چرا برخی افراد به تذکرات قرآن بی‌توجه هستند

به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام علیرضا قبادی، جامعه‌شناس و کارشناس دین طی یادداشتی که در اختیار ایکنا قرار داده با محور «پرسشگری در قرآن کریم» به بیان معارفی که در پس پرسش‌های قرآن در سوره مدثر وجود دارد پرداخته است که در ادامه با هم می‌خوانیم.

در آغاز این گفتار شهادت مظلومانه امام علی بن محمد ملقب به حضرت هادی(ع) را تعزیت و تسلیت عرض می‌کنم. در این مناسبت گفتار دیگری از پرسشگری در قرآن کریم تقدیم حضور گرامی شما می‌شود.

آخرین پرسش سوره مدثر، از نوع استفهام تعجبی یا توبیخی با بیان زیر است «فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ؟؛ آنان را چه شده که از تذکر و هشدار( قرآن) روی گردانند؟» (آیات 49 و 50 سوره مدثر) با توجه به جایگاه قرآن کریم در تذکر و انذار، توقع و انتظار این بود که پس از شنیدن پند و انذار قران، کافران یا مشرکان متذکر می‌شدند، نه اینکه به جای پند پذیری از قرآن کریم، از آن روی برگردانند.

رویگردانی که مایه تعجب یا مستحق توبیخ است؛ زیرا پند و انذار قرآن کریم یک انذار یا تذکر بی‌پایه نیست. همچنین قرآن کریم می‌گوید اعراض آنان نیز یک اعراض عادی نیست. در توصیف اعراض آنان تعبیر خاصی به کار می‌برد که متضمن اعجاب و شگفتی یا توبیخ است و می‌فرماید: «كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ؛ گویا آنان مانند گورخران وحشی رمیده ای هستند که «فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ؛ که از (چنگال) شیری گریخته‌اند». تشبیه و تمثیل مزبور نشان می‌دهد که نوع و نحوه اعراض آنها از قرآن کریم نیز مایه تعجب یا توبیخ است، در ادامه بهانه تراشی‌های آنان در پندناپذیری و توقعات نابجای آنان از قرآن کریم را رد می‌کند و به علت و ریشه اصلی اعراض و پندناپذیری آنان اشاره می‌کند و می‌فرماید: که آنان به آخرت ایمان ندارند یا ایمان آنان ملازم خوفی از آخرت نیست.

این گفتار را با اهدای سلامی به محضر قدسی امام هادی(ع) پایان می‌دهیم: «السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْمُبَيِّنُ لِلْحَلالِ مِنَ الْحَرامِ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْوَلِيُّ النَّاصِحُ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الطَّرِيقُ الْواضِحُ».