په هود سورې کې د نبیانو د توّکل درس

ایکنا – قرآن کریم په هود سورې کې  د نوح، هود، صالح، او شعیب  پشمول د نبیانو د کیسو له بیانولو وروسته او د دوي دقومونو د اذیت کولو او کړوَلو  په وړاند د دوي د توّکل په منتقلولو پسې ، د سورې په پاي کې  د مختصرو کلمو په چوکاټ کې د لوړې محتوا معجزناکه بڼه بیانوي.

قرآن کریم په هود سورې کې په بندګانو کې د خداي د روان سنت په بیانولو  او  د تیرو  امتونو د خبرونو  په وړاندې کولو   او دغه راز د هود،نوح،  او صالح  او لوط او شعبیب او موسی علیهم السلام  د قومونو  کیسې بیان کړي دی.همداراز  د دوی د برخلیک په بیانولو سره  د مومنانو لپاره د الهی وعدو  بیانول او  دغه راز الهی آیتونو د دروغ بلونکو  او د  د کافرانو  د پرګنو لپاره  د  الهی ګواښونو  بیانولو ته مخه کوي، او د  ددغو مسئلو ترڅنګ دتوحید، نبوت  او معاد  په باب  دالهي معارفو نورې چارې  هم بیان شوي دی. د دغې مبارکې سورې په ترټولو وروستي آیت کې  خداوندمتعال فرمائي ؛وَلِلَّهِ غَيْبُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَ إِلَيْهِ يُرْجَعُ الْأَمْرُ كُلُّهُ فَاعْبُدْهُ وَ تَوَكَّلْ عَلَيْهِ وَ مَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ» (هود: ۱۲۳).

 خداي تعالی  په دوو مخکینیو آیتونو کې پیغمبر اکرم(ص)  ته فرمائي ؛ته خپل کار او دنده ترسره کړه او  خپلو پيروکارو ته منتظر ووسه(هود سوره؛121-122)  په  دغه آیت کې  یادونه کیږی چې لومړئ؛ وَلِلَّهِ غَيْبُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ»؛ خداوندمتعال د نړئ په رازونو پوهیږي.  د آسمانونو او مځکې غیب  چې  د تا او د دوي  د عاقبت  پکې نغښتی دی، د تا د پروردګار په لاس کې دی  او نه د دوي  له بتانو سره  چې  له دوي سره شرک کوي او نه  له هغو اسبابو سره چې  د هغوي شا ورسره ګرَمه او تاؤده ده.

دوهمه؛وَإِلَيْهِ يُرْجَعُ الْأَمْرُ كُلُّهُ»؛د عالم چاري ـوله خدای وآخوا ته بیرته ورگرځي او د هغه دقدرت په لاس کې  دي .  دوي زړه خوشالوي چې  په دغو اسبابو سره  حالات پخپله ګټه څرخولی شي او بلاخره  بریا له دوي سره شي، خود  زمانې  ګردش  او د آسمانو او مځکې  غیب او  د ټولو چارو خلاصه  د تا د پروردګار په لاس کې  ده ،  د  دوي د عاقبت  له غیبه  هماغه شان چې پخپله ئې غوښتي او خبر ئې ورکړی، ووځي  او بهرنی تحقق  ورکوي ، نو ډاډمن ووسه چې دغه څرخیدا د تا په ګټه او د دوي په خلاف ده .

علامه طباطبائي  ټينګار کوي، چې دغه آیت د قرآن عجیبه  بیان دی.

دوهم   په دوام کې  د پیغمبر اکرم(ص)  ټولې دندې یوازې په دوو کلمو کې بیانوي؛ فَاعْبُدْهُ وَتَوَكَّلْ عَلَيْهِ»؛ یعنی دخداوند عبودیت په ټولو زمینو کې ترسره کړه او پر هغه توَکل وکړه . په ټول کې  په غیب باندې د الهی بې پایان علم باندې باؤر ، د عالم په چارو کې په تدبیر کې دخداوندمتعال پر قدرت ایمان لرل  او بیا  د خداوند متعال  په بندګۍ او دندو باندې عمل ټول پر خ دای تعالی د توَّکل  سریزه دي .  په عین حال کې  انسان ته باید یادونه وشي چې  خداي تعالی  دهغه له کارونو بې خبره نه دی؛ وَ مَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ».