بهگزارش خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا) شعبه اصفهان، در مقالهای از «سيدرضا واجدی» درباره امربه معروف و نهی از منكر سخن به ميان آمده است.
طبق آيه 110سوره آل عمران آمده است كه « وَلتَكُن مِنكُم امّه یَدعونَ الی الخَير و يأمرونَ بِالمَعروفِ و یَنهَونَ عَنِ المُنكَرِ و اُولئِكَ هُمُ المُفلِحون؛ و از ميان شما بايد گروهی باشند كه (ديگران را) به خير دعوت كنند و امر به معروف و نهی از منكر كنند و آنها همانا رستگارانند.»
به نقل از واجدی طبق اين آيه در ميان دو آيهای كه دستور اتحاد و يكپارچگی میدهد قرار دارد، رمزش آن است كه در نظام اجتماعی متفرق و از هم پاشيده، قدرت دعوت به خير و معروف وجود ندارد يا دعوت ها مؤثر و كارساز نيست.
در جامعه اسلامی لازم است گروهی بازرس و ناظر كه مورد تأييد نظام هستند، بر اوضاع و برخوردها و حركتها نظارت داشته باشند.
در جامعه دعوت به خير از امر به معروف مقدمتر است و اصلاح جامعه و جلوگيری از فساد و مفسد بدون قدرت منسجم و مسئول مشخص امكان ندارد.
كسانی كه برای رشد و اصلاح جامعه دل می سوزانند رستگاران واقعیاند، گوشهگيران تنبل و بیتفاوت را از اين رستگاری سهمی نيست.
دعوت به خير و امر به معروف و نهی از منكر بايد در جامعه به صورت دائمی باشد و فلاح و رستگاری تنها در نجات و رهايی خود خلاصه نمیشود، بلكه نجات و رشد ديگران نيز از شرايط فلاح است.
از جمله نكاتی كه از آيه 110 سوره آلعمران درمورد امر به معروف و نهی از منكر میتوان برداشت كرد شامل اين است كه بهترين امت بودن، با شعار نيست با ايمان و امر به معروف و نهی از منكر است و سفارش به خوبیها بدون مبارزه با فساد كم نتيجه است.
در امر به معروف شرط سن، منطقه، نژاد و سواد و ... نقشی ندارد، فقط يك شرط لازم است و آن امت محمد(ص) بودن است.
ايمان، عبادت، تلاوت، امر به معروف و نهی از منكر و سرعت در كار خير انسان را در زمره صالحان میبرد.
پيامبر اكرم(ص) فرمودند: كسی كه امر به معروف و نهی از منكر كند جانشين خداوند در زمين و جانشين پيامبر و كتاب اوست.