دفع شر وهابیت؛ گامی مهم در مسیر تحقق وحدت اسلامی

نام گذاری بازه زمانی میان دو روایت از سالروز ولادت پیامبر اعظم(ص) به «هفته وحدت» علاوه بر آنکه تأکید به یک ضرورت دارد، اشاره ای نیز به لزوم شکرگذاری نسبت به نعمت وحدت و همدلی است که در آیه 103 سوره مبارکه آل عمران ـ اریاذْکُرُواْ نِعْمَتَ اللّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنتُمْ أَعْدَاء فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ ـ از آن سخن به میان رفته است.

دستور قرآن مجید به یاد کردن از این نعمت الهی که معادل رهیدن از پرتگاه های آتش شمرده شده است، خاطرنشان می کند که الفت میان قلوب، امری همواره و به خودی خود، برقرار نیست و همانند بسیاری دیگر از نعمات، فراست و دقت نظر مسلمانان نیز می طلبد تا از قبل شکرگزاری نسبت به آن خداوند نیز از باب «لَئِن شَکَرْتُمْ لأَزِیدَنَّکُمْ» بر انس میان دل های برادران دینی بیفزاید که در غیر این صورت، مصداق بخش دوم آیه قرار خواهند گرفت.

یکی از ملزومات شکرگذاری نعمت وحدت، هشیاری نسبت به آفاتی است که به کالبد یکدلی و یکپارچگی ـ و نه یک رأیی ـ مسلمانان افتاده است، می باشد؛ آفتی که به تعبیر دقیق تر، آن ها که حتی از سایه این کالبد می هراسند، بر آن انداخته اند.

امروز شاخص ترین و خطرناک ترین این آفات، همانی است که است که رهبر معظم انقلاب ـ که میزان حرمت گذاری شان نسبت به افکار و طیف های دیگر بی بدیل است ـ از آن به عنوان دستی پلید یاد کرده که از سوی امریکا تجهیز شده است و تأکید بر صراحت و عدم پرده پوشی نسبت به بیان حقیقت و ماهیت این دست پلید نیز داشته اند.

دست پلیدی به نام وهابیت که هر چند در جغرافیای اسلام رشد و نمو کرده است اما از خانواده مذاهب اسلامی نیست و در طول تاریخ، بارها از سوی همه بزرگان مذاهب مردود و باطل اعلام شده است.

به رغم ردیه های صریح و مفصلی که از سوی علما و فقهای جهان اسلام بر عقاید انحرافی و تفرقه افکنانه وهابیت نگاشته و تبیین شده است، اما به واسطه دلارهای نفتی عربستان سعودی، به تهدیدی بزرگ برای جهان اسلام تبدیل شده و به مثابه موریانه ای تنه شجره اتحاد مسلمانان را می خورد.

این امر، نشان می دهد پاسخ گویی های تئوریک صرف، برای دفع این خطر، کفایت نکرده و اقداماتی عملی تر بر دولت ها و ملت های مسلمان واجب می کند.

تا اجماع و همت سراسری میان مسلمانان برای دفع این شر صورت نگیرد، سخن گفتن از وحدت، صرفاً بر زبان جاری می ماند و هرچند کارکرد تبلیغاتی و ویژه خود را خواهد داشت، اما به سبب غفلت از آفت، تلاشی کم فایده بوده و ثمراتی به شدت در معرض تهدید و آفت به بار خواهد آورد.