سلام بر حسین(ع)؛ آداب دوست‌داشتنی سبک زندگی حسینی در نوشیدن آب

به گزارش خبرنگار افتخاری خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، تصویر زیبایی است، جوانی را می‌بینی که مشغول یکی از امور گوناگون زندگی است، تحصیل یا ورزش و یا تفریح و سرگرمی و... تشنه‌اش شده آب می‌نوشد! انگار همه چیز از شتاب می‌افتد، همه چیز رنگ می‌بازد و او آرام و بااحساس و عاطفه می‌گوید «سلام بر حسین» و «به فدای لب عطشان حسین» و یالعن می‌کند «لعنَ اللهُ قاتلَ الحسین».
اینکه تأثیر این رفتار در ملکوتِ او و اطرافش و حتی نسلش دقیقاً به چه میزان و مقدار است، از عهده عقل و دانش ما بر نمی‌آید اما مسلم است که برکتی شگرف، دنیا و آخرت او را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این را از ثواب تک تک رفتارهای پرخیر و برکت او در این حال می‌شود حدس زد؛ اعم از ادب به امام حسین(ع)، یادآوری عطش و مظلومیت او، فرزندان و یارانش اما فقط حدس.

چون خدای سبحان در مورد امام حسین(ع) سنگ تمام می‌گذارد و حد لطف و عنایت خدا به دوستدار حسین از عقول امثال من خارج است اما برای تقریب به ذهن روایتی معتبر را از کتاب شریف «کامل الزیارات» ابن قولویه قمی، در باب ثواب یاد کردن از عطش امام حسین(ع) هنگام نوشیدن آب و لعن کردن قاتلانش تقدیم می‌کنم.

به این امید که این رفتار حسنه را بیش از گذشته اِظهار و ترویج کنیم و ادب و عرضِ ارادتمان را به سیدالشهدا(ع) بیشتر و بیشتر کنیم. حدیث از امام صادق(ع) است حضرت آب طلب کردند و همین که آب را نوشیدند؛ دیدم امام منقلب شد و حالت گریه پیدا کرد و دو چشم مبارکش پر از اشک شد. سپس به من فرمودند «ای داود خدا لعنت کند قاتل حسین را».
بنده‌ای نیست که آب بنوشد و حسین(ع) را یاد نکرده و قاتلش را لعنت کند مگر اینکه خدا 100 هزار حسنه برایش می‌نویسد و 100 هزار گناه از سیئات او را پاک می‌کند و او را 100 هزار درجه معنوی بالا می‌برد و با این عمل گویی او 100 هزار برده را آزاد کرده و خدای متعال روز قیامت او را با دلی شاد و آرام [در آن محشر سوزان با دلی بسیار خُنک -ثلج الفؤاد- و نه جگری تفدیده!] محشور می‌کند. شاید اینها همه از اجابت دعای مادرش باشد. «صل الله علیک یا اباعبدالله»

*نوشته حجت‌الاسلام شهاب مرادی، واعظ مشهور و کارشناس مسائل مذهبی