دعا و نیایش در ماه رمضان

ماه رمضان، ماه ضیافت الهی، ماهی که درهای رحمت و مغفرت به روی بندگان گشوده می‌شود. ماهی که دل‌ها به نور ایمان روشن و جان‌ها از زنگار گناه پاک می‌گردد. در این ماه پربرکت، سفره سخن را می‌گشاییم تا از کلام بزرگان دین، توشه‌ای معنوی برگیریم و در این مسیر نورانی، گام‌های خود را استوارتر سازیم. در هر قسمت از این مجموعه، با سخنانی کوتاه و دلنشین، به زوایای مختلف ماه رمضان از فضیلت روزه و شب‌های احیا تا اهمیت انفاق و همدلی می‌پردازیم. امید است این سخنان، چراغ راهی باشد برای روشن کردن قلب‌ها و نزدیک شدن به خداوند متعال. اکنون شما را به شنیدن قسمت چهاردهم از «سفره سخن» با سخنان آیت‌الله مجتبی تهرانی دعوت می‌کنیم.

پژوهشگر و نویسنده کتاب «پژوهشی در جایگاه نیایش در قرآن کریم» با تأکید بر اینکه محدود کردن دعا به خواستن چیزی از خدا نوعی جفا به خودمان و به حق خالقمان است، گفت: ما مأمور به دعا و راز و نیاز کردن هستیم، یعنی خود واقعی را در پیشگاه خدا توصیف کردن و اعتراف به ضعف‌ها و گناهان کردن و از طرف دیگر خدا را در چهره واقعی خودش دیدن و توصیف کردن و ارتباط عاشقانه با خدا برقرار کردن.

نویسنده کتاب «پژوهشی در جایگاه نیایش در قرآن کریم» با اشاره به اینکه آیه 186 سوره بقره از ظریف‌ترین و لطیف‌ترین آیات مربوط به دعا در قرآن است، گفت: این آیه در ضمن آیات مربوط به رمضان است؛ گویی رمضان جز با دعا به کمال نمی‌رسد.

دعا به عالم دین و دینداری و به ارتباط میان انسان و خدا تعلق دارد. دعا علامتی است که از جانب عاشق، به نشانه دوستداری و عشق‌ورزی، به سوی معشوق الهی فرستاده می‌شود تا ثابت شود که مهربانی دوسویه و از هر دو سوست. دعای ابو حمزه ثمالی روایت شده از امام سجاد (ع)، از جمله دعاهایی است که در شب‌های ماه مبارک رمضان فراوان خوانده می‌شود. دفتر نشر فرهنگ اسلامی به تازگی کتاب دعای ابوحمزه ثمالی را با ترجمه غلامعلی حداد عادل روانه بازار کرده است و مترجم به بهانه ایام ماه مبارک رمضان به خوانش فرازهای دلنشین این دعا پرداخته است. بخش دوم این دعا را با صدای غلامعلی حداد عادل مشاهده می‌کنید.