به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، کتاب «گلشن راز» معروفترین اثر شیخ محمود شبستری است که در سن سی سالگی به تاریخ 717 قمری سروده است. این اثر منظومهای است فلسفی، حکمی، عرفانی، کلامی، منطقی و ادبی که در قالب مثنوی هزار بیتی در جواب هفده(یا پانزده) سؤال حسینیهروی سروده شده تا به حال مورد استشهاد شاعران و متفکران عرفان اسلامی قرار گرفته است.
احمد مجاهد در مقدمه این اثر نوشته است: این کتاب مانیفست عرفان، فلسفه، حکمت و کلام اسلامی ایرانی است. گلشن راز نه تنها در ایران معروف است، بلکه قرنها قبل سیاحان اروپا نیز آوازه آن را شنیده و در آثارشان از آن نام بردهاند، نزدیک به چهل شرح خطی بر آن نوشتهاند و به چندین زبان خارجی نیز ترجمه شده است و به خط استادان مختلف هم به نگارش درآمده است و عدهای نیز آن را نظیرهسازی کردهاند.
عبدالرشید دیلمی، خواهرزاده و شاگرد میرعماد قزوینی، «گلشن راز» را در نیمه اول قرن یازدهم هجری قمری کتابت کرده است که اصل نسخه در قطع وزیری، کاغذ اصفهانی، خط نستعلیق و کتابت خفی ممتاز است. این نسخه از جمله کتب مسروقه و اکتشافی توسط نظمیه وقت از خانه لسانالدوله بوده است و امهار و یادداشتهای معمول عمداً محو شده است. سجع مهر کتابخانه دولت علیه ایران در سال 1329 هجری قمری مشهود است.
این اثر در 80 صفحه و هر صفحه 11 سطر است و جلد آن مقوای روغنی بوم مشکی، منقش و مذهب به تشعیرسازی بسیار زیبا و یک حاشیه زمینه طلایی کتیبهای است که در متن آن ابیاتی به خط نستعلیق و به سفیدآب نگاشته شده است.
ابیاتی از نخستین شعر این کتاب در ادامه آمده است:
«به نام آن که جان را فکرت آموخت / چراغ دل به نور جان برافروخت
ز فضلش هر دو عالم گشت روشن / ز فیضش خاک آدم گشت گلشن
توانایی که در یک طرفةالعین / ز کاف و نون پدید آورد کونین
از آن دم گشت پیدا هر دو عالم / وز آن دم شد هویدا جان آدم
در آدم شد پدید این عقل و تمییز / که تا دانست از آن اصل همه چیز
چو خود را دید یک شخص معین / تفکر کرد تا خود چیستم من
چو قاف قدرتش دم بر قلم زد / هزاران نقش بر لوح عدم زد»