حاجت و دعا

«اشتیاقم را در آن بزرگ و زیاد کن و عذرم را در آن آشکار فرما و برهان و دلیلم را در آن به من بیاموز و جسمم را در آن سلامت بخش». صحیفه سجادیه، مرواریدی درخشان در دریای ادب و عرفان اسلامی است. این کتاب ارزشمند، مجموعه‌ای از دعاها و مناجات امام سجاد(ع) است که قلب‌های مشتاق را به سوی معبود می‌کشاند. هر برگ از این صحیفه، آینه‌ای است که جمال الهی را به تصویر می‌کشد و روح را صیقل می‌دهد و انسان را به سوی کمال و رستگاری هدایت می‌کند. ایکنا به منظور کاربرد عملی این اثر ادبی و هنری در زندگی، بخش‌هایی از دعاهای صحیفه سجادیه را در قالب تصویر منتشر می‌کند و مخاطبان را به دنیایی از معنا و معرفت می‌برد.

در اینجا این بحث مطرح است که ‏نعوذبالله! چه می‌شود که انسان در دعا کردن بین خودش و دیگری تفاوت قائل می‌شود؟ در صورتی که معارف ما می‌گوید: نباید تفاوت قائل شوید؛ پس چرا تفاوت قائل می‌‎شوید؟با یک مثال روشن می شود: من به پول احتیاج دارم. رفیقی دارم که او هم به پول احتیاج دارد. حالا می‌خواهم بروم سراغ کسی و از او تقاضا کنم که بیا و گره کار ما را باز کن. وقتی سراغ او رفتم، اول حاجت خودم را می‌گویم؛ چون می‌ترسم اگر اول حاجت دوستم را بگویم و او حاجتش را بدهد، کم بیاورد و گره من باز نشود! چون دیدگاهم مادّی است.[آیت الله مجتبی تهرانی(ره)]

در ماه صفر انجام اعمال فراوانی سفارش شده که یکی از آن‌ها اعمال پرفضیلت آخرین چهارشنبه صفر و شامل دعا، نمازها و خواندن چند سوره از قرآن کریم است.

مدرس حوزه علمیه همدان درباره اینکه چرا برخی از مردم فقط در هنگام گرفتاری و نیاز به درگاه خداوند رجوع می‌کنند، گفت: متأسفانه شناخت انسان‌ها از خداوند صحیح و واقعی نیست و در ارتباط‌گیری با خداوند محدود به نیاز و درخواستشان عمل می‌کنند.