وظیفه روحانیت مبارزه با عرفان‌های کاذب و مریدبازی‌ها است/ زشتی انحصارطلبی از دید قرآن
گروه حوزه‌های علمیه ــ عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با بیان اینکه انحصارطلبی از دید قرآن کریم صفتی زشت است، گفت: حوزه باید در برابر عرفان‌های کاذب، مرید و مرادبازی‌های بیحد و حصر و توهمات و تخیلات و سوءاستفاده از جهل مردم بایستد.
به گزارش ایکنا، آیت‌الله محسن فقیهی، عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه، امروز، 30 شهریور، در ادامه تفسیر سوره بقره به تفسیر آیه 94 این سوره «قُلْ إِنْ كَانَتْ لَكُمُ الدَّارُ الْآخِرَةُ عِنْدَ اللَّهِ خَالِصَةً مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ» اشاره کرد و گفت: خداوند در این آیه به پیامبر(ص) فرمود که به یهودی‌ها بگو که اگر آخرت و بهشت فقط برای شماست آرزوی مرگ کنید؛ زیرا یهودیان معتقدند که بهشت فقط برای ماست و دیگران به آن دسترسی ندارند.
وی با بیان اینکه یهودیان در توهم و خیال خودشان خود را قوم برتر می‌دانند و هم در دنیا و هم در آخرت انحصارطلبی برای خود قائل هستند، تصریح کرد: پیامبر(ص) به آنان فرمود که بهشت را منحصراً برای خود می‌دانید، پس نباید از مرگ بترسید و باید تقاضا و تمنای آن را داشته باشید، در حالی که این طور نیست.
مبارزه با عرفان‌های کاذب
فقیهی با بیان اینکه اولیاءالله از مرگ نمی‌ترسند، همان طور که امام علی(ع) فرمودند که انس پسر ابوطالب با مرگ بیشتر از انس طفل با پستان مادر است، تصریح کرد: اولین درس این آیه آن است که باید در برابر توهمات و اباطیل بایستیم؛ کسی توهم‌زده و خیال می‌کند که از اولیاءالله است؛ مانند کسانی که عرفان‌های کاذب را ترویج می‌کنند و برخی نیز از آنان پیروی می‌کنند. بنابراین باید با دکان و دستگاه این افراد مبارزه کنیم تا مردم به گمراهی و ضلالت نیفتند.
این استاد حوزه علمیه با بیان اینکه باید حقایق را برای مردم روشن کنیم تا در گمراهی واقع نشوند بیان کرد: حوزه باید در برابر عرفان‌های کاذب، مرید و مرادبازی‌های بیحد و حصر، توهمات، تخیلات و سوءاستفاده از جهل مردم بایستد. ما، روحانیون باید با قلم، زبان و در منبر و رسانه با این عرفان‌ها که دین و ایمان جوانان را هدف قرار داده‌اند مقابله کنیم و اجازه ندهیم که در جامعه نضج و ریشه پیدا کنند.
عضو جامعه مدرسین با اشاره به پیام دوم آیه 94 بقره، اظهار کرد: یکی از نکات دیگری که می‌توان از آیه برداشت کرد این است که انحصارطلبی، اصولاً کار زشتی است؛ اینکه بگوییم این عناوین و مقامات باید به یک عده خاص داده شود، این انحصارطلبی است؛ باید مقام به اندازه لیاقت فرد به او داده شود و از افراد شایسته هم تجلیل شود.
انحصارطلبی ممنوع
استاد سطح عالی تفسیر و فقه و اصول حوزه با بیان اینکه انحصارطلبی در هر شغل و مقامی درست نیست بلکه لیاقت‌ها معیار است، تصریح کرد: نباید قوم و خویشی و ارتباطات با فلان شخص ملاک در پست و مقام و شغل باشد؛ باید با امتیازات بی‌جا و انحصارطلبی مبارزه شود؛ یهودیان خود را پسر و دوست خدا می‌دانند و برای خود جایگاه ویژه قائل‌اند که امروز به ژن خوب و بد تعبیر می‌شود و این آیه این مسئله را رد می‌کند.
فقیهی با بیان اینکه آقازادگی منطبق بر معیارهای اسلامی نیست، ادامه داد: پیام دیگر این است که وجدان انسانی باید حاکم باشد؛ خدا به یهود گفته که اگر جایگاه خود را بهشت می‌دانید پس چرا آرزوی مرگ ندارید؟ از اینجا معلوم می‌شود که ترس از مرگ با ایمان واقعی مناسبت ندارد؛ زیرا مؤمنان حقیقی باید از مرگ نترسند و اگر وظیفه جهاد و کشته شدن است، نباید از آن هراس داشته باشند؛ بنابراین یکی از نشانه‌های مومن واقعی این است.
تنافی آرزوی دور و دراز با ایمان
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با بیان اینکه انسان‌های مؤمن، آرزوهای طویل‌المدت ندارند، اظهار کرد: گاهی آرزوی ما این است که غذای خوب بخوریم و مکان و خانه بهتری داشته باشیم؛ این آرزوها درازمدت نیست ولی برخی آرزوها مثلاً مربوط به 50 سال دیگر است و باید برای رسیدن به آن مایه زیادی بگذارد که علامت ضعف ایمان است؛ این نشانه توجه به دنیا و دوری از آخرت است؛ لذا این هم از علامات مؤمن واقعی است که آرزوهایش خیلی طولانی نیست.
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با اشاره به تعبیر عندلله در آیه «قُلْ إِنْ كَانَتْ لَكُمُ الدَّارُ الْآخِرَةُ عِنْدَ اللَّهِ» اظهار کرد: یک معنای عندالله حکم خداست؛ یعنی خدا حکم کرده که بهشت برای یهودیان باشد، اما معنای دیگر آن این است که عندالله لقای الهی است؛ همچنین تعبیر خالصة دو معنا دارد؛ یکی به معنای آن است که بهشت از نواقص خالص است و معنای دیگرش «فقط» است؛ یعنی آخرت فقط برای یهودیان است و به مردمان دیگر تعلق ندارد.
فقیهی با اشاره به تعبیر پایانی آیه یعنی اگر راست می‌گویید، بیان کرد: این تعبیر دارای دو معناست یا اینکه یهودیان با علم به مسئله که بهشت تنها برای آن‌ها نیست و امتیاز ویژه در نزد خدا ندارند دروغ می‌گویند و یا چون حرفشان خلاف واقع است، دروغ است و این هر دو معنا در آیه و در «إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ» وجود دارد.
انتهای پیام
