پدربزرگ ما که درس‌خوانده مکتب‌خانه بود در آنجا کلامی از مولایمان علی(علیه السلام) برایمان خواند. «الْفُرْصَةُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ، فَانْتَهِزُوا فُرَصَ الْخَیْرِ. فرصت ها همچون ابر در گذرند. پس فرصت‌هاى نیک را غنیمت بشمارید». امروز که یاد آن روزها افتادم، به خود گفتم که من تا به حال چه کردم؟ در سالی که گذشت، با خود چه کردم؟ چقدر از وقتم –که با هیچ طلا و نقره و لعلی بازنمی‌گردد- را تلف کردم؟
کد خبر: ۳۵۸۴۳۳۶ تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۱۲/۲۵
