بررسی ویژگی‌های شعر انقلاب اسلامی در ماهنامه «فرهنگ اسلامی»
گروه ادب: هفتمین شماره ماهنامه فرهنگ اسلامی، نگاهی واکاوانه به ویژگی‌های شعر انقلاب داشته و این موضوع را بررسی کرده است.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، ماهنامه فرهنگ و ادبیات انقلاب اسلامی با عنوان «فرهنگ اسلامی» در بهمن‌ماه امسال، هفتمین شماره خود را منتشر کرد. این اثر، به صاحب‌امتیازی دفتر نشر فرهنگ اسلامی و مدیرمسئولی علی‌اکبر اشعری منتشر می‌شود.
در این شماره، میزگرد «چالش‌ها و دستاوردهای انقلاب اسلامی ایران»، «نگاهی کوتاه به خاطره‌نویسی‌های انقلابی»، «واکاوی جریانات و قائله‌های سال‌های 1357 - 1360»، «بازخوانی وصیت‌نامه امام(ره) در آستانه سی‌و‌پنجمین سالگرد انقلاب»، «مطالعات روش‌شناختی در حوزه اقتصاد اسلامی»، «نگاهی به برخی ویژگی‌های شعر انقلاب اسلامی» و «ادبیات دوران اختناق» را می‌خوانیم.
در میزگرد ماه که به بررسی «چالش‌ها و دستاوردهای انقلاب اسلامی ایران» پرداخته، علی‌اکبر اشعری معتقد است؛ «گاهی نگاه آفاقی ما را از نگاه انفسی غافل می‌کند و این غفلت ممکن است ما را به یک فراموشی سوق دهد که مراقب خودمان نباشیم. حتی اگر ما به این آسیب‌شناسی بپردازیم. شاید لازمه‌اش این است که اول، ریشه‌ها و شرایط ظهور انقلاب را مرور کنیم.»
«نگاهی کوتاه به خاطره‌نویسی‌های انقلابی» مطلب دیگری است که احد گودرزیانی در این زمینه می‌گوید: «در اینکه دیده‌های هر پدیده و واقعه تاریخی مهمی باید ثبت و ضبط شود، شکی نیست. بنابراین، چنین حرکت‌هایی پس از پیروزی انقلاب اسلامی و بعد از جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، آغاز شد. دو شاخه از خاطرات شکل می‌گرفتند؛ خاطرات انقلاب و خاطرات جنگ یا دفاع مقدس. البته وقایع انقلاب همچنان در جریان بوده و هستند و سیر آنها نشان می‌دهند که برای ثبت و ضبط آنها، باید پی‌درپی برنامه‌ریزی کرد تا هیچ حقیقت تاریخی از قلم نیفتد.»
در معرفی کتاب «معرف انقلاب»، علیرضا مختارپور، نویسنده اثر بیان می‌کند: «یکی از مهمترین ویژگی‌های این کتاب، تشریح دقیق وقایع تاریخی است. مقام معظم رهبری با تسلط کامل بر تاریخ اسلام، تاریخ ایران و تاریخ جهان، به ویژه تاریخ استعمار ملت‌ها توسط استعمارگران غرب - تمامی تحلیل‌های خود را درباره ریشه‌ها، مبانی، اهداف و آثار انقلاب اسلامی، با اشاره و تجزیه و تحلیل وقایع تاریخی مرتبط، به صورت استدلالی و به دور از بیان احساسی یا غیرعلمی بیان کرده‌اند.»
ماهنامه «فرهنگ اسلامی» در بخش دیگر، به بررسی شعر انقلاب پرداخته و نظر چند نفر از شاعران در آن درج شده است. در این راستا محمدکاظم کاظمی معتقد است؛ «برخی از شاعران بعد از انقلاب، عمده آثارشان در قالب شعر نو است، اما به اعتقاد من، شعر نو آنها از لحاظ قوت و کیفیت با شعر نوی قبل از انقلاب فاصله دارد. به نظر می‌رسد برخی تجربه‌ها از صفر آغاز می‌شوند و این اتفاقی ناگزیر بود.»
به گفته وی، «شاعران انقلاب از لحاظ فکری و محتوایی با جریان‌های روشنفکری که شعر نو و آزاد می‌سرودند، میانه خوبی نداشتند و در سال‌های اول می‌بینید که بسیاری از اشعار شاعران جریان روشنفکری، در مقابل انقلاب است و شاعران انقلاب علیه آنها شعر می‌گفتند. مرحوم سیدحسن حسینی شعری در ردّ شعر «با چشم‌های» شاملو دارد. طبیعی است که وقتی جریان تقابلی باشد، از تجربه‌ها و دستاوردهای فرمی شعر که ممکن است ربطی به محتوای اثر نداشته باشند، غافل می‌مانیم.»
فاضل نظری نیز اظهار کرده است که شعر انقلاب یک دستاورد است و عنوان «شعر انقلاب» عنوان قابل دفاعی است. به نظر من شعر انقلاب اسلامی شعری نیست که الزاماً درباره انقلاب یا حوادث انقلاب سروده شده باشد، بلکه می‌تواند به تاریخ انقلاب و ارزش‌های آن ناظر باشد و مباحث معرفتی و اخلاقی را مورد توجه قرار دهد.
