افراط و تفریط‌های موجود در ساختار مدیریتی، مانع از تولید نمایش فاخر می‌شود

شکرخدا گودرزی، نویسنده و کارگردان تئاتر در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) با بیان مطالب فوق گفت: تئاتر کالای فرهنگی و یکی از مؤثرترین ابزارها برای بیان مسائل گوناگون از جمله مسائل و موضوعات ارزشی و انسانی است که قطعاً با توجه به شرایط و ویژگی‌های ساختاری، برای خود مختصات و ساز و کاری دارد.
وی ادامه داد: تشکیل یک گروه کارآمد متشکل از همه متخصصان و کارشناسان تئاتری در همه جنبه‌ها، مکانی مناسب برای تمرین و تولید نمایش که از هر نظر دارای استانداردهای مقبول امر تولید یک اثر نمایشی باشد و در نهایت اختصاص فضای مکفی و پر قابلیت برای ارائه اثر نمایشی که همان سالن اجراست از جمله مواردی است که چرخه تولید این کالای فرهنگی را کامل کرده و در صورت نبود و یا نقص در هر کدام از آنها با جزئیات کامل، این عرصه فرهنگی و هنری دچار مشکل می‌شود.

تولیدات نمایشی بیشتر با خواست نیروهای نظارتی است تا خواست مخاطبان

این بازیگر تئاتر تصریح کرد: به فرض مهیا بودن همه این مؤلفه‌ها در چرخه تولید تئاتر مسئله دیگری که مورد نظر است این که نمایش تولید شده باید با رعایت کامل وجوه فنی و تکنیکی خود، مخاطب را به عنوان سرمایه اصلی این هنر، راضی و خشنود نگاه دارد که متأسفانه به دلیل وابستگی شدید تئاتر البته از نقطه‌نظر اعمال سیاست‌های اجرایی و مدیریتی و نه پشتوانه‌های اعتباری و مالی، دیده می‌شود که محصول نمایشی بیشتر از آن که در جلب نظر مخاطب گام بردارد، بیشتر مطابق با خواسته‌های نیروی ناظر دولتی است.
گودرزی گفت: اعمال نظر کارشناسان اداری و دولتی در روند تولید یک نمایش که بیشتر سلیقه‌ای است تا نظری کارشناسانه و در جهت تقویت بن‌مایه‌های تخصصی نمایش، موجب می‌شود که گروه‌های نمایشی به دلیل دخالت و ایرادات متنابه کارشناسی، انگیزه‌ای برای تولید آثار فاخر نمایشی که پروسه تولید آنها پرهزینه، حساس و وقت‌گیر است پیدا نکنند و نتیجه آن که برای آنها خواست مخاطب از اهمیت چندانی برخوردار نبوده و دست به تولید نمایش‌هایی بزنند که اصطلاحاً سبک و آپارتمانی و بدون صرف هزینه‌ای قابل توجه تولید، با کیفیتی نازل تولید و اجرا می‌شوند.
مسئولان با توجیه خودکفایی تئاتر، به فکر تولید آثاری هستند که مخاطب عام بیشتر به آن گرایش دارد

عضو هیئت مدیره کانون کارگردانان خانه تئاتر در ادامه گفت: واقعیت این است که در زمینه تولید تئاتر در کشور دچار افراط و تفریط شده‌ایم یا تئاتری را که می‌سازیم آن چنان گنگ و نامفهوم است که مخاطب از آن چیزی درک نمی کند و اتفاقاً نام آن را تئاتر پیشرو و آوانگارد می‌گذاریم و یا آن چنان سخیف و بی‌مایه است که تنها مخاطب عام و نه مخاطبی که دغدغه تئاتر به معنای کالای فرهنگی که از آن چیزی یاد بگیرد و برای دانشش افزوده شود، از آن استقبال می‌کند که گویا توجه مسئولان نیز به این سمت و گرایش بیشتر مخاطبان به سمت تئاتر است.
ایفاگر نقش امام‌خمینی(ره) در مجموعه تلویزیونی «معمای شاه» تأکید کرد: نمی‌دانم چرا مسئولان این توقع را در جامعه و حتی در میان هنرمندان تئاتر ایجاد کرده‌اند که تئاتر زین پس باید هزینه‌های خود را تأمین کند؟ در هیچ کجای دنیا تئاتر بدون حمایت و ارائه سوبسیدهای دولتی اداره نمی شود، البته به این شکل هم نیست که به شکل مستقیم پول به سوی تئاتر سرازیر کنند بلکه راهکارهایی وجود دارد که کشورهای صاحب تئاتر در زمینه حمایت از این هنر فاخر انسانی به آن دست می‌زنند.
 

شرکت‌ها، نهادهای صنعتی و ... در صورت حمایت مالی از تئاتر باید معاف از پرداخت مالیات شوند

وی افزود: به طور مثال اگر شرکت، کمپانی و یا کارخانه‌ای در جهت حمایت از تولیدات نمایشی، کمک مالی کرد و با سرمایه‌گذاری از تولید آثار فاخر نمایشی پشتیبانی به عمل آورد، دولت آن شرکت و یا نهاد صنعتی را به پاس این حمایت، معاف از پرداخت مالیات حداقل سالیانه می‌کند و یا حتی دولت می‌تواند از امکانات سخت‌افزاری موجود در ادارات و سازمان‌ها در جهت مرتفع شدن مشکل کمبود سرانه فضاهای نمایشی استفاده کرده و در این مسیر تعامل خوبی با سازمان‌ها و ادارات داشته باشد.
گودرزی در پایان گفت: متأسفانه علیرغم آئین‌نامه موجود در شورای عالی انقلاب فرهنگی که در آن صراحتاً مرکز هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی متولی اصلی تئاتر در کشور است اما شاهد هستیم که بسیاری از نهادها و سازمان‌های فرهنگی و حتی غیرفرهنگی در این زمینه داعیه دارند و به شکل مستقل در زمینه تولید تئاتر و برگزاری جشنواره‌های تئاتری اقدام می کنند و با وجود نظارت کارشناسی و منفعل ارشاد اما دیدگاه و سیاست‌های آنها در حوزه تئاتر سلیقه‌ای و منطبق با خواست‌ها و مطامع آنهاست که این مسئله باید اصلاح شود.