Təəssüf ki, bu gün İslam və tövhid cəmiyyətində pis bağlılıqlar da var. Şeytani məhəbbət o deməkdir ki, mən günahı sevirəm. Bəlkə də bunu heç kim demir, amma əməlimizdə günahı sevdiyimizi göstəririk. Mütləq, əgər ölümü yad etmək məni də, səni də tərbiyə etsə, pis məhəbbətdən uzaq olmalıyıq.
Qəlb Allahın evi və hərəmidir. Şeytani məhəbbət ilə ilahi məhəbbətin bir qəlbdə olması mümkün deyil. Bunlar iki ziddiyyətin cəmidir. Şeytani məhəbbət olan qəlbdə ilahi məhəbbət qətiyyən yoxdur; Ona görə də ölümü xatırlayanda anlayırıq ki, şeytani bağlılıq dərdə dəymir. Günah üzərində qurulan dostluqlar, yaxud günah üzərində qurulan məhəbbətlər axirət dərdimizə şəfa verməz. Odur ki, biz də davamlı olaraq deməliyik: "İlahi dünya məhəbbətini qəlbimizdən çıxar".
İkinci bağlılıq yer üzünün bağlılıqlarıdır. Yəni ata, ana, arvad, uşaq, ev, torpaq, maşın, pul və s. . Baxmayaraq ki, biz onları sevməliyik və İslam bunu əmr etmişdir, lakin bu sevgi ilahi və səmavi sevdiklərimizə mane olmamalıdır.
Ölümün xatirəsi ilə tərbiyə olunan insanın şeytani məhəbbəti olmaz
Ölümün xatirəsi ilə tərbiyə olunan insanın şər məhəbbəti yoxdur. O, ilahi məhəbbət üzündən yer üzündəki sevdiklərini kölgədə qoyur və bircə məhbubu olur; İlahi məhəbbəti olan insan qəlbində yalnız bir sevgi göstərir. Biz dünyadan məhəbbətimizi kəsməli və ondan azuqə götürməliyik. Qəlb sındırmamağa çalışmalıyıq. Özümüzlə haqq-hesab çəkməli və Allahdan dünya sevgisinin özümüzün və övladlarımızın qəlbindən çıxarmasını istəməliyik.
* Bu, görkəmli dini ekspert Məhəmməd Mehdi Mandqarinin "İQNA"-ya müsahibəsindən bir parçadır.
3898306