مقصد و مقصود این نوشتار چرا و چگونگی قیمت فضایی دلار، ارز، سکه و طلا، نان، تخممرغ، لبنیات و دیگر خوراک، پوشاک و نوشاک نیست که هیچکس نفهمید چگونه به دگرگونی احوال رسید!
مقصدش حتی نیمنگاهی به ویزیتهای عجیب و غریب پزشک، داروی موجود و ناموجود ضروری برای بهبود نسبی حال جسمی مردمان این کشور و قیمتهای بیهوا هوایی شده آن هم نیست! کار این نوشتار به روح و جان مردم که درمانش پرهزینهترین درمان روزگار ماست، نیز نیست!
اینجا فقط چند کلام با مسئولان محترم و غیرمسئول در آلودگی هوای کشور سخن میگوییم. مسئولانی که بنا بود ارباب امانت و خادم ملت شریف ایران باشند. همان مسئولانی که پایشان به مسئولیت باز شد و یادشان از هوای خدمت گریخت!
مسئولان محترم هوای ایران!
هوای تهران، خوزستان، مرکزی، اصفهان، تبریز، لرستان، مشهد و ... سادهتر بگویم «حال هوای آسمان ایران خوب نیست!» این ناخوبی در همه جای این هوای تاریک و غبارآلود «روشن» است! هوایی که هر روز با خبری کوتاه و تلخ ما را از خواب زمستانی به روی همنشینی روزی دیگر با آلودهترین هوای ممکن بیدار میکند!

حال هوای ایران و هواداران سرزمینش خوب نیست! این را چهرههای رنجور، چشمهای منتظر به اتفاقی نو به سوی آبادی هوا، نفسهای به شماره افتاده عابران این شهر و آن شهر - وطنم گزارش میکند. نیازی به مخابرههای پر زرق و برق رادیو و تلویزیونی برای این نمایش نیست! این شهر برای بودن، برای ماندن، برای زندگی کردن «نفس» ندارد.
مرور کوتاه و گذرا بر تیترهای رسانههای دولتی و غیردولتی، راست و چپ، دوست و دشمن و ... حکایت از امتداد آلودگیهای هوای کشور دارد.

این چند تیتر حاصل جستوجویی مختصر با کلیدواژه هوای آلوده است، بیتردید اهل پژوهش و نظر مراتب عمیقتری از جستوجو را پی میگیرند و به اخبار تلختری از این آلودگی دست خواهند یافت. این چند عنوان فقط مشتی بود از خروار هوای آلوده کشور ...
کارمان شده کارستان! هر غروب در انتظار اعلام شرکت کنترل کیفیت هوای تهران، کمیته اضطرار آلودگی هوای تهران، استانداری، وزارت کشور، آموزشوپرورش و ... هستیم و در پایان همان انتظار متوجه میشویم فردا نیز باید فرزندانمان باز هم آنلاین درس بگیرند و آنلاین درس پس دهند! جالب آنکه هیچکدام از سخنگویان و مخبران محترم این اطلاعیهها نفرمودند دست فرزندانمان را به کدام دست امن و امانی بسپاریم که در مسیر «آموزش آنلاین» بدون نظارت والدین و مربیان از لاین آموزش به لاین دیگری پرتاپ نشوند!
مسئوليتپذيرى در اخلاق اصلی مبنايى است، هر نوع بىمسئوليتى به مفهوم بيرون شدن از مسير درست و حرکت در مسیر كجیها و ناراستیهاست. كمال آدمى، به كمال مسئوليتپذيرى اوست. مسئولی که در مسئوليتپذيرى سستى کند، تباهى در كارش بيشتر خواهد بود و راهش به کمال باز نخواهد شد.

امام على(ع) حيطه مسئوليتپذيرى را بسيار گسترده معرفی میکنند و از كارگزاران و كاركنان خود خواستهاند كه نسبت به كليه كارها و اقدامات و نيز روابط و مناسبات خود مسئوليتپذير باشند.
«اتَّقُوا اللهَ فِي عِبَادِهِ وَ بِلَادِهِ فَإِنَّكُمْ مَسْئُولُونَ حَتَّى عَنِ الْبِقَاعِ وَ الْبَهَائِم». (خطبه 167)
از خدا بترسيد در حق بندگانش و شهرهايش، زيرا شما مسئوليد حتى در برابر سرزمينها و چارپايان.
این سخنان امیرالمؤمنین علی(ع) به امت خویش است. امتی که هر روز و روزی هزار بار از نام مبارک او برای حل مسائل خویش بهره میجوید و صد افسوس حتی نیمبند از سخنان ارزندهاش را مرور نمیکند!
ترس از خدا برای کاهلی در حق بندگانش و شهرهایش! زیرا شما مسئولید حتی در برابر سرزمینها و چارپایان! این سخن به تنهایی، جان کلامی است برای حقالناسی که در قصه پر غصه آلودگی هوا شاهد آن هستیم.
آقایان محترم؛ مسئولان مکرم
آیا زمین خدمت را با زمین بازی اشتباه نگرفتهاید؟!
یکی از مسئولان محترم در باب هوای تهران فرمودهاند ما و 22 دستگاه دیگر با هم مسئول بهبود وضع هوای تهرانیم! 23 دستگاه محترم، رسیدگی و بهبود را در اولویت خود قرار دهید!
اوضاع اورژانس بیمارستانهای تهران و کلانشهرها چیزی در حد فاجعه است!
روزانه تعدادی از هموطنانمان به دلیل بیمسئولیتی شما با زندگی خداحافظی میکنند و رنج این خداحافظی را چه کسی جز عزیزانشان میکِشند؟!
روی سخن این نوشتار با هیچ دولتمردی نیست که همه ما میدانیم این مشکل جزء مسلم مسائل همه دولتها بوده، هست و ... و این کلان مسئله با حجمی افزودنی از دولتی به دولت دیگر میرسد.
همه مسئولان محترم، مخاطب این سخن هستند؛ «حال ما در این شهر، آن شهر و در ایرانی که حقش آبادیست؛ خوش نیست! اندکی هوا میخواهیم برای زنده ماندن! آیا سهم زیادی از شهروندیست؟!
انتهای پیام
دست مریزاد