چه کسانی زنان را تکریم و چه کسانی تحقیر می‌کنند
گروه اجتماعی: امروز روز جهانی رفع خشونت علیه زنان است، تحلیل‌های بسیاری در خصوص ریشه خشونت علیه زنان از جنبه‌های علمی مطرح شده اما ختم این سخنان در کلام حضرت رسول(ص) آمده است.
«خشونت علیه زنان»؛ اولین چیزی که این جمله به ذهن هر فرد متبادر می‌کند جسم کبود زنانی است که جز اشک ریختن پنهانی هیچ پناهی ندارند. تصویری که بسیاری فکر می‌کنند دیگر نمود ظاهری ندارد و به تاریخ پیوسته است.
اما طبق گزارش دفتر سازمان ملل در دنیا از هر 10 زن، هفت زن مورد خشونت قرار می‌گیرد و به گفته سازمان عفو بین‌الملل خشونت در خانواده بیش از ابتلا به سرطان و تصادفات جاده‌ای عامل مرگ یا معلولیت جسمانی زنان اروپایی در سنین ۱۶ تا ۴۴ سالگی است.
البته مانند بسیاری از موارد دیگر هیچ آمار قابل استنادی در خصوص خشونت و مصادیق خشونت مردان ایرانی علیه زنان ایران وجود ندارد. نبود مصادیق مشخص خشونت موجب شده است در منظر عمومی اینگونه به نظر برسد که با توجه به رشد اجتماعی، تحصیلی، فرهنگی و به طور کلی ارتقای جایگاه زنان در جامعه ایرانی خشونت علیه زنان در جامعه کاهش یافته است.
فرهنگ عمومی در خصوص کتک زدن زنان تغییر کرده است
به بیان دیگر دختران و زنان ایرانی کمتر مورد خشونت واقع می‌شوند. شاید در نگاهی سطحی اینگونه به نظر برسد که کاهش خشونت جسمانی علنی در جامعه موجب بهبود وضعیت زنان شده باشد و فرهنگ عمومی جامعه ما به این سمت حرکت کرده باشد که حتی دون شأن یک مرد باشد که زن خود را کتک بزند.
به نظر می‌رسد فرهنگ عمومی جامعه ایران با توجه به اینکه تعداد تحصیل‌کردگان جامعه افزایش یافته به این معنی که دیگر زنان به راحتی پذیرای خاموش ضرب و شتم و مردان پذیرای ملامت اجتماعی این اقدام نیستند تغییر کرده است.
آیا خشونت علیه زنان فقط ضرب و شتم است
کبودی جسم را همه می‌بینند اما کبودی روح را نه. خشونت علیه زنان اکنون بیشتر امری پنهانی است. خشونت فیزیکی شیوه‌های آزار و اذیت جسمانی، ضرب و جرح، کشیدن مو، سوزاندن، هل دادن و ... را شامل می‌شود اما خشونت روانی شامل رفتار قلدرانه برای تحقیر زن، تهدید به آزار و یا کشتن وی یا افراد خانواده‌اش، دشنام، استهزاء، ممنوعیت ملاقات با دوستان، زندانی کردن در منزل و ... را در بر می‌گیرد.
خشونت امری بسیار پنهانی است. به نحوی که شاید حتی با کنکاش در رفتار مردان نسبت به زنان بتوان آن را درک کرد. مثل تهدید به ترک، تهدید به ازدواج مجدد، تحقیر خانواده همسر، تحقیر تحصیلات و یا ممانعت از ادامه تحصیل و اشتغال، سرکوفت به دلیل ویژگی‌های جسمانی زنان و اجبار آنها به انجام عمل‌های زیبایی.
رفتارهایی که ذره ذره روح زنانه را می‌خراشد و موجب بروز روحیه پوچی و یا خودنابودسازی، گریز از مشارکت اجتماعی و اضطراب در زنان می‌شود.
رفتار درست با زنان را مادران به پسران خود بیاموزند
حتی اگر مادری در خانه مورد خشونت قرار می‌گیرد باز هم می‌تواند عدم خشونت علیه زن را به فرزندان پسر خود بیاموزد و به آنها بفهماند که می‌توانند انسانی‌تر با زنان رفتار کند.
از سال ۱۹۸۱میلادی، ۲۵ نوامبر هر سال (معادل چهارم یا پنجم آذر) به عنوان روز جهانی رفع خشونت علیه زنان برگزیده شده تا یادآوری عزم همگانی برای مبارزه با خشونت علیه زنان باشد. شورای عمومی سازمان ملل متحد در ۱۷ اکتبر ۱۹۹۹ نام‌گذاری این روز را به عنوان روزی جهانی تصویب کرد. این تاریخ به خاطر قتل وحشیانه خواهران میرابال، فعالان سیاسی اهل جمهوری دومینیکن انتخاب شده است.
روبان سفید، نماد بین‌المللی آگاهی و توجه به مبارزه با خشونت علیه زنان است.
حضرت رسول (ص) فرمود: بهترین شما، کسی است که به نیکویی با خانواده خود رفتار کند؛ و من بهترین شما با خانواده هستم. جز کریمان زنان را تکریم نکنند و جز انسان‌های پست زنان را تحقیر ننمایند.
