به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از قزوین، روز اربعین روز رجوع حرم امام حسین علیه السلام از شام به مدینه و روز ورود جابربن عبدالله انصارى به کربلا بهجهت زیارت امام حسین علیه السلام و او اوّل زائر آن حضرت است.
اعتبار اربعین امام حسین (ع) از قدیم الایام میان شیعیان و در تقویم تاریخی وفاداران به امام حسین (ع) شناخته شده بوده است. کتاب مصباح المتهجد شیخ طوسی که حاصل گزینش دقیق و انتخاب معقول شیخ طوسی از روایاتفراوان درباره تقویم مورد نظر شیعه درباره ایام سوگ و شادی و دعا و روزه وعبادت است، ذیل ماه «صفر» مینویسد: نخستین روز این ماه (از سال 121)، روز کشته شدن زید بن علی بن الحسین است.
روز سوم این ماه از سال 64روزی است که مسلم بن عقبه پرده کعبه را آتش زد و به دیوارهای آن سنگپرتاب نمود در حالی که به نمایندگی از یزید با عبدالله بن زبیر در نبرد بود.
روز 20 صفر یا همان اربعین زمانی است که حرم امام حسین (ع) یعنی کاروان اسرا، از شام به مدینه مراجعت کردند. روزی است که جابر بن عبدالله بن حرام انصاری، صحابی رسول خدا(ص) از مدینه به کربلا رسید تا به زیارت قبر امام حسین (ع) بشتابد و او نخستین کسی است از مردمان که قبر آن حضرت را زیارت کرد.
زیارت اربعین و زیارت امام حسین(ع) در این روز بسیار مورد تأکید قرار گرفته است. از امام عسگری (ع) روایت شده است که مومن دارای 5 ویژگی است که خواندن 51 رکعت نماز در شبانهروز ـ نمازهای واجب و نافله و نماز شب ـ به دست کردن انگشتری دردست راست، برآمدن پیشانی از سجده، بلند خواندن بسم الله الرحمن الرحیم در نماز و قرائت زیارت اربعین در روز اربعین را شامل میشود.
این مطلبی است که شیخ طوسی، عالم فرهیخته و معتبر و معقول شیعه در قرن پنجم درباره اربعین آورده است. طبعا بر اساس اعتباری که این روز میان شیعیان داشته است، از همان آغاز که تاریخش معلوم نیست، شیعیان به حرمت آن، زیارت اربعین میخواندهاند و اگر می توانستهاند مانند جابر بر مزار امام حسین (ع) گرد آمده و آن امام را زیارت میکردند. این سنت تا به امروز درعراق با قوت برپاست و شاهدیم که میلیونها شیعه عراقی و غیر عراقی در این روز بر مزار امام حسین (ع) جمع می شوند.