کد خبر: 1376126
تاریخ انتشار : ۲۸ بهمن ۱۳۹۲ - ۱۰:۴۳
محسن رضایی در همایش «قلم حماسه‌ساز»؛

قطعنامه 598، مهر تأیید پیروزی ایران در جنگ 8 ساله بود

گروه جهاد و حماسه: دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام در همایش «قلم حماسه‌ساز» که هم‌اکنون در حال برگزاری است، عنوان کرد: قطعنامه 598، مهر تأیید پیروزی ایران در جنگ هشت ساله بود.

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام در دومین همایش علمی پژوهشی پیشکسوتان دفاع مقدس با عنوان «قلم حماسه‌ساز» که از صبح امروز، 28 بهمن در ساختمان وزارت دفاع و پشتیبانی در حال برگزاری است، با بیان اینکه انقلاب به وسیله شهدا و امام راحل به آرمان‌هایش رسید، گفت: حضور در این جمع، یاد بسیاری از شهیدان همچون صیادشیرازی، باکری، بابایی، دقایقی و ... که اینجا نیستند را برای من زنده کرد.
وی ادامه داد: یاد آن روزها در تاریخ مردم ایران بی‌نظیر بوده است و خدای متعال عنایت فرمود که رزمندگان حماسه‌ساز شدند و حادثه بزرگ دفاع از انقلاب، وطن و آرمان‌ها را خلق کردند. این جمع یادآور آن خاطرات است و امیدواریم که روزی سربلند به ملاقات شهدا برویم.
رضایی با بیان اینکه سال‌های پایانی جنگ، پیچیدترین بخش‌های هشت سال دفاع مقدس بود، تصریح کرد: سال‌های پایانی جنگ را باید از بُعد نظامی و سیاسی بررسی کرد؛ چرا که نگاه یک بُعدی به آن سال‌ها نمی‌تواند پاسخ‌گوی همه سؤال‌ها باشد و فهم جنگ را برای ما آسان کند؛ بنابراین باید هم از بعد نظامی و هم از بُعد دیپلماسی به جنگ نگریست.
وی اظهار کرد: جنگ فراز و نشیب‌های زیادی داشت، در اوایل جنگ پیشروی بسیار زیادی برای آزادسازی مناطقی که در دست عراقی‌ها بود انجام می‌شد، ولی موفقیتی برای رزمندگان به دست نمی‌آمد. در آن سال‌ها همه نظرها و دیدگاه‌ها تست شد؛ ولی نظرها انسجام جامعی نداشت تا مقابل تک‌روی‌ها را بگیرد و باز هم تمامی نقشه‌های جنگ با شکست مواجه شد.

آزادسازی سرزمین‌های اشغالی در 10 ماه نخست سال دوم جنگ ایران و عراق
وی با بیان اینکه سال دوم متفاوت از سال اول جنگ بود، افزود: در 10 ماه نخست سال دوم جنگ، پدیده شگفت‌انگیزی در حد معجزه رخ داد. برخلاف نقشه‌هایی که در سال اول با شکست مواجه می‌شد، در سال دوم همه سرزمین که در دست عراقی‌ها بود آزاد شد.
دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام با بیان اینکه در سال دوم و سوم نیز جنگ با بن‌بست مواجه شد، تصریح کرد: جمهوری اسلامی ایران در سال‌های پنجم و ششم جنگ توانست فاو و شلمچه را به تصرف خود درآورد و عراق را زمین‌گیر کند، ولی در سال‌های هفتم و هشتم، روند تغییر کرد و باز این عراق بود که توانست فتوحاتی را کسب کند.
وی یادآور شد: عراق تنها در 45 روز اول، حالت آفندی داشت و در بیشتر مواقع، ایران بود که علیه رژیم بعثی به مقابله دست می‌زد؛ چرا که رمز پیروزی را بر این قاعده که بهترین دفاع، حمله است می‌دانست؛ اگر تنها یک سال دست از حمله برمی‌داشتیم، عراق می‌توانست بسیاری از مناطق کشورمان را اشغال کند. در آخرین روزهای جنگ نیز عملیات‌های متعددی با اهدف مستقل، ولی پی در پی انجام می‌شد. همین امر مشکل جدی برای صدام به وجود آورد، به طوری که استراتژی کلی آن را به هم ریخت.

عملیات فاو، خواب را از چشم استکبار زدود
دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام با تأکید بر اینکه عملیات فاو، خواب را از چشم استکبار زدود، اظهار کرد: در سال‌های آخر جنگ، استکبار به این نتیجه رسید که باید با تمامی توان جلوی پیشروی ایران را بگیرد؛ چرا که اگر ایران وارد عراق شود به معنای فتح خاورمیانه توسط کشوری انقلابی با دیدگاهی والا بود که تمامی منافع آنها را در منطقه به چالش می‌کشید. بنابراین استکبار با تمامی توان وارد صحنه شد و حمایت همه‌جانبه‌ای را از صدام انجام داد تا مانع از سقوط وی شود.
وی افزود: کمک‌های بسیار عظیمی به رژیم بعثی عراق شد؛ این دومین بار بود که بعد از فتح خرمشهر، استکبار جهانی به عراق کمک‌ می‌کرد. ایران طی 75 روز به صورت مداوم در مقابل ارتش عراق ایستادگی کرد؛ این در حالی بود که عراق بدون منطق و به صورت همه‌جانبه حمله می‌کرد، ولی نتوانست موفقیتی داشته باشد. 
رضایی با بیان اینکه صدام بعد از ناکامی در منطقه فاو، استراتژی دفاع متحرک را برگزید و به مهران حمله کرد، گفت: عراق شکست در فاو را با لشکرکشی به مهران و با همکاری با منافقین جایگزین کرد، ولی باز نتوانست موفق شود و توازن بر هم خورده را درست کند.
وی اذعان کرد: وقتی به شلمچه رسیدیم، کاملاً آگاه شدیم که دنیا آمادگی دارد تا جنگ را به هر طریق ممکن تمام کند. قطعنامه 598 زمانی به تصویب رسید که ایران فتوحات زیادی داشت. در این قطعنامه برای اولین بار بحث صلح مطرح شد؛ چرا که پیش از آن، بحث آتش‌بس مطرح بود، نه صلح.
رضایی با یادآوری اینکه قطعنامه 598 در واقع تأیید پیروزی ایران در جنگ هشت ساله بود، گفت: بی‌شک این قطعنامه به ضرر عراق بود و به هیچ وجه نمی‌خواست آن اجرا شود. دو هفته آخر جنگ، در واقع برابر با دو سال بود. بعد از پایان جنگ با ایران، صدام از پا ننشست و جنگ کویت را به راه انداخت تا شکست‌های خود را جبران کند.

captcha