حضور فیلم‌های انقلابی در جشنواره سی‌‌و‌دوم فجر کمرنگ بود

جبار آذین، منتقد سینما در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) در بیان ارزیابی خود از سی‌و‌دومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر گفت: در جشنواره این دوره فیلمسازان بزرگی از نسل‌های مختلف حضور داشتند که اکثریت نیز محور کارهایشان، موضوعات اجتماعی بود؛ آثاری که با رویکردی یک جانبه، نگاهی تلخ و سیاه به موضوعات اجتماعی داشتند. همین نوع نگاه آسیبی جدی به محتوای جشنواره وارد کرد.

افول فیلمسازان قدیمی در جشنواره

وی افزود: نکته تاسف آور در جشنواره سی‌و‌دوم این بود که فیلمسازان قدیمی کشورمان (کیمیایی و مهرجویی) با کارهایشان به نوعی علاقه‌مندان به سینما را ناامید کردند؛ کارهایی که به هیچ وجه در حد توانایی آنها نبود. در کنار این نسل، فیلمسازان بزرگ بعد از انقلاب نیز (حاتمی کیا، تبریزی و درویش) با فیلم‌هایشان نشان دادند که در پی ارتقا کیفیت کارشان هستند تا در یک پروسه به کیفیت بهتری دست پیدا کنند.

این منتقد ادامه داد: با توجه به ضعف‌های موجود باید جشنواره این دوره را در بعد کمیت، مقبول و در بعد محتوا نیز کارها را سرگردان بین فضای ناامیدی و امید دانست. در کلامی دیگر اگر در دوره‌های گذشته رفاقت و سیاست حرف اول را می‌زد امسال نیز مصلحت ویژگی بارز این دوره بود، البته هیئت انتخاب و داوران سعی خود را کردند، اما همانگونه که گفتم برخی مصلحت‌های رایج سبب به وجود آمدن برخی حواشی در جشنواره شد.

تعداد کم آثار ارزشی در جشنواره

آذین در پاسخ به این سؤال که در جشنواره امسال نگاه به موضوعات انقلاب، دفاع مقدسی و دینی چه کیفیتی داشت؟ گفت: چند کاری در جشنواره وجود داشت که در آنها به موضوعات ارزشی توجه شده بود، آثاری که عمدتا توسط فیلمسازان علاقه‌مند به این حوزه تولید شده بود، اما نکته مشخص اینکه تعداد این کارها در قیاس با کلیت آثار بسیار ناچیز و کم بود.

وی در پایان تأکید کرد: برای اینکه در دوره بعد شاهد برگزاری با کیفیت‌تر جشنواره باشیم به برگزارکنندگان پیشنهاد می‌کنم که سنجیده‌تر عمل کنند تا برخی حرکت‌های افراطی سبب نشود که سینمای بیمار ما بیشتر رو به افول رود. در ضمن مدیرانی که برای جشنواره انتخاب می‌شوند باید سینماشناس باشند تا در فضای تأمل و سازندگی بشود اتفاقات بهتری برای سینما رقم زد.