تولید تئاتر فاخر نیازمند توجه به همه ظرفیت‌های هنری است
گروه هنر: بی‌توجه به ظرفیت‌های موجود در زمینه فضاهای تولید و اجرای نمایشی که در اختیار داریم هستیم و کمبود امکانات را توجیهی برای فقدان نمایش فاخر و ارزشی می‌دانیم.
آرش دادگر، مدرس و کارگردان تئاتر در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) گفت: همواره از کمبود فضای تولید و اجرای آثار نمایشی در هر محفل رسمی و عمومی تئاتر صحبت شده و این مسئله مزید بر علت شده است که دوستان مسئول و همچنین هنرمندان توجیهی بر کم‌کاری و عدم فعالیت مؤثر خود در زمینه تئاتر و تولیدات نمایشی داشته باشند.
وی ادامه داد: واقعیت این است که شرایط فرهنگی کشور تغییر کرده است و در میان توده مردم افراد زیادی را می‌توان یافت که به مقوله تولید و عرضه تئاتر به عنوان یک جریان فرهنگ‌ساز همچون چاپ و انتشار کتاب فکر می‌کنند اما همچنان ظرفیت تولید براساس شاخص‌های فرهنگی قبلی کشور درجا می‌زند و حتی در این مسئله دچار پسرفت هم شده‌ایم.
این مدرس دانشگاه تصریح کرد: این در حالیست که در هر دوره مدیریتی تئاتر، مسئولان از یک مسئله غفلت کرده و به راحتی از آن گذر کرده‌اند و آن بررسی داشته‌های امکاناتی در زمینه تولید و اجرای تئاتر است به نحوی که به جای بحث و بررسی کارشناسی در این زمینه و احیاناً تجهیز و تکمیل آنها، همیشه بر آنچه نداشته‌ایم تمرکز کرده‌ایم که چون فلان امکان را در اختیار نداریم پس همچنان باید برای آنکه نوبتمان برسد تا کاری در عرصه تولید نمایش آن هم براساس ایده‌آل‌هایمان صورت گیرد انتظار بکشیم، غافل از اینکه به دلیل اقبال رشته نمایش در میان به ویژه جوانان، هر سال با انبوهی از فارغ‌التحصیلان این رشته مواجه می‌شویم که بازار کار مناسبی برای اشتغال در امور هنری برایشان ایجاد نشده است.
کارگردان نمایش دینی «طوفان» گفت: آنچه مسلم است اینکه دولت به عنوان مجری و متولی اصلی برنامه‌های فرهنگی و هنری امکانات فضایی و سخت‌افزاری و همچنین بودجه محدودی را در اختیار دارد و از آن سو شاهد هستیم که برخی از نهادهای و ارگان‌های اجرایی کشور که امور فرهنگی و هنری ذات اصلی فعالیت‌ها و اولویت برنامه‌ای آنها نیست، امکاناتی به مراتب مجهزتر و کاربردی‌تری را در اختیار دارند که تنها موارد استفاده از آنها در سال برگزاری همایش‌ها و مراسمات مقطعی و دفعی است.
دادگر تأکید کرد: در همه جای دنیا شاهد هستیم که نهادهای اجرایی و متولیان اصلی اداره برنامه‌های جامعه در حوزه‌های فرهنگی و هنری دولت را مساعدت می‌کنند و امکانات خود را برای توسعه اینگونه برنامه‌ها در طبق اخلاص قرار می‌دهند؛ به عنوان مثال شهرداری در سطح شهر سالن‌های نمایشی و آمفی‌تئاتر زیادی در اختیار دارد که از آنها به عنوان داشته‌های موجود فرهنگی و هنری استفاده درخور و مثمر ثمری نمی‌شود در حالیکه با یک تعامل و همکاری سازنده میان شهرداری و ارشاد به راحتی می‌توان این امکانات را در اختیار هنرمندان قرار داد.
وی در پایان گفت: شاید چنین تصور شود که تجهیزات سالن‌های مثلاً شهرداری به درد تئاتر حرفه‌ای نمی‌خورد، من اعتقاد دارم که باید در لیجاد فرصت به منظور انجام فعالیت‌های فرهنگی و هنری پله پله به پیش رفت و تحول آنی اتفاق نمی‌افتد؛ ابتدا باید این امکانات را در اختیار هنرمندان قرار دهیم و سپس در خلال انجام کار، نسبت به نواقص موجود واقف شده و در صدد برطرف ساختن آنها برآییم.
