. و مگر نه آن‌که قرآن، تکلیف ما را روشن کرده است: «وَلَنْ تَرْضَى عَنكَ الْيَهُودُ وَلَا النَّصَارَى حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ...» (بقره/ ۱۲۰)
 
این اربعین، فرصت نهادینه‌سازی یک سنت است: سنت عهد برائت، سنت ابراز بغض به دشمنان خدا. این همان چیزی است که می‌تواند راه اربعین را به راه ظهور گره بزند. همان‌گونه که در عصر ظهور نیز، بغض به ظالمان و نفرت از فساد، زمینه‌ساز عدالت جهانی خواهد بود. اگر این فهم در ما زنده شود، دیگر اربعین تنها یک حرکت سالیانه نیست؛ تبدیل می‌شود به رسانه ظهور، به کاروان خشم مقدس، به سپاه فریادهای در راه مانده.