سی و پنجمین حضور حماسی مردم مسلمان کشورمان در جشن زادروز انقلاب اسلامی که به واسطه شرکت گرایشهای متنوعتری از ملت از سالهای گذشته پرشورتر بود، نشان داد که عنصر گذشت زمان در وفاداری مردم به انقلاب و نظام اسلامی بی تأثیر است و جایگزینی نسلها، کوچکترین خللی در پشتوانه مردمی انقلاب اسلامی ایجاد نکرده است؛ اگر بخشی از بدنه نهضت که در سال 57 که در سنین میانسالی بودند، امروز در میان ما نیستند، اما فرزندان و نوادگان جای خالی آن ها در صفوف حمایت از نظام مقدس جمهوری اسلامی پر کردهاند و هرچند چهرهها تغییر کرده است، اما شور، شعور و غیرت همان است که 35 سال پیش در مقطع پیروزی انقلاب تبلور یافت.
اگر به آنچه از شعارها و اظهارنظرهای مردمی در رسانههای داخلی و خارجی انعکاس یافت، توجه کنیم در می یابیم که آتش خشم و بغض انقلابی ملت نسبت به استکبار جهانی نه تنها اندکی فروکش نکرده بود، بلکه شعلهورتر نیز شده بود؛ به غیر از پلاکاردها و دستنوشتههایی که مردم بر سر دست گرفته بودند، توجه به کیفیت تأییدات و تکبیرهای مردم در هنگام آن بخش سخنان رئیسجمهور که هشدار به غربیها مبنی بر احترام به غرور و احساسات ملی ایرانیان بود، نشان میدهد که مشتهای گره کرده مردم ایران، امروز همان قدر صلابت دارد در 35 سال پیش در جریان مبارزه داشت.
شاید برخی تصور دیگری داشتند؛ و آن اینکه امسال با توجه به تحولاتی که در عرصه سیاست خارجی کشورمان رخ داد و پس از 35 سال وزرای خارجه جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده امریکا بر سر میز مذاکره مستقیم نشسته و با یکدیگر دست و عکس انداختند، لذا شاید برخی این تغییر فضا را به شکل دیگر تفسیر کرده باشند و منتظرتغییراتی در جهتگیریهای شعارهای مردمی در راهپیمایی 22 بهمن بودند.
اما چرا استکبارستیزی مردم همیشه در صحنه ما امسال با وجود این تحولات، بیشتر به چشم آمد؟ جواب در تداوم رویه خصمانه آمریکاییها و گستاخی آنها پس از دیدارهای دو طرف و دستیابی به توافق هستهای در ژنو است.
خصومت و گستاخی که ذات و واقعیت استکبار را بیش از پیش به ما نشان داد و ثابت کرد شیطان حتی در هنگام مذاکره نمیتواند ماهیت پلید خود را بپوشاند، لذاست که میتوان گفت تدبیر و چهره گشاده جمهوری اسلامی ایران برای حل و فصل مسائل سیاست خارجی کشورمان در موضوع هستهای به واسطه لطف و عنایت الهی که همواره حامی مردم و نظام ما بوده است، به افشاشدن چهره حقیقی ساکنان کاخ سفید انجامید و ملت ایران را در «مرگ بر امریکا» گفتن جسورتر و در مخاطب قرار دادن تحقیرآمیز مقامات آمریکایی از موضع عزت، بی پرواتر کرد.
این نعمتی است که ذکر و شکر آن بر ما واجب است.