کد خبر: 1317183
تاریخ انتشار : ۲۱ آبان ۱۳۹۲ - ۱۳:۰۸
محرم و کتاب‌هایش/2

«در مسلخ عشق»؛ روایتی داستان‌گونه از جنایات کوفیان در عاشورا

گروه ادب: «در مسلخ عشق»، روایتی داستان‌گونه از شهادت سالار شهیدان(ع) و جنایات کوفیان در روز عاشورا است که به قلم حجت‌الاسلام والمسلمین روح‌اله حسینیان نوشته شده است.


به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، «در مسلخ عشق» کتابی است که توسط حجت‌الاسلام والمسلمین روح‌اله حسینیان به رشته تحریر درآمده و سبک نگارشی داستان‌گونه دارد و انتشارات علیون آن را چاپ و روانه بازار نشر کرده است.



«در آستانه مهاجرت»، «حسین‌بن‌علی در مکه»، «به سوی قربانگاه»، «اولین رویارویی»، «در سرزمین کربلا»، «شب عاشورا» و «روز عاشورا» عناوین این اثر را تشکیل می‌دهند و از ویژگی‌های آن می‌توان کلمه‌نگاری‌های دقیق و مستند، استفاده از نقل قول‌های مستقیم میان داستان و بررسی وصیت امام حسین(ع) در گیر‌و‌دار داستان را برشمرد.



در بخشی از این کتاب آمده است: «عجب ندارید از دشمنان بشریت که به بیماران در بیمارستان‌ها نیز ترحم نمی‌کنند: این وقایع جز تکرار تاریخ نیست، فقط نام‌ها عوض می‌شود. گاه با نام یزید و حزب اموی و گاه با نام بوش و حزب جمهوری و گاه با نام اولمرت و باند صهیونی و گاه سرزمین کربلاست، گاه عراق، گاه لبنان و گاه غزّه.



وقتی به خیمه‌های حسین(ع) حمله کردند، علی‌بن‌حسین در بستر بیماری افتاده بود. شمر با عده‌ای از سپاهیان کوفه وارد خیمه علی‌بن‌حسین، زین‌العابدین(ع) شدند. گفتند: آیا این بیمار را نکشیم؟ با پادرمیانی عده‌ای، این امام همام از قتل رهایی یافت.



آن شب بر دختران رسول خدا چه گذشت؟ آنان عزادار عزیزانشان بودند. مگر نه این بود که رسول خدا(ص) دستور داده بود که وقتی خانواده‌ای عزیزی از دست می‌دهد، مردم اجازه ندهند دود از آن منزل به هوا برخیزد و مؤمنین باید در این سه روز غذای آنها را تهیه کنند و میزبان عزاداران باشند؟ مگر فاطمه مادر این دختران و زنان در شهادت جعفر، مسئولیت تهیه غذا را تا سه روز به عهده نگرفت، تا دود از منزل جعفر شهید بلند نشود؟ پس این دود چیست که از خیام عزاداران حسین به هوا برمی‌خیزد؟ آری! همه زنان را از خمیه‌ها بیرون کردند و خیمه‌ها را به آتش کشیدند.



دختران رسول خدا که روزی عزیزترین زنان در بین امت بودند، اینک با سر و پای برهنه، بی‌چادر و گریه‌کنان به اسارت می‌رفتند. آری! دختران رسول خدا آن شب را بی‌آب و غذا و بی‌هیچ پوششی در آن بیابان پُردشمن به سر بردند.»

captcha